حمیدرضا یوسفی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، ضمن بیان اینکه استفاده از پلاستیک‌های زیستی در خارج کشور بر سر زبان‌ها افتاد است، اظهار کرد: پلاستیک‌هایی که ما استفاده می‌کنیم غیرقابل بازیافت است و به همین دلیل تمرکز دنیا بر روی تولید پلاستیک‌های زیستی است.
وی افزود: پلاستیک‌های زیستی بیشتر از دور ریزهایی مانند پوست میوه تولید می‌شود؛ در کشورهای آفریقایی از دور ریز میوه‌های کاکائو و انبه بیوپلاستیک تولید می‌شود؛ کشورهای دیگر به این روش تولید پلاستیک، بیومس نیز می‌گویند که به معنای تولید محصول بهینه از زباله است.
این دکترای شیمی آلی ادامه داد: هنگامی که کاکائو از درخت گرفته می‌شود در یک غلاف قرار دارد، برای استفاده از میوه آن را از غلاف خارج کرده؛ امروزه در کشورهای آفریقایی که معدن این میوه به شمار می‌رود غلاف‌ها را پودر کرده و در تولید بیوپلاستیک‌ها استفاده می‌کنند. علاوه بر کاکائو از پوست سیب‌زمینی نیز استفاده می‌شود.
وی در رابطه با اهمیت بیوپلاستیک‌ها گفت: بیوپلاستیک‌ها به دلیل اینکه با محیط زیست سازگاری دارند، توسط اتحادیه اروپا مورد توجه قرارگرفته است و کسانی که در این زمینه فعالیت می‌کنند قطعاً تشویق می‌شوند.
یوسفی اضافه کرد: تولید پلاستیک در اروپا به گونه‌ای است که اگر کسی به صورت غیر مجاز پلاستیک‌هایی ناسازگار با محیط زیست تولید کند جریمه می‌شود؛ زیرا هنگامی که می‌توانند بیوپلاستیک را از پوست میوه، ژلاتین یا برخی از ترکیبات دیگر تولید کنند و به راحتی به محیط زیست بازگردانند دیگر نیازی به پلاستیک‌های ناسازگار نیست.
وی متذکر شد: اشخاصی که در این زمینه فعالیت می‌کنند لوگو، نماد و سازمان حمایت کننده نیز دارند یعنی به صورت یک اتحادیه بوده و گاهی دورهم جمع شده و برای تولید محصولی جدید تصمیم‌گیری می‌کنند.
این دکترای شیمی آلی در رابطه با جایگاه بیوپلاستیک‌ها در ایران اظهار کرد: در ایران نیز فعالیت‌هایی در این زمینه انجام شده، اما سرعت بسیار پایین است و شاید به پنج الی ۱۰ درصد هدفی که می‌خواهیم دست‌پیدا می‌کنیم زیرا به زیرساخت‌هایی نیاز داریم که باید توسط دولت و بخش‌های خصوصی تأمین شود؛ تمام کار را دانشمندان و فرهیختگان نمی‌توانند انجام دهند و به زیرساخت نیازمند است.
یوسفی اضافه کرد: برخی از بیوپلاستیک‌ها با محصولات لبنی مانند شیر نیز تولید می‌شوند که محصولات باکیفیتی است اما با قیمت بیشتر نسبت دیگر محصولات عرضه می‌شود. توصیه من نیز این است که از زباله‌های بازیافتی مانند پوست میوه، بیوپلاستیک تولید کنیم؛ البته در برخی کشورها از لاکتوز موجود در شیر استفاده می‌شود که از کیفیت خوبی نیز برخوردار است، ولی استفاده از محصول لبنی برای این کار صرفه اقتصادی ندارد و بهتر است از منابع دور ریز استفاده شود.
وی تصریح کرد: در ایران کسانی که در زمینه میوه فعالیت می‌کنند، می‌توانند پوست آن میوه را در بیوپلاستیک استفاده کنند؛ در کشورهای اروپایی نیروگاه‌های تولید برق در کنار مزرعه‌هایی است که تولیداتشان در برق استفاده می‌شود، برای بیوپلاستیک نیز به همین صورت باید کارخانه در کنار مزرعه‌ها قرار گیرد تا اشتغال‌زایی انجام و رفت، آمد و نگهداری آسان‌تر شود.
نظر شما