مطبوعات و رسانه‌های آزاد و شفاف در هر جامعه‌ای از ارکان توسعه و دموکراسی محسوب می‌شود، لذا خبرگزاری ایمنا مرور بر بخشی از عناوین مطبوعات کشور را به صورت روزانه در دستور کار خود دارد.
روزنامه ایران در صفحه نخست امروز خود با تیتر «دیپلماسی واقعی» به بررسی اظهارات رئیس جمهور در نشست اجلاس سران سازمان همکاری‌های اقتصادی پرداخت و نوشت: «عصر حاضر، عصر آسیاست»؛ جمله‌ای در سخنرانی رئیس‌جمهور در پانزدهمین اجلاس سران سازمان همکاری‌های اقتصادی (اکو) که روز گذشته به میزبانی پایتخت ترکمنستان برگزار شد. مطابق چنین درکی از مناسبات بین‌الملل و جایگاه آسیا و سازمان اکو است که آیت‌الله رئیسی تأکید کرد: «اینجانب سیاست «تعامل حداکثری» با همسایگان را در دستور کار دولت خود قرار داده‌ام.» او نه تنها اشاره کرد که حمایت ایران از سازمان اکو و فعالیت‌های آن بدون قید و شرط است، بلکه اضافه کرد: تحریم‌های ظالمانه آمریکا علیه ایران نیز کوچک‌تر از آن است که خللی در اراده جمهوری اسلامی ایران در سیاست تعامل حداکثری با همسایگان و منطقه ایجاد کند. در چهارچوب همین راهبرد تعامل حداکثری با همسایگان و منطقه بود که آیت‌الله رئیسی در سخنرانی خود، نه تنها ارتقای سطح همکاری‌ها در اکو و ترفیع رتبه و منزلت این سازمان در مناسبات منطقه‌ای و بین‌المللی را ضروری خواند، بلکه نقشه راه دستیابی به این جایگاه را نیز ترسیم کرد؛ نقشه راهی حاوی جزئیاتی چون جدیت در تجارت و آزادسازی‌های تجاری در منطقه اکو، ایجاد شبکه مواصلاتی مکمل، انرژی و ظرفیت‌های تجاری و توسعه‌ای آن، اقتصاد دیجیتال و در نهایت معماری جدید مالی در اکو. به عبارت دیگر، سخنرانی رئیس‌جمهور در این اجلاس، نه تنها راهبرد سیاست «تعامل حداکثری» با همسایگان را تشریح می‌کند، بلکه جزئیات و اقدامات عملی مورد نیاز برای ارتقای این سازمان به جایگاه واقعی خود را نیز ترسیم کرده و روی میز اکو قرار می‌دهد.
روزنامه جوان در صفحه نخست امروز خود با تیتر ««مهاجرت نخبگان» خروجی نهادهای متولی!» به بررسی ابعاد مهاجرت نخبگان پرداخت و نوشت: نخبه‌اند و امید کشور به ذهن خلاق و توانمند آنان است، اما درست در شرایطی که بناست تا این نخبگی به بار بنشیند و در مسیر شکوفایی کشور و رفع چالش‌ها قرار گیرد، به یک‌باره این نخبگان از کشور مهاجرت می‌کنند تا توانمندی‌هایشان در سرزمینی دیگر به کار گرفته شود. ۳۷ درصد از دارندگان مدال المپیادهای دانش‌آموزشی در بازده زمانی دهه ۸۰ تا ۹۰ مهاجرت کردند. همچنین ایران در سه سال گذشته با مهاجرت ۴ هزار پزشک و ۳۰۰ هزار فارغ‌التحصیل فوق لیسانس و دکترا مواجه بوده‌است، نخبگانی که نهادهای متولی، برای ماندگار شدنشان برنامه‌ای ندارند و برخی مافیاهای شکل گرفته در صنعت و تولید برای حفظ منافعشان، به این مغزها اجازه حضور و فعالیت نمی‌دهند؛ چراکه نخبگانی شدن فضای صنعت می‌تواند به شفافیت و ممانعت از هدر رفت منابع بینجامد و این مسئله منافع برخی را به خطر می‌اندازد. روی دیگر سکه مهاجرت نخبگان اساتیدی هستند که به جای تشویق نخبگان به ساختن میهن و امیدوار کردن آنها به آینده، نخبگان کشور را به رفتن تشویق می‌کنند؛ اقدامی که رهبر انقلاب از آن به خیانت و دشمنی با کشور تعبیر می‌کنند. مهاجرت نخبگان یا فرار مغزها یکی از چالش‌هایی است که سال‌هاست کشورمان