به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، این روزها مفهوم شهر ۱۵ دقیقه‌ای که در ابتدا برای کاهش انتشار گاز کربن از طریق تردد کمتر خودروها شکل گرفت، به محبوبیت زیادی در میان بسیاری از مدیران سراسر دنیا دست یافته است. در این نوع طراحی شهری، تمام مناطق از خدمات لازم برخوردار خواهد بود و در نتیجه، مردم می‌توانند تنها با یک ربع ساعت پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری تمام نیازهای خود را برطرف کنند. بسیاری از شهرنشینان بر این باور هستند که ایجاد شهرک‌های خودکفا که در آن‌ها ساکنان می‌توانند از طریق پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری ملزومات روزمره خود را فراهم آورند، می‌تواند در نهایت کیفیت زندگی شهری را بهبود ببخشد.
مدیران در شهرهای ۱۵ دقیقه‌ای یا خودکفا، بر ایجاد مناطقی چندمنظوره تمرکز می‌کنند که در آن، دسترسی به تمام خدمات امکان‌پذیر است و از ایجاد مناطقی صرفاً برای کار، زندگی یا تجارت خودداری می‌شود. در نتیجه، ساکنان چنین مناطقی از ترددهای طولانی به وسیله خودروها به سایر مناطق برای رفع نیازهای خود جلوگیری می‌کنند و همین امر منجر به کاهش انتشار کربن ناشی از رفت‌وآمد وسایل نقلیه و در نهایت بهبود کیفیت زندگی خواهد شد.
جوامع محلی
امروزه در بسیاری از شهرهای جهان، مناطق مجزایی به احداث مراکز تجاری، سرگرمی و سکونت اختصاص داده شده است و در نتیجه، مردم برای رفع نیازهای خود ناچار هستند به طور مداوم از طریق وسایل نقلیه موتوری، مسیرهایی طولانی را سپری کنند تا به مقصد نهایی برای رفع نیازهای روزمره خود برسند. با این حال، در شهرهای فشرده یا ۱۵ دقیقه‌ای، که پیش‌بینی می‌شود آینده شهرهای دنیا را از آن خود کند، مردم بدون نیاز به تردد از طریق وسایل نقلیه، می‌توانند تنها با پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری به تمام امکانات دسترسی پیدا کنند. در شهرک‌های خودکفای آینده، زیرساخت‌ها متفاوت با امروز خواهد بود و در هر خیابان، خدمات متعددی نظیر بانک، مدرسه، فضای سبز و تفریح‌گاه وجود خواهد داشت و در نتیجه، زندگی جوامع محلی به‌طور قابل توجهی بهبود خواهد یافت.
پیاده‌راه‌سازی
ایده شهرهای ۱۵ دقیقه‌ای با الهام از طرح "واحد محله" شکل گرفت که در دهه ۱۹۲۰ توسط کلارنس آرتور پری، برنامه‌ریز، جامعه‌شناس، نویسنده و مربی شهری آمریکایی مطرح شد. نظریه "شهرنشینی نوین" که به نوعی طراحی شهری با ترویج پیاده‌روی اشاره دارد نیز در دهه ۱۹۸۰ در ایالات متحده آمریکا به محبوبیت زیادی میان برنامه‌ریزان دست یافت و بسیار شبیه به مفهوم شهرهای ۱۵ دقیقه‌ای امروز بود. علاوه بر این، تاکنون جنبش‌های دیگری نظیر شهرهای ۲۰ یا ۳۰ دقیقه‌ای در میان برنامه‌ریزان شهری شکل گرفته و به مرحله اجرا نیز درآمده است.
گسترش ویروس کرونا به تقویت ایده ایجاد شهرهای ۱۵ دقیقه‌ای در سراسر جهان منجر شد؛ چرا که پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری به عنوان بهترین شیوه‌های عبور و مرور برای رعایت فاصله فیزیکی میان مردم، جهت پیشگیری از ابتلا به بیماری در سراسر جهان گسترش یافت. در این راستا، زیرساخت‌های شهری نیز تغییرات قابل توجهی را متحمل شد و مسیرهای دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی بسیاری در سراسر دنیا به وجود آمد، ضمن این‌که بسیاری از خیابان‌ها نیز به روی خودروها بسته شد تا مردم در آن‌ها، با ایمنی کامل به پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری بپردازند. اگرچه پاریس، پایتخت فرانسه به عنوان پیشروی شهرهای ۱۵ دقیقه‌ای طی دوران کرونا شناخته شد، با این حال، بسیاری از سایر شهرهای دنیا نظیر پورتلند در ایالات متحده آمریکا و استکهلم، پایتخت سوئد نیز از این ایده به شدت استقبال کردند.
مهم‌ترین مزایای شهرهای ۱۵ دقیقه‌ای
حفظ محیط زیست و گسترش پایداری: در شهرهای ۱۵ دقیقه‌ای، مردم از طریق پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری به تردد می‌پردازند و در نتیجه، عبور و مرور وسایل نقلیه موتوری به ندرت انجام می‌شود که این امر به سهم خود در کاهش انتشار گازهای آلاینده و در نتیجه افزایش پایداری شهری نقش مهمی ایفا می‌کند.
افزایش رفاه و حس تعلق به جامعه: گزارش‌ها حاکی است از آن‌جا که در شهرک‌های خودکفا، مردم به صورت پیاده یا از طریق دوچرخه‌سواری به رفت‌وآمد می‌پردازند، در نتیجه امکان برقراری تعامل آن‌ها با یکدیگر بیشتر است که این امر به سهم خود می‌تواند، حس تعلق به جامعه را در میان آنان تقویت کند. از سوی دیگر، ترویج پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری منجر به کاهش قابل توجه ترافیک می‌شود و در نتیجه، وقوع سوانح خیابانی کاهش می‌یابد و در نهایت، رفاه شهرنشینی بیش از پیش برای مردم فراهم می‌آید.
گسترش خانه‌های مقرون‌به‌صرفه: چنین پیش‌بینی می‌شود که نزدیکی منازل مسکونی به مراکز کاری، تجاری و تفریحی به کاهش هزینه مسکن منجر شود و در نهایت، سکونت مقرون‌به‌صرفه را برای مردم به ارمغان آورد، این در حالی است که تا پیش از این، شهرها اغلب به بخش‌های مختلفی برای اهداف متفاوتی نظیر محل تجارت، کار یا سکونت تقسیم می‌شد و نوسازی فضاهای قدیمی برای این منظور هزینه‌های زیادی در پی داشت و همین امر به افزایش هزینه مسکن منجر می‌شد.
نظر شما