به گزارش خبرنگار ایمنا، شهید جانباز منوچهر مدق سی‌ویکم خردادماه ۱۳۳۵ در تهران متولد شد. او تا سال دوم دبیرستان ادامه تحصیل داد و با توجه به علاقه‌ای که نسبت به امور فنی خودرو و مکانیکی داشت، ترک تحصیل کرد و به کار مشغول شد.
شهید مدق در بحبوحه مبارزات مردمی منجر به پیروزی انقلاب همانند هزاران جوان انقلابی وارد عرصه فعالیت‌های سیاسی شد. او از جمله کسانی است که در روزهای تاریخی و سرنوشت‌ساز بیست‌ویکم و بیست‌ودوم بهمن‌ماه سال ۱۳۵۷ بقایای رژیم طاغوتی را از دانشکده پلیس پاک‌سازی کرد.
شهید مدق در سال ۱۳۵۹ به عضویت سپاه پاسداران در آمد و با آغاز جنگ تحمیلی پس از طی دوره‌های آموزشی به لشکر ۲۷ محمدرسول‌الله (ص) پیوست.
مسئول تدارکات گروهان، گردان و تأمین لشکر از جمله مسئولیت‌های او در دوران هشت‌ساله دفاع مقدس بود. شهید مدق در نخستین روز از اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۶۱ در منطقه عملیاتی مهران شیمیایی شد و سوم آذرماه سال ۱۳۷۹ به دنبال شدت گرفتن عوارض شیمیایی به دوستان شهیدش پیوست.
عاشق آسمان بود
در خصوص این شهید بزرگوار از همسر ایشان نقل شده است: «منوچهر بسیار صبور و مهربان بود. با تمام دردی که داشت هیچ وقت اعتراض نمی‌کرد. سوره یاسین، الرحمن و زیارت عاشورا را خیلی دوست داشت. عاشق آسمان بود و بیشتر وقت‌ها نمازش را در پشت‌بام خانه می‌خواند. همیشه می‌گفت: «من آن‌قدر عاشق پروردگار هستم که نمی‌خواهم به این راحتی شهید شوم.»
سال ۷۹ سال سخت و بدی بود؛ چرا که منوچهر دیگر نمی‌توانست درد را تحمل کند و می‌گفت: «از خدا خواستم سخت شهید شوم، دیگر روحم نمی‌تواند این دنیا را تحمل کند»، شب آخر در بیمارستان، پزشکان گفتند که دیگر امیدی به زنده ماندن منوچهر نیست. تا صبح کنار او نشستم و هر دو گریه می‌کردیم. صبح حالش بد شد و خون‌ریزی زیادی داشت، روی خون دست کشید و به صورتش زد، گفتم: منوچهر! چرا این کار را می‌کنی؟ گفت: خون شهید است.»
فرازی از وصیت‌نامه شهید مدق
«برادران عزیزم! در انجام همه کارها اول خود پیش‌قدم باشید و بعد افراد خود و بسیجیان را پشت سر خود بخواهید. در استفاده از امکانات اول دیگران را مقدم بدانید و بعد خود استفاده کنید. خاطرات رزمندگان را به صورت کتاب حفظ کنید و بخوانید تا ببینید، بچه‌ها در زمان جنگ چه کردند. مسئول بودن و مسئولیت داشتن یعنی پایبندی به وظایف تا مرز شهادت. از ریا دوری کنید و از ته قلب و با عشق کار کنید. به مأموریت وابسته نباشید. به استخوان خردکرده‌ها، این کسانی که یاران و رفقای‌شان جلوی چشمان‌شان تکه‌تکه و شهید شدند و آرزویشان آن بود که کاشکی آن موقع ما هم رفته بودیم، احترام بگذارید و حرمت آنها را نگه دارید. به ظواهر بها ندهید و همیشه حاضر به جانفشانی عاشقانه در راه انقلاب و رهبر باشید.»
نظر شما