به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، شواهد حاکی است سیلی که در ژوئیه سال ۲۰۲۱ در کشور چین اتفاق افتاد، وقوع "عصر تاریک دیجیتال" را برای ساکنان کلان شهر ژنگژو در پی داشت و به مرگ دست کم ۳۰۲ نفر منجر شد. بسیاری از متخصصان دیجیتال و اینترنت، عصر تاریک دیجیتال را به "باز نشدن فایل‌های قدیمی به وسیله یک نسخه جدید نرم‌افزار در کامپیوترها و اینترنت" تعریف کرده و علت این امر را "ناسازگاری با گذشته در دنیای دیجیتال" دانسته‌اند.
در اثر این رویداد، بسیاری از ساکنان ژنگژو مدعی شدند تلفن‌هایی که تاکنون پل ارتباطی میان آنان و سایرین بود، قابلیت استفاده خود را از دست داده است. مردم برای دیدن عزیزان خود بیهوده می‌کوشیدند و از آنجا که کارت‌های اعتباری قابلیت خود را از دست داده بود، اغلب ساکنان شهر در فروشگاه‌های مواد غذایی حساب باز می‌کردند تا پس از حل مشکل، بدهی خود را به مغازه‌داران پرداخت کنند. با پایان وقوع سیل، صاحبان خودروهای الکتریکی به سرعت در ایستگاه‌های شارژ وسایل نقلیه برقی تجمع کردند تا امکان پویایی خودروهای خود را فراهم آورند.
وقوع رویدادهای این چنینی در بسیاری از نقاط دنیا نشان از آن دارد که شهرهای هوشمند نیازمند یک طرح پشتیبان است تا از تکرار پیامدهایی نظیر آنچه در ژنگژو اتفاق افتاد، خودداری به عمل آورد.
افزونگی
اگرچه بسیاری از رویدادهایی که در شهرها اتفاق می‌افتد ممکن است تبعات منفی زودگذری در پی داشته باشد با این حال، بعضی نیز تبعاتی دائمی و سهمناک از خود به جای می‌گذارد. تا پیش از شیوع بیماری کووید -۱۹، شهرهای هوشمند به مراتب بیشتر از این روزها روی زبان‌ها بود و همواره از مزایای وجود آن‌ها در کره خاکی سخن به میان می‌آمد. البته زیرساخت‌های دیجیتالی طی این دوران از جنبه‌های مختلف نظیر ارائه خدمات سلامت، برگزاری کلاس‌های آنلاین آموزشی و تسهیل دریافت خدمات مالی بسیار حائز اهمیت شد و توانست طی دوران قرنطینه، بسیاری از چالش‌های پیش روی شهرنشینان را به هنگام ماندن در خانه حل کند. بسیاری از منتقدان بر این باور هستند که بهره‌گیری از دنیای دیجیتال باید همچون دوران کرونا ادامه پیدا کند و به روندی پایدار میان شهرها و شهرنشینان تبدیل شود.
این روزها، مدیران شهری در تلاش برای پیاده‌سازی ابزارهای دیجیتالی بی‌شمار به عنوان بخشی ضروری در افزایش آمادگی مناطق علیه بحران‌های احتمالی در آینده هستند که از مهم‌ترین پیشرفت‌هایی که در این زمینه اتفاق افتاده است می‌توان به نقشه‌های خطر موج گرمای سامانه اطلاعات جغرافیایی، الگوبرداری سه بعدی، پهپادها و سنسورهای پیش‌بینی امکان وقوع زلزله و سیل اشاره کرد.
به عنوان مثال در پی وقوع سیل در ژنگژو بسیاری از مردم به هنگام سفر با مترو یا حین حرکت در تونل‌های شهر جان خود را از دست دادند که این اتفاق منجر به انتقادات زیادی از مدیریت شهری شد و وجود سیستم‌های پیشگیری از وقوع سیل و یک سیستم نظارت بر تونل زیر سوال رفت.
در این میان، بسیاری از منتقدان بر این باور بودند که ابزارهای دیجیتالی در این اتفاق نمی‌توانست خیلی اثربخش باشد بلکه افزونگی نیز باید مورد توجه قرار می‌گرفت. در واقع، نوعی تنش میان کارآمدی و افزونگی به وجود آمد و مدیران را در اعمال افزونگی بیشتر با وجود منابع بسیار محدود با چالش زیادی مواجه کرد.
ارتباطات
بسیاری از متخصصان دیجیتال بر این باور هستند که ثبات دیجیتالی از طریق ارتباطات محقق می‌شود. این افراد استدلال می‌کنند که رهایی از فجایع و پایداری در مقابل آن‌ها باید مبتنی بر حفظ توانایی برقراری ارتباطات به ویژه میان شهروندان و مقامات دولتی باشد که در این صورت، پایداری دیجیتالی می‌تواند تا حد زیادی امکان‌پذیر شود. این فرضیه طی توفند آیدا که اخیراً در کلان‌شهر نیواورلئان واقع در ایالت لوئیزیانای آمریکا اتفاق افتاد، مورد آزمایش قرار گرفت. در این توفند، مرکز داده‌های شهرداری نیواورلئان آتش گرفت و در نتیجه آن، دسترسی به ایمیل‌های شهری و وب‌سایت‌های مختلف برای مدت زمانی هر چند کوتاه قطع شد. در پی این اتفاق، مدیران شهری به این نتیجه رسیدند که شیوه‌های مختلفی باید برای برقراری ارتباط در شهر به وجود آید تا احتمال وقوع بحران‌هایی مشابه با آنچه طی توفند آیدا اتفاق افتاد به حداقل برسد.
برنامه‌ریزان نیواورلئان پس از تجربه توفند اخیر آیدا تصمیم گرفته‌اند بیش از گذشته بر سرمایه‌گذاری در اینترنت اشیا تمرکز کنند و به ویژه از آن برای افزایش امنیت در حمل‌ونقل عمومی بهره گیرند.
شبکه‌ها
بدیهی است که ایجاد نسخه‌های پشتیبان برای سیستم‌های دیجیتالی می‌تواند طراحی شهری را نیز تحت تأثیر قرار دهد و به ایجاد اصلاحات مثبت در آن منجر شود. در این راستا، برنامه‌ریزان کلان‌شهر میلان در ایتالیا بیش از گذشته نیاز به بهبود زیرساخت‌های تعبیه شده در زیر زمین را احساس کرده و آن را برای توزیع بهتر انرژی ضروری دانسته‌اند. علاوه بر این، مدیران این شهر ایتالیایی برای بهبود تجهیزات ارتباطی در سطح زمین و همچنین افزایش عایق‌بندی شهری در مقابل سیل کوشیده‌اند که این نشان از برخورداری هر شهر از یک نمایه خطر منحصر به فرد دارد.
خطر وقوع فجایع در شهرهای مختلف جهان از طریق مؤلفه‌های غیرمنتظره‌ای تشدید می‌شود و پیامدهای متفاوتی را به بار می‌آورد. به عنوان مثال، میلان ایتالیا در سال ۲۰۰۸ سیل عظیمی را تجربه کرد که در پی آن، تجارت‌های زیادی که از آب در تولیدات خود بهره می‌گرفت پس از تعطیلی بر اثر وقوع سیل، بحران انباشتگی و فشار آب در زیر زمین را به بار آورد. این در حالی است که طی یک دهه اخیر، افزایش شدت وزش باد در این کلان‌شهر ایتالیایی، زیرساخت‌های دیجیتالی آن را نیز با مشکلات زیادی مواجه کرده است که رویدادهای اینگونه نیز ضرورت وجود یک طرح پشتیبان را در شهر هوشمند میلان به تصویر می‌کشد.
نظر شما