با آن درگیر است. بر اساس آمارهای سالنامه مهاجرتی ایران در سال ۱۴۰۰، رشد مهاجرت نخبگان از ایران از حدود ۲۰ هزار نفر در سال ۲۰۰۰ به رقم ۶۰ هزار نفر در سال ۲۰۱۸ رسیده‌است. همچنین آمار سال ۲۰۲۰ نشان می‌دهد رتبه مهاجر فرستی از کشور ۵۴ از بین ۲۳۲ کشور در جهان بوده‌است. این آمار زمانی زنگ خطر جدی را به صدا در می‌آورد که بیانگر رتبه ۱۹ ایران در دانشجو فرستی در بین کشورهای مورد بررسی است. از یک سو فقدان برنامه‌ریز برای به‌کارگیری نخبگان و بهره‌بردن از توانشان و از سوی دیگر مقاومت دستگاه‌ها و مافیای صنعت و تولید و بستن درهایشان به روی این افراد موجب می‌شود تا آنها انگیزه و امید کافی برای ماندن و ساختن را نداشته باشند و از سوی دیگر هم برخی اساتید و دانشگاه‌ها برای خروج نخبگان از کشور برنامه‌ریزی و ریل‌گذاری دارند. این موضوعی است که رهبر معظم انقلاب هم در دیدار اخیرشان با نخبگان با اشاره به اینکه تمایل یک نخبه برای مهاجرت به کشوری دیگر با این نگاه و توجه که بدهکار کشور است و پس از تحصیل بازخواهد گشت، مانعی ندارد، تأکید کردند: «مهاجرفرستی و اینکه عناصری در بعضی دانشگاه‌ها، جوان نخبه را از آینده مأیوس و او را به ترک میهن تشویق می‌کنند، صریحاً خیانت به کشور و دشمنی با آن است و دوستی با آن جوان هم نیست.» کاش نهادهای متولی نخبگان نداشتیم!
روزنامه آرمان ملی در صفحه نخست امروز خود با تیتر «تنها راه؛ شنیدن صداهای خاموش» به بررسی مطالبات کشاورزان اصفهان پرداخت و نوشت: جامعه امروز ما لبریز از مطالبات است، مطالباتی بحق که طی این سال‌ها راه و روش‌های متفاوتی برای بیانش امتحان شده. گاه در چارچوب قلم‌هایی که البته محتاطانه به‌روی کاغذ و برخی رسانه‌ها می‌آمدند و بعضاً سر بسته بسیاری از آنها را مطرح می‌ساختند، گاه در قالب درخواست‌های صریحی که عمدتاً در شبکه‌های مجازی دست به دست می‌چرخند، گاه در قالب امضاهای اینترنتی و طومارها، گاه در حرکات خلاقانه و مبتکرانه تک‌نفره یک فرد که ناگهان تبدیل به یک نماد فراگیر می‌شد، گاه که کارد به در شکل تجمعات که بعضی اوقات آرام بودند و بعضی اوقات حاشیه ساز و بعضی وقت‌ها حادثه آفرین. اگرچه امروز در اتفاقات اصفهان و پیش از آن خوزستان، موضوع آب مطرح است اما همه می‌دانیم که خواسته‌های بخش قابل توجهی از مردم فقط این نیست. خواسته‌هایی که ممکن است به‌واسطه یک موضوع مثل آب دوباره سر باز کند و اهداف دیگر را نیز طلب. در همه این سال‌ها هر از گاهی انگیزه‌های مختلفی بخشی از مردم را در نهایت به تجمع ترغیب کرده است، یک بار مسائل سیاسی و جناحی و انتخابات، یک بار در واکنش به وقایعی قابل تأمل، یک بار به‌واسطه برخی خواسته‌ها از جمله آزادی‌های اجتماعی و مدنی که در رأس این اقدامات زنان بودند، یک بار به‌واسطه معیشت و تورم، یک بار به خاطر ورشکستگی‌های اقتصادی و خسارتی که مؤسسات مالی به بار آوردند، یک بار برای آنکه یک شبه بنزین را بالا بردند، یک بار بی‌برقی، یک بار هم بی‌آبی و… همه می‌دانند که دلیل اصلی که گروهی از مردم را روانه کوچه و خیابان می‌کند، حرف‌ها و اعتراضاتی است که زده نشده. در قبال این، اما رفتاری است که گروهی از مسئولان و مقامات در تمام این سال‌ها در کنار رسانه‌ها از رسانه‌های ملی تا مطبوعات و… در این گونه وقایع داشته‌اند. ابتدا اهتمام