به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، بدیهی است که بشر در هر بازه زمانی از عمر خود، نیازهای عاطفی متفاوتی دارد اما واقعیتی که اغلب از دید همه پنهان می‌ماند، تغییر نیازهای عاطفی افراد طی دوران پیری است. دوران سالمندی برای اغلب مردم فرایندی بسیار خسته‌کننده است چرا که نیازهای ویژه عاطفی، روانی و اجتماعی افراد پیر به طور پیوسته متحول می‌شود. اگرچه افزایش سن فرایندی تدریجی به شمار می‌رود با این حال، بسیاری از مردم پیر شدن را زودتر از زمان پیش‌بینی شده تجربه می‌کنند که علت این امر را می‌توان به وقایعی نسبت داد که پیش روی آن‌ها قرار می‌گیرد.
به عنوان مثال، افرادی که در سوانح خیابانی آسیب جسمی جدی می‌بینند بدون شک از نظر روانی نیز دچار بحران می‌شوند که این امر می‌تواند به اصطلاح منجر به شکسته و پیر شدن آن‌ها در همان دوران جوانی یا میانسالی شود. یا افرادی که یک دوره استرس‌زای شدید را در زندگی خود تجربه می‌کنند، ممکن است در همان سال‌های اولیه میانسالی خود در خانه منزوی شوند و فرآیند پیر شدن را با سرعتی بسیار بالا تجربه کنند. تمام این افراد در گروه جوامع پیر قرار می‌گیرند که نیازهای عاطفی، اجتماعی، روانی و حتی جسمی آن‌ها متفاوت با سایرین است و باید به دقت مورد توجه اطرافیان قرار گیرد. در ادامه به معرفی نیازهای مختلف عاطفی، روانی و جسمی افراد پیر و توصیه‌هایی برای برآورده کردن آن‌ها پرداخته می‌شود.
برقراری روابط معنادار با افراد پیر
سالمندان به برقراری ارتباط معنادار با سایر اعضا خانواده و حتی جامعه نیاز دارند. افراد پیر از اینکه در حق آن‌ها ترحم شود، نفرت دارند و در عوض مایل هستند با دیگران ارتباطی عاطفی و دوطرفه برقرار کنند. آن‌ها نیاز دارند تمایل قلبی اعضا خانواده را به گذراندن اوقات فراغت خود با آن‌ها یا مراقبت از خود درک کنند نه اینکه متوجه شوند اطرافیان تنها از روی ترحم یا برای ادای مسئولیت از این گروه سنی نگهداری می‌کنند. مراقبت همراه نوعی نگهداری از سالمندان به شمار می‌رود که در آن، فرد پرستار همانند یک دوست صمیمی به برقراری ارتباط با شخص پیر می‌پردازد و به طور همزمان از او مراقبت می‌کند.
برقراری تعاملات اجتماعی مداوم
اغلب افراد در دوران پیری قدرت شناخت خود را از دست می‌دهند که این امر به سهم خود می‌تواند منجر به انزوای اجتماعی میان آنان شود. با این وجود، تعاملات اجتماعی پیوسته نقش بسیاری مهمی در بهبود قدرت شناخت این افراد ایفا می‌کند که این واقعیت باید به دقت مورد توجه اعضا خانواده قرار گیرد. متأسفانه طی دوران کرونا، تعاملات اجتماعی بین اعضا مختلف جامعه بسیار شایع شده است که در این میان، سالمندان بیشترین خلأ عاطفی را طی دو سال گذشته تجربه کرده‌اند. در این شرایط، مردم می‌توانند به شیوه‌های مختلف و از طریق دنیای مجازی به ارتباط با افراد پیر خویشاوند خود بپردازند و برای تقویت شناخت آن‌ها موضوعات مختلفی را در مکالمه‌های خود مورد بحث قرار دهند. به عنوان مثال می‌توانند از سالمندان بخواهند در مورد برنامه روزانه خود صحبت کنند، آن‌ها را به انجام یک سرگرمی جدید سوق دهند و یا به بحث در مورد خاطرات دوران کودکی افراد پیر بپردازند تا حافظه درازمدت آن‌ها را تقویت کنند.
بهبود وضعیت روانی سالمندان
مسائل مربوط به سلامت روانی در میان افراد پیر بسیار رایج بوده و همین امر، چالش‌های زیادی را پیش روی آن‌ها و حتی اطرافیان قرار داده است. گزارش‌ها حاکی است که بیش از دو میلیون نفر از جوامع بالای ۶۵ سال آمریکایی به انواع مختلفی از افسردگی دچار هستند که البته این وضعیت ممکن است در نتیجه ابتلاء به یک بیماری مزمن، سوگواری یا نبود تعامل اجتماعی با سایرین اتفاق افتاده باشد.
بسیاری از محققان بر این باور هستند که افسردگی دوران پیری با بیماری آلزایمر ارتباط مستقیم دارد. به همین دلیل، اعضای خانواده یک فرد سالمند برای بهبودی وضعیت والدین خود باید به انجام بازی‌های فکری با آن‌ها بپردازند، فضایی از منزل را به آن‌ها اختصاص دهند تا ایده‌ها و خواسته‌های خود را در آنجا پیاده کنند و آلبوم عکسی خانوادگی در اختیار والدین پیر قرار دهند و از آن‌ها بخواهند خاطرات شیرین خود از هر عکس را به زبان بیاورند.
برآورده کردن نیازهای عاطفی سالمندان
والدین همزمان با افزایش سن ممکن است احساس تنهایی، عصبانیت و سودمند نبودن کنند یا حتی به انکار قابلیت‌های خود بپردازند که البته این احساسات در پی تنها زندگی کردن تقویت نیز می‌شود. در این شرایط، اعضا خانواده باید تمام تلاش خود را برای تأمین امنیت والدین پیر خود به کار گیرند چرا که سالمندان اغلب از ربوده شدن توسط افراد سودجو هراس دارند.
علاوه بر این، فرزندان باید به طور مرتب با والدین خود ارتباط برقرار کنند و برای رفع نیازهای جسمی و روانی آن‌ها بکوشند. متأسفانه طی دوران کرونا، حدود ۵۶ درصد افراد سالمند از انزوای خود خبر داده و ادعا کرده‌اند که فرزندان به برقراری کمترین ارتباط با آن‌ها پرداخته‌اند. این در حالی است که با بهره‌گیری از تکنولوژی و تنها از طریق یک تلفن همراه هوشمند می‌توان ضمن رعایت فاصله اجتماعی از جوامع پیر، خلأ عاطفی آن‌ها را تا حد زیادی برطرف نمود.
نظر شما