به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، سالی که گذشت دوران بررسی و شمارش شرکت‌هایی بود که با هدف دستیابی به اهداف بسته‌بندی پایدار در سال ۲۰۲۵ در حال تلاش هستند. در کشوری هم‌چون ایالات متحده که سیستم بازیافت بسیار ضعیف عمل می‌کند، قوانین پیشگامانه‌ای برای ترغیب شرکت‌ها به پای‌بندی نسبت به تعهداتشان تدوین شده است، با این حال مسئولین شهری در سرتاسر این کشور اذعان داشته‌اند که با مشکل اساسی زباله‌ها مواجه هستند که در اصل با آسیب‌های زیست‌محیطی سنگینی همراه است؛ البته چنین مشکلی را می‌توان با اتخاذ یک رویکرد مسئولیت مشترک برطرف کرد. علی‌رغم این حقیقت که تداوم شرایط کرونایی همچنان باعث ایجاد اختلال در روند زنجیره تأمین و صنعت بازیافت می‌شد، سال ۲۰۲۱ سال پیشرفت در این زمینه بود.
تصمیم‌گیری برای پلاستیک‌ها در صنعت بسته‌بندی
در سالی که گذشت استفاده از پلاستیک‌های دست اول و استفاده نشده در بسته‌بندی‌ها، پس از چندین دهه رشد، به لیست امضا کنندگان تعهد جهانی "بنیاد الن مک آرتور" افزوده شد و به اوج خود رسید. بنیاد الن مک آرتور یا EMF؛ بنیادی است که در راستای تسریع روند گذار به "اقتصاد دایره‌ای" عمل می‌کند و در این مسیر سعی دارد کسب‌وکارها، دانشگاه‌ها، سیاست‌گذاران و مؤسسات مختلف را برای به‌کارگیری راه‌حل‌های سیستمی در مقیاسی جهانی با یکدیگر بسیج کند.
این تعهد جهانی با همکاری برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد رهبری می‌شود و از طریق آن کسب‌وکارها و دولت‌ها متعهد می‌شود که نحوه تولید و استفاده مجدد از پلاستیک را تغییر دهند. اقدام اصلی بنیاد از بین بردن اقلام پلاستیکی غیر مورد نیاز، نوآوری برای طراحی پلاستیک‌های موردنیاز به صورتی که بازیافت و کمپوست شود و به گردش درآوردن هر آن چیزی است که برای حفظ آن‌ها در اقتصاد و خارج از محیط زیست می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. به عبارتی بنیاد مک آرتور سعی دارد امضا کنندگان تعهد جهانی را به سمت ساختن اقتصاد دایره‌ای برای پلاستیک سوق دهد و شرکت‌های شناخته‌شده‌ای هم‌چون نستله، کوکاکولا، پپسی‌کو و دو تن از بزرگترین متخصصان مدیریت منابع (وئولیا و سوئز) در آن مشارکت دارند.
در سال ۲۰۲۱ رویکردهای استفاده از و پر کردن مجدد پلاستیک‌ها (هرچند با سرعتی پایین ولی) همواره در آمریکا رو به رشد بوده است و امید آن می‌رود این روند در سال جدید نیز ادامه یابد. در ادامه به معرفی چند مورد از روندهای موجود در این کشور می‌پردازیم.
مسئولیت بیشتر تولید کننده
مسئولیت توسعه‌یافته تولیدکننده (EPR) که مدت‌ها در کانادا و اروپا به کار گرفته می‌شد، سرانجام در سال ۲۰۲۱ به ایالات متحده رسید. در این راستا دو مورد از ایالت‌های آمریکا (مین و اورگن یا اورگان) قوانینی را به تصویب رساندند که تولیدکنندگان را ملزم به کمک مالی برای جمع‌آوری و پردازش بسته‌بندی می‌کرد و بعضی دیگر گام‌هایی برای رسیدن به چنین قوانینی برداشتند.
هر یک از ایالات مین و اورگن با رویکردی متفاوتی اهداف خود را دنبال می‌کنند با این حال در هر دو، شرکت‌هایی که اقدام به فروش کالاهای بسته‌بندی‌شده می‌کنند باید به سازمان مسئولیت تولید (PRO) بپیوندند، هزینه عضویت پرداخت کنند و مقدار و نوع محصولات بسته‌بندی‌شده خود را گزارش دهند. در قانون اورگن که در اواسط سال ۲۰۲۵ به مرحله اجرا گذاشته خواهد شد، همچنین ۲۵ تولیدکننده بزرگ ملزم شده‌اند که به‌طور دوره‌ای اثرات زیست‌محیطی چرخه حیات بخشی از مجموعه خود را ارزیابی و افشا کنند. قانون مین نیز در اواسط سال ۲۰۲۴ اجرایی می‌شود.
قانون اورگن برای کمک به شهرداری‌ها در حل چالش‌های طولانی‌مدت و نقدینگی بسیار مورد نیاز، حدود ۸۲ میلیون دلار در سال، به سیستم بازیافت این ایالت تزریق می‌کند اما درباره کارایی این اقدام در راستای تشویق شرکت‌ها به استفاده از بسته‌بندی‌های سازگارتر با محیط زیست که از سیگنال قیمت پیروی می‌کند اطمینان چندانی داده نشده است. اورگن و مین هر دو بدون توجه به قابل بازیافت بودن یا نبودن بسته‌بندی‌های مورد استفاده خود اقدام به بسته‌بندی محصولاتشان می‌کنند و این امر بسیار اهمیت دارد چراکه موارد غیرقابل بازیافت چالش‌های بسیاری را برای سیستم بازیافت ایجاد می‌کند.
تصویب قوانین بیشتر
در سال گذشته کالیفرنیا قانونی پیشگامانه با عنوان "صداقت در برچسب‌گذاری مواد قابل بازیافت" را به تصویب رساند. قوانین مشابهی در نیوجرسی در حال ارائه است و انتظار می‌رود نیویورک نیز از همین روش پیروی کند. بهره‌گیری از این قانون بسیار اهمیت دارد چرا که در بسیاری از موارد خریداران فریب برچسب‌های فریبکارانه‌ای را می‌خورند که روی آن‌ها عناوینی هم‌چون قابل بازیافت یا زیست‌تخریب‌پذیر بودن حک شده است.
طبق قانون تصویب‌شده، تولیدکنندگان دو سال فرصت دارند تا برچسب‌های خود را مطابق با قانون جدید و آنچه که به‌عنوان قابل بازیافت تعریف می‌کند، اصلاح کنند. کالیفرنیا آنچه را که وارد تأسیسات فرآوری می‌شود و آنچه که بسته‌بندی و ارسال می‌شود، بررسی خواهد کرد.
خارج کردن سموم از بسته‌بندی‌ها
ماهیت "دایره‌ای" اقتصاد بازیافت ممکن است پتانسیل ورود مواد شیمیایی اضافی به محصولات را داشته باشد و حتی مطالعات اخیر پس از یافتن مقادیر بالایی از عطرها، بازدارنده‌های شعله، حلال‌ها، بیوسیدها (مواد افزودنی ضد میکروبی) و رنگ‌ها در محصولات ساخته شده از مواد بازیافتی هشدار داده‌اند. در همین حال، واشنگتن، کالیفرنیا و مین به فهرست رو به رشد ایالت‌هایی پیوستند که قوانینی را برای ممنوعیت یا حذف تدریجی مواد پلی‌فلوروآلکیل (PFAS) در بسته‌بندی مواد غذایی (و سایر محصولات) به تصویب رساندند.
در سطح ملی یک لایحه دو حزبی مطرح شد که استفاده از PFAS را در ظروف غذا ممنوع می‌کند که به دنبال آن ابزارهای جدیدی برای راهنمایی فعالان صنایع غذایی در انتخاب بسته‌بندی ایمن‌تر در حال ظهور است. مرکز بهداشت محیطی و اقدام تولید پاک نیز یک استاندارد گواهی شده GreenScreen را برای ظروف خدمات غذایی منتشر کرد که یک استاندارد ایمنی برای بشقاب‌ها، کاسه‌ها و سایر ظروف یک‌بار مصرف ارائه می‌دهد تا اطمینان حاصل شود که آن‌ها حاوی PFAS یا هزاران ماده شیمیایی سمی دیگر نیستند.
نظر شما