جدی نداشتن به مطالبات، سپس بخش‌بندی کردن افراد در این تجمعات در کنار اقدام رسانه ملی مبنی بر اینکه بخشی از معترضان را فریب خورده و وابسته به اراذل اوباش و… بخواند و البته اقدام سایر رسانه‌ها در پرداختن به این موضوع. به عبارتی گاهی پاک کردن صورت مسأله در دستور کار قرار می‌گرفت. این اقدامات البته که در کوتاه مدت کارا بوده است و باعث کنترل به هر شکل ممکن می‌شده، اما قطعاً که در راستای رفع ریشه‌ای مشکل راهگشا نبوده است. تجربه‌های تلخ گذشته این مسأله را مطرح کرد که شاید با عبرت از حوادث قبلی در مورد اصفهان این بار تجربه متفاوتی را شاهد باشیم. البته که در ابتدا هم چنین شد و به جای تأمین خواسته‌های مردم اصفهان در صدا و سیمایی که گفته می‌شد با حضور رئیسی جدید برخی سیاست‌هایش نیز تغییر کرده است، این تجمعات به نمایش گذاشته شد، حتی تلاش شد تا آن مطالبات بحق دانسته شود و این مسأله نکته مثبتی به شمار می‌آید، اما از قرار صبر بخش‌های مسئول در قبال این تغییر رویه، چندان زیاد نبود و دست آخر باز هم همان رویه سابق تا حدودی پیش رفت، اراذل و اوباش خواندن بخشی از معترضان و… در بعضی رسانه‌ها مطرح شد و باز هم در ادامه برخوردهای سلبی را شاهد بودیم. این رویه در حالی بعد از گذشت چندین دهه همچنان ادامه دارد که مقامات و مسئولان راهی به جز شنیدن صدای مردم ندارند، نه آنکه هر بار با کنترل خاص و به‌کارگیری تلویزیون و اقدامات سفت صرفاً جلوی بیان مطالبات گرفته شود. این روزها نه تنها بخش عمده‌ای از خواسته‌های مردم محقق نشده، بلکه ظاهراً در برخی زمینه‌ها ابعاد جدیدی نیز به خود گرفته‌اند. خواسته‌های بخش‌های مختلف مردم در همه این مدت روشن بوده است. خواسته‌هایی که انگار گوش شنوایی نمی‌خواهد برای آن باشد. مروری بر این سال‌ها نشان می‌دهد که اعتراضات مردم فقط به بی‌آبی و معیشت نیست و البته که مقامات نباید خود را با صنفی نامیدن این تجمعات دور بزنند. خواسته‌های مردم در ابعاد مختلف نمایان است و دیگر وقت ندیدن و صنفی خواندن و… حتی در رسانه‌ها نیست. آنهایی که باید بفهمند امروز دیگر گروه زیادی از این مردم که بیکار شده‌اند با شعارهای نخ نما شده و وعده‌ای بی‌عمل اقناع نمی‌شوند، مسئولان بهتر است به جایش در طلب چیزهایی باشند که شاید امری بدیهی است و نباید گذشت آنها تبدیل به آرزو شوند.
روزنامه کیهان در صفحه نخست امروز خود با تیتر «دیپلماسی فعال اقتصادی در بازار ۳۷۰ میلیارد دلاری اکو» نوشت: علاوه بر جمهوری اسلامی ایران دیگر اعضای اکو متشکل از ترکیه، پاکستان، افغانستان، ترکمنستان، قرقیزستان، ازبکستان، قزاقستان، تاجیکستان و جمهوری آذربایجان نیز در این نشست شرکت داشتند.
رئیس‌جمهور کشورمان با حضور و سخنرانی در اجلاس سران سازمان همکاری اقتصادی (اکو) مواضع و پیشنهادات جمهوری اسلامی ایران در زمینه تقویت مناسبات منطقه‌ای و بین‌المللی، به‌ویژه رفع موانع و افزایش سطح همکاری‌ها و تبادلات اقتصادی کشورهای عضو سازمان اکو را تبیین کرد.
رئیسی همچنین در این سفر طی رایزنی با همتایان شرکت کننده در اجلاس، راه‌های توسعه و تعمیق روابط دوجانبه را مورد بحث و بررسی قرار داد. دیدار با ایرانیان مقیم ترکمنستان، تجار ایرانی و شرکت‌کنندگان در اجلاس اکو نیز از دیگر برنامه‌های سفر رئیس‌جمهور به‌ترکمنستان بود.
نظر شما