به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، گسترش پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری در میان شهرنشینان طی دوران کرونا منجر به ممنوعیت تردد وسایل حمل‌ونقل موتوری در بسیاری از خیابان‌های سراسر جهان شد. به عنوان مثال، در اغلب شهرهای ایالات متحده آمریکا، عبور و مرور از طریق وسایل نقلیه تا حدود ۵۰ درصد کاهش یافت، اغلب خیابان‌ها به روی خودروها بسته شد و عابران پیاده و دوچرخه‌سواران به رفت و آمد در آن‌ها پرداختند. در این میان، رستوران‌ها و کافه‌ها به منظور ایجاد فاصله اجتماعی میان مشتریان، میز و صندلی‌ها را در فضاهای مقابل خود در خیابان‌ها گسترش دادند و حتی به فعالیت شبانه نیز مشغول شدند.
در نتیجه همین تغییرات، چشم‌اندازهای شهری، تحولات زیادی را تجربه کرد و شهرها مملو از مینی‌پارک‌هایی شد که امکان استراحت مردم را در فاصله‌های معین از یکدیگر فراهم می‌آورد. در واقع، فروشگاه‌ها، صاحبان رستوران‌ها و کافه‌ها به نصب پارک‌های کوچکی در محل سابق پارک خودروها در خیابان‌ها پرداختند تا از این طریق، زمینه ایمنی را برای مردم فراهم آورند و آن‌ها را بیشتر به خرید محصولات خود سوق دهند. این مینی‌پارک‌ها در ابتدای شیوع بیماری کووید -۱۹ ظاهراً به طور موقتی، فضاهای پارک خودروها را از آن خود کرد، با این حال مزایای آن‌ها، مردم و مدیران شهری را به ترویج دائمی نصب آن‌ها تشویق کرد. امروزه ایجاد مینی‌پارک‌ها در اغلب نقاط دنیا به حدی گسترش یافته است که به نظر می‌رسد این پارک‌های کوچک، آینده شهرهای قرن بیست‌ویکم را از آن خود کند و تحولات زیادی در چشم‌اندازهای کلی شهرها به وجود آورد. بدون شک، پرسشی که در این‌جا ممکن است ذهن بسیاری از مردم را به خود درگیر کند، این است که مینی‌پارک چیست و چگونه شهرها را متحول می‌کند؟
مینی‌پارک
مینی پارک به طور کلی به فضاهایی عمومی برای استراحت اشاره دارد که نشاط را برای مردم به ارمغان می‌آورد. در واقع، این پارک‌های کوچک، فضاهای پارک خودروها را احیا می‌کند و محیطی پرشورتر از قبل برای استفاده عابران پیاده به وجود می‌آورد. مردم در مینی‌پارک‌ها به استراحت، ملاقات سایران و صرف غذا و نوشیدنی می‌پردازند و در واقع، زمان خود را با ایمنی کامل در محیط‌هایی با مالکیت انسان‌ها و نه خودروها به سر می‌برند. از سوی دیگر، در شهرهایی با بیشترین نرخ وجود مینی‌پارک، قابلیت دسترسی به فضاهای عمومی برای همه مردم، از کودکان گرفته تا سالمندان و افراد سالم یا دارای ناتوانی جسمی افزایش می‌یابد و در نتیجه، نرخ برابری در سطح قابل قبولی قرار می‌گیرد.
مزایای مینی‌پارک‌ها برای جوامع
مینی‌پارک‌ها، فضاهای عمومی کوچکی است که به طور رایگان در اختیار مردم یک منطقه قرار می‌گیرد و به آن‌ها امکان نشستن و برقراری تعامل اجتماعی با همسایه‌ها و حتی افراد بیگانه را می‌دهد. این فضاهای اغلب سبز کوچک، اثرات مثبت زیادی بر کسب و کارهای محلی به جا می‌گذارد؛ چراکه بیشتر آن‌ها در پیاده‌راه‌ها نصب می‌شود و در نتیجه، عابران پیاده به هنگام رفت و آمد، بیشتر مایل به بازدید از فروشگاه‌ها یا رستوران‌ها هستند و همین امر، احتمال خرید آن‌ها را نیز افزایش می‌دهد. علاوه بر این، مینی‌پارک‌ها به ایمنی بیشتر مناطق نیز کمک می‌کند به این صورت که در نتیجه تردد افراد بیشتر در خیابان‌ها و برقراری تعامل میان آن‌ها، امکان ارتکاب جرم در مناطق به حداقل می‌رسد. سان‌فرانسیسکو، یکی از اولین شهرهای آمریکایی بود که ایده ایجاد مینی‌پارک‌ها را جامه عمل پوشاند و مدیران سایر نقاط دنیا را به اتخاذ رویکردهایی شبیه به خود سوق داد.
نقش مشارکت مردم در ایجاد مینی‌پارک‌ها
ایجاد مینی‌پارک‌ها نمونه‌های بارزی از فضاسازی شهری به شمار می‌رود، ضمن این‌که هزینه‌ای بسیار کمتر را در بر می‌گیرد و در اغلب موارد از قابلیت جابه‌جایی نیز برخوردار است. به همین دلیل، در بسیاری از شهرهای دنیا خود مردم، صاحبان کسب و کار و مالکان مجتمع‌های مسکونی به ایجاد مینی‌پارک‌ها در مقابل محل سکونت یا کسب و کار خود می‌پردازند تا از این طریق، نشاط را برای کل منطقه به ارمغان آورند.
در واقع، مینی‌پارک‌ها به تدریج مردم-محورتر از قبل می‌شود و طراحی آن‌ها بر اساس نیازهای مردمی انجام می‌شود که از این فضاهای دنج، بیشترین بهره را می‌برند و در نتیجه، مشارکت مردم در طراحی و نصب آن‌ها امری ضروری به حساب می‌آید. البته نکته جالب توجه این است که گاهی طراحی مینی‌پارک‌ها تأثیرات منفی زیادی بر شهرها به جا می‌گذارد و آن زمانی است که اغلب این فضاهای کوچک به طور نابرابر توزیع می‌شود و مکان نصب آن‌ها، مطابق با نیاز مردم اطراف نیست. در این راستا، مشارکت شهروندان در طراحی و تعیین مکان نصب مینی‌پارک‌ها می‌تواند بیشترین بازدهی را در پی داشته باشد و به افزایش هر چه بیشتر کیفیت زندگی در مناطق اطراف منجر شود.
نظر شما