به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، اثرات جزایر گرمایی نه‌تنها زیرساخت‌ها، اقتصاد، محیط‌زیست و جامعه را به‌طور چشمگیری آسیب‌پذیر می‌کند، بلکه در بسیاری از مناطق سراسر دنیا، به مرگ تعداد زیادی از انسان‌ها و سایر جانداران منجر می‌شود. در واقع، گرمای زمین به‌طور نامحسوسی نرخ مرگ‌ومیر را حتی بیشتر از سایر حوادث نظیر سیل، طوفان، آتش‌سوزی و زلزله افزایش می‌دهد و کم‌ترین اثر آن وقوع پدیده گرمازدگی شدید میان انسان‌ها است.
نتیجه تحقیقات مختلف حاکی است که چنان‌چه سطح گازهای گلخانه‌ای کاهش پیدا نکند، افزایش هفت برابری اثرات جزایر گرمایی نسبت به چند دهه گذشته، کوچک‌ترین رویدادی است که پیش روی بشر امروز و آینده قرار خواهد گرفت. با این وجود گاهی مدیران آگاه، با بهره گرفتن از جنبه مثبت این رویدادها می‌کوشند نوآوری‌هایی برای به حداقل رساندن اثرات جزایر گرمایی در شهرها پیاده کنند. این افراد اغلب به اجرای پروژه‌های سبز نظیر استفاده از انرژی تجدیدپذیر یا بهبود حمل‌ونقل عمومی در راستای کاهش کربن می‌پردازند و از این طریق، دمای هوای مناطق شهرهای خود و اثرات منفی ناشی از آن را به حداقل می‌رسانند. برخی نیز گام را فراتر می‌گذارند و به کاشت درختان در بسیاری از فضاهای عمومی می‌پردازند تا به واسطه آن، سایه‌های گسترده‌ای در سراسر شهرها ایجاد کنند و دمای هوا را به طور قابل‌توجهی کاهش دهند.
پیشگیری بهتر از درمان است
بریتیش کلمبیا، از شهرهای کانادایی در آمریکای شمالی، از مهم‌ترین نقاطی بود که در ژوئن ۲۰۲۱ بیشترین آسیب‌پذیری را در نتیجه افزایش دما تجربه کرد و حتی بسیاری از مردم آن جان خود را از دست دادند. مدیران شهر در واکنش به این رویداد به سرعت وارد عمل شدند و برنامه‌ای را شامل یک سیستم هشدار از طریق تلفن‌های هوشمند و رسانه‌ها ارائه دادند که بر مبنای آن، مراکزی برای خنک‌سازی شهری و یک کمپین آموزشی برای بهبود کیفیت زندگی مردم آسیب‌پذیر تشکیل شد و اثرات مثبت زیادی از خود به جا گذاشت.
بدون شک، طرح‌های کاهش دمای زمین، مرگ‌های ناشی از اثرات جزایر گرمایی را به حداقل می‌رساند، با این حال هر چه اقدام در این زمینه زودتر انجام شود، تبعات مثبت بیشتری را در پی خواهد داشت. به عنوان مثال، مدیران ایتالیا از اواخر دهه ۱۹۹۰ تا سال ۲۰۱۶، اقدامات کارآمدی در رابطه با کاهش دمای هوا در جوامع آسیب‌پذیر پیاده کردند که به حداقل رسیدن خطر مرگ شهروندان را در پی داشت. البته این اقدامات اثراتی طولانی‌مدت به جا گذاشته است به‌طوری‌که همچنان نرخ مرگ‌ومیر ناشی از گرمای زمین در ایتالیا در سطح پایینی قرار دارد. به عبارت دیگر، اقدامات پیشگیرانه در این کشور نه‌تنها نجات مردم اواخر دهه ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۶ را به دنبال داشت، بلکه تا دهه‌های آینده نیز اثربخش واقع خواهد شد.
نقش جنگل‌زدایی در افزایش نرخ مرگ‌ومیر
بدیهی است که درختان با ایجاد سایه نقش مهمی در کاهش دمای هوا ایفا می‌کند و این در حالی است که در بسیاری از شهرهای جهان، به علت توسعه شهری، فضاهای بتنی جایگزین درختان و پوشش‌های گیاهی می‌شود. گزارش‌ها حاکی است که مرگ‌ومیرهای ناشی از گرمای زمین در شهرهایی با بیشترین نرخ جنگل‌زدایی یا قطع درختان اتفاق می‌افتد چراکه از یک سو نبود سایه درختی و از سوی دیگر انتشار کربن به افزایش دما در این مناطق منجر می‌شود.
نتایج تحقیقات مختلف نشان داده است که در شهرهایی با بیشترین تعداد درختان، در مقایسه با سایر نقاط دنیا، دمای هوا به میزان ۱۱ تا ۲۵ درجه سانتی‌گراد کمتر است که همین امر، نرخ پایین مرگ‌های ناشی از گرمای زمین را در پی دارد. به عبارت دیگر، هر درخت بزرگ از قدرت تعریق ۳۸۰ لیتر آب در روز برخوردار است که این مقدار، معادل با عملکرد پنج دستگاه تهویه به مدت ۲۰ ساعت است.
شهرهای پیشرو در تلاش برای افزایش پوشش‌های سبز جهت نجات نسل‌های آینده
آگاهی از مزایای مختلف وجود درختان در شهرها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. مدیران شهری باید بدانند که درختان ضمن برخورداری از قابلیت کاهش آسیب‌پذیری در مقابل گرما، به حداقل رساندن احتمال وقوع سیل و کاهش هزینه‌های مدیریت آب، امکان وجود ذرات معلق در هوا و انتشار کربن را نیز به حداقل می‌رساند.
برنامه‌ریزان در شهرهایی مانند ونکوور کانادا و بالتیمور آمریکا طراحی خیابان‌ها و فضاهای سبز را بهبود بخشیده‌اند، با این حال وجود زمین‌های خصوصی یک چالش بزرگ در گسترش پوشش‌های گیاهی پیش روی آن‌ها به حساب می‌آید. در واقع، بسیاری از مالکان زمین‌های شخصی برای توسعه سازه‌های جدید به قطع درختان می‌پردازند که همین امر افزایش انتشار گازهای آلاینده و دمای هوا را در پی دارد و در صورت ادامه یافتن، می‌تواند به مرگ هزاران نفر از شهروندان منجر شود.
نظر شما