مهدی ابراهیمی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: تاب‌آوری شهرها در ابعاد و حوزه‌های مختلف کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی قابل بررسی است و در این راستا نحوه طراحی و برنامه‌ریزی شهری اهمیت زیادی دارد.
وی افزود: در این شهرها معمولاً به صورت هوشمندانه از منابع شهری استفاده شده و اتلاف منابع اندک است.
این دکترای جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری خاطرنشان کرد: استفاده هوشمندانه از منابع در تمامی ابعاد، از حوزه‌های انسانی گرفته تا کالبدی و محیط زیستی ضرورت دارد.
ابراهیمی ادامه داد: معابر در شهرهای تاب آور علاوه بر اینکه از نظر ساختاری ایمن است، معمولاً کارکرد متناسب خودش را دارد و نحوه استفاده از آن در سطوح مختلف شهری مشخص است.
وی تاکید کرد: در شهرهای تاب آور طراحی ساختارها، فضاها و محیط شهری بر اساس کارکردها انجام می‌شود در حالی که امروزه شاهد هستیم بسیاری از عناصر شهری کارکرد مطلوب و مورد نظر را ندارند که این خود تاب‌آوری شهرها را کاهش می‌دهد
این دکترای جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری تصریح کرد: همانطور که تاب‌آوری در حوزه کالبدی باید مورد توجه باشد، این مفهوم در ابعاد اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی نیز معنا و مفهوم پیدا می‌کند و در صورت بی توجهی به منابع انسانی، شهرها با چالش‌های عمیق و پایدار مواجه خواهند شد.
ابراهیمی اضافه کرد: بسیاری از جوامع شهری امروزه با چالش‌های فرهنگی روبرو هستند که به مسائل اجتماعی دامن می‌زند و در بیشتر موارد نشأت گرفته از مسائل اقتصادی و هویتی است، که در نهایت با اثرگذاری بر کالبد شهر میزان تاب‌آوری شهری را به شدت کاهش می‌دهد.
وی گفت: مدیران و برنامه ریزان شهری در راستای ارتقا تاب‌آوری باید همه ابعاد و منابع شهر را مورد توجه قرار دهند، در غیر این صورت برنامه‌های آنها با شکست مواجه خواهد شد.
این دکترای جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری افزود: تدوین برنامه‌ها در این راستا باید با بررسی همه جانبه وضع موجود انجام بگیرد تا بتوان پیش بینی دقیقی از چشم‌انداز آینده داشت و تمامی ملزومات مورد نیاز جهت ارتقا تاب‌آوری شهر را فراهم کرد.
نظر شما