به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، طرح PAC به پنج حوزه تقسیم می‌شود؛ سلامت، اتصال و دسترسی، انرژی، سازگاری با تغییرات آب و هوا و آگاهی. هرکدام از این حوزه‌ها با یکدیگر ترکیب می‌شود تا به طور مشخص اقداماتی را با هدف بهبود کیفیت زندگی در شهر و دستیابی به بی‌طرفی کربن اجرا کند.
جابه‌جایی در خط مقدم این نگرانی‌ها قرار دارد و اینجاست که سیاستمداران محلی قول داده‌اند که تغییرات چشمگیری را در سراسر شهر اجرا کنند.
چندین استراتژی مداخله‌ای در این طرح وجود خواهد داشت که از تصور میلان به عنوان یک دوچرخه‌سوار با سرعت ۳۰ کیلومتر در ساعت شروع می‌شود. بر اساس این طرح که به طور قابل ملاحظه ترافیک وسایل نقلیه را به نفع تردد سبز محدود می‌کند، آلاینده‌ترین خودروها دیگر نمی‌توانند تردد داشته باشند و از اکتبر ۲۰۲۲ دیزل یورو ۵ به تدریج از ورود به شهر حذف می‌شود.
این پروژه، بازسازی فضاهای بیرونی مدارس و ایجاد فضاهای سبز مجهز برای پذیرایی از دانش‌آموزان و ساکنان را پیش‌بینی می‌کند.
برای مناطق مجاور مدارس و بیمارستان‌ها، دسترسی به پیاده‌روها، دوچرخه و اسکوتر تا زمانی که به محله‌های کم‌سرعت تبدیل شوند، مهیا می‌شود. همزمان با این ایده، مناطق وسیعی با ترافیک محدود در هر محله نیز ایجاد خواهد شد و به این ترتیب، میلان به شبکه بزرگی از مناطق کم‌سرعت تبدیل می‌شود.
بر اساس این پروژه، فقط محورهای اصلی، سرعت بالاتر را برای وسایل نقلیه فراهم می‌کنند. به گفته النا گراندی، مشاور محیط زیست شهر، "ایجاد مناطق منحصر برای عابران پیاده در تمام مناطق حساس (مجاور به مدارس و بیمارستان‌ها) عملیاتی است که باید از فردا صبح (فوراً) آغاز شود."
این پروژه نشان می‌دهد که طرح "میلان کم‌سرعت" فقط یک سند انتزاعی نخواهد بود، بلکه به منظور تأکید بر فوریت اقدامی است که به شدت در شهر احساس می‌شود.
احداث مناطق بیشتر برای عابران پیاده، یکی از جدیدترین رویکردهای مدیریت فضای شهری است چرا که مسئولان بیش از گذشته به اهمیت حمل‌ونقل پاک، پیاده‌روی و البته نشاط شهروندی واقف شده‌اند.
پیاده‌راه‌سازی و ایجاد مناطق کم‌سرعت یکی از راهکارهایی است که می‌تواند با کمترین هزینه، بیشتری کارایی را برای شهرها به ارمغان بیاورد.
نظر شما