به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، افکار خودکشی درست مانند مشکلات روحی-روانی می‌تواند صرف نظر از سن، جنسیت، سابقه خانوادگی و گذشته هر انسان زندگی او را تحت تأثیر قرار دهد. در واقع خودکشی اغلب نتیجه یک بیماری روانی درمان نشده است. افکار خودکشی اگرچه رایج است اما نباید عادی تلقی شود و اغلب نشان‌دهنده مسائل جدی‌تر است.
داشتن سابقه خودکشی ناموفق، سو استعمال مواد مخدر، الکل یا سایر مواد اعتیادآور (غیرقانونی یا تجویز شده)، افسردگی، اضطراب، نوسانات خلقی و سایر اختلالات روانی و داشتن رابطه نزدیک به فردی که در اثر خودکشی جان خود را از دست داده است می‌تواند از نشانه‌های افرادی باشد که در سر افکار خودکشی دارند.
حقایقی درباره خودکشی
خودکشی دومین علت اصلی مرگ‌ومیر در بین افراد ۱۰ تا ۳۴ ساله است و ۴۶ درصد از افرادی که بر اثر خودکشی جان خود را از دست می‌دهند از بیماری روانی رنج می‌برند. با این حال تحقیقات نشان داده است که ۹۰ درصد از انسان‌ها علائم تمایل به خودکشی و یا افکار خودکشی را در طول زندگی خود تجربه کرده‌اند. زنان بیشتر از مردان اقدام به خودکشی می‌کنند ولی مردان تقریباً چهار برابر بیشتر در معرض خودکشی قرار دارند تا جایی که ۷۸ درصد از افرادی که بر اثر خودکشی می‌میرند مرد هستند.
ماهی برای مقابله با خودکشی
سپتامبر ماه مقابله با خودکشی یا پیشگیری از آن است، فرصتی که از آن برای افزایش آگاهی درباره این معضل رو به پیشرفت جهانی بهره گرفته می‌شود که در اکثر نقاط دنیا یکی از تابوهای اساسی به حساب می‌آید. علاوه بر تغییر تصورات عمومی از خودکشی، از ماه سپتامبر به‌عنوان ماهی برای نشر امید در جوامع و گسترش اطلاعات حیاتی برای کمک به افراد بازگشته از مرگ ناشی از خودکشی استفاده می‌شود. هدف از تعیین مناسبت ماه مقابله با خودکشی این است که تمامی افراد جوامع و خانواده‌ها به تمامی منابع مورد نیاز درباره مقوله پیشگیری از خودکشی و تقاضای کمک برای مقابله با آن دسترسی داشته باشند.
مقابله با خودکشی در طول هر ۳۶۵ روز از سال حائز اهمیت است و این حقیقت را به هیچ وجه نمی‌توان انکار کرد. با این حال سپتامبر به‌عنوان ماه مقابله با خودکشی تعیین شده است تا زمان اختصاص داده‌شده‌ای را برای گردهمایی‌های مشتاقانه و قدرتمند جمعی در مورد یک موضوع دشوار فراهم آورد. حقیقت این است که همه انسان‌ها می‌توانند از گفتگوهای صادقانه‌ای که در طول این ماه درباره خودکشی و سلامت روان عنوان می‌شود بهره ببرند چرا که تنها یک گفتگوی ساده می‌تواند تغییر دهنده کل مسیر زندگی باشد.
ماه مقابله با خودکشی با پیگیری آموزش‌های مورد نیاز برای شناسایی افرادی که در معرض خطر خودکشی هستند به روش‌های مختلف سعی دارد که شناسایی این افراد را در جامعه آسان کند و امکان کمک به آن‌ها پیش از آنکه دیر شود را فراهم آورد. از آنجایی که در طول آموزش‌های ماه مقابله با خودکشی مکالمات صریح و صادقانه‌ای در جامعه مطرح می‌شود، به دست آوردن منابع و اطلاعات مورد نیاز برای درک چگونگی ارزیابی نیازهای فردی، دوست شدن با افراد دارای افکار خودکشی و نحوه ارائه کمک مورد نیاز به آن‌ها بیش از پیش آسان شده است.
تاریخچه خودکشی و ضرورت مقابله با آن
خودکشی به احتمال زیاد معضلی باستانی به قدمت کل تاریخ بشر بوده، با این وجود تنها در سال‌های اخیر به صورت یک بیماری همه‌گیر درآمده است. این مشکل در گذشته نیز وجود داشته است با این حال به دلیل میزان بالای شرمی که یک خانواده پس از خودکشی یکی از اعضای خود از آن رنج می‌بردند هرگز درباره‌اش صحبتی نمی‌شد. در حقیقت در بعضی از نقاط جهان از گذشت و حتی تا به امروز خودکشی یک عمل جنایتکارانه تلقی می‌شده و می‌شود.
اپیدمی خودکشی در جهان غرب به حدی در طول سال‌های اخیر گسترش داشته است که در حال حاضر به‌عنوان سومین عامل اصلی مرگ‌ومیر در میان افرادی شناخته می‌شود که در موقعیت‌های آسیب‌پذیر یا شرایط سخت زندگی قرار دارند. مسأله مشکل‌ساز این است که افرادی با افکار و تمایلات خودکشی به دلیل انگ‌های خانواده و اجتماع نمی‌توانند درباره آن با دیگران صحبت کنند. این امر باعث می‌شود اطرافیان این افراد با از دست دادن عزیزان خود کاملاً گیج شوند و بترسند.
از این رو سازمان‌های بسیاری در سراسر جهان وجود دارند که رسالت خود را کمک به افزایش آگاهی ناشی از مشکلات و درد کسانی که اقدام به خودکشی می‌کنند قرار داده و سعی در افزایش آگاهی و آموزش عموم جامعه درباره علائمی قرار داده‌اند که می‌تواند نشان دهد فردی دارای افکار خودکشی است. بدین‌ترتیب این سازمان‌ها می‌توانند تا حدی از وقوع خودکشی جلوگیری کند. با این حال اقدام برای پیشگیری از خودکشی و مقابله با آن نیازمند تلاش و توجه همگانی است.
ماه مقابله با خودکشی در واقع فرصتی است برای متوقف کردن و ارزیابی خود و اطرافیان، همچنین حصول اطمینان از اینکه اگر کسