به گزارش خبرنگار ایمنا، حضرت موسی‌بن‌جعفر (ع) در بیستم ذی‌الحجه سال ۱۲۸ هجری قمری در منطقه ابواء، محلی میان شهرهای بزرگ مدینه و مکه متولد شد.
امام هفتم شیعیان لقب «کاظم» دارد و کاظم یعنی کسی که خشم خود را فرو می‌برد؛ امام موسی‌کاظم (ع) هم در برابر دوستان و هم در برابر دشمنان خشم خود را فرو می‌بردند.
دوران امامت امام موسی کاظم (ع) مانند سایر اهل‌بیت همراه با فشارها و ظلم‌های زیادی از سوی حاکمان زمان همراه بود چرا که زمانی که امام به امامت رسیدند، بخش‌هایی از جامعه اسلامی رو به اهل‌بیت (ع) آورده بودند و ایشان را امام خود می‌دانستند.
امام کاظم (ع) در نقاط مختلف و شهرهای دور و نزدیک دارای نمایندگان و وکلایی بودند که ارتباط آن بزرگوار را با پیروانشان برقرار می‌کردند اما این مسئله از چشم دستگاه خلافت و جاسوسانش مخفی نماند و برای خلیفه نیز تحمل چنین موقعیتی از سوی امام کاظم (ع) قابل قبول نبود، به‌طوری که آن حضرت سال‌های بسیاری از عمر شریف خود را در حبس و کنترل‌های نظامی به‌سر بردند.
عمر شریف امام کاظم (ع) ۵۵ سال بوده و ۳۵ سال امامت کردند که طولانی‌ترین دوران امامت را داشتند و تمام این مدت همراه با خون دل خوردن برای حفاظت و نگهبانی از دین بوده است. زندگی ایشان همزمان با زندگی خلفای ستمگر عباسی از جمله منصور، هادی، مهدی و هارون‌الرشید بود. امام موسی‌کاظم (ع) چندین بار به زندان افتاد و عاقبت در زندان سندی بن شاهک در بغداد به شهادت رسید. علی بن موسی‌الرضا امام هشتم شیعیان، فاطمه معصومه و ابراهیم از جمله فرزندان ایشان هستند.
نهضت علمی و فرهنگی امام
امام موسی‌کاظم (ع) پس از پدر بزرگوارشان، نهضت علمی او را دنبال کرد و پیروانش را که پراکنده شده بودند، از نو گرد هم آورد و به مجلس درس آنها سر و سامان داد. البته وضعیت برای این اقدام امام مساعد نبود، اما او از هر فرصت و امکانی برای تحقق این هدف سود می‌جست و لحظه‌ای از تلاش و کوشش باز نایستاد و در راه تکامل جنبش علمی و نهضت فرهنگی اسلام تلاش کرد و صدها محدّث و مفسر و مبلّغ تربیت کرد و به کمک آنها توانست از مکتب تشیع پاسداری کند و حرکت آن را تداوم بخشد.
امام هفتم شیعیان سال‌های بسیاری از عمر شریف خود را در حبس و کنترل‌های نظامی به‌سر می‌بردند چرا که زمانی که امام‌کاظم (ع) به امامت رسیدند، بخش‌هایی از جامعه اسلامی رو به اهل‌بیت (ع) آورده بودند و ایشان را امام خود می‌دانستند و ایشان نیز در نقاط مختلف و شهرهای دور و نزدیک دارای نمایندگان و وکلایی داشتند که ارتباط آن بزرگوار با پیروانشان برقرار می‌کردند.
زندگی ایشان همزمان با زندگی خلفای عباسی منصور، هادی، مهدی و هارون‌الرشید بود و این مسئله از چشم دستگاه خلافت و جاسوسانش مخفی نماند و به همین دلیل دوران ۳۵ ساله امامت آن حضرت که طولانی‌ترین دوران امامت امامان ما بود با خون دل خوردن برای حفاظت و نگهبانی از دین خدا همراه بود تا جایی که امام هفتم شیعیان چندین بار به زندان افتاد.
هر آنچه که امام‌کاظم (ع) را شکنجه می‌کردند، اما امام (ع) دائم در سجده بودند و همه را دعا کرده و از خدا طلب استغفار می‌کردند.
در وصف آن حضرت می‌خوانیم: «کان یبکی من خشیه‌الله حتی تخضل لحیته بالدموع»؛ آنقدر از ترس خدا گریه می‌کرد که اشکش بر محاسن او جاری می‌شد.
چرا امام موسی کاظم (ع) باب‌الحوائج است؟
حضرت موسی‌بن‌جعفر معروف به باب الحوائج هستند به خاطر اینکه هر کسی که درب خانه حضرت مراجعه می‌کرد، محال بود که خواسته خودش را به حضرت بگوید و امام موسی‌کاظم (ع) بابت رفع گرفتاری او اقدامی نکند. بیشتر خانه‌ها یک درب دارند، ولی حضرت منزلشان را به شکلی درست کرده بودند که دو درب داشت و یک درب اختصاص داشت به مردمی که از آن‌جا وارد خانه حضرت می‌شدند و درباره مشکلات خودشان با حضرت صحبت می‌کردند، محال بود که کسی از آن درب وارد شود و ناامید برگردد، لذا از این‌جهت که آن درب خاصی که هر کسی گرفتار بود از آن وارد می‌شد، به حضرت می‌گفتند باب‌الحوائج، این دربی است که حاجت‌ها برآورده می‌شود، حضرت موسی‌بن‌جعفر (ع) باب الحوائج الی‌الله بود و از طرف خدا مشکلات مردم را حل می‌کرد.
احادیثی از امام موسی‌کاظم (ع)
إنَّ الحَرامَ لا یُنمی وإن نُمِیَ لا یُبارَکُ فیهِ
مال حرام افزون نمیگردد و اگر هم افزون گردد برکت نمییابد.
مُشاوَرَةُ العاقِلِ النّاصِحِ یُمنٌ وَ بَرَکَةٌ وَ رُشدٌ وَ تَوفیقٌ مِنَ اللّه
مشورت با عاقلِ خیرخواه، خجستگی، برکت، رشد و توفیقی از سوی خداست.
إنَّ الله حَرَّمَ الجَنَّهَ عَلی کُلِّ فَاحِشٍ بذِی قَلِیلِ الحَیاءِ لا یُبالِی مَا قَال وَ لا مَا قِیل فِیه
خداوند بهشت را بر هر هرزه‌گوی کم حیا که باکی ندارد چه می‌گوید و یا به او چه گویند، حرام گردانیده است.
نظر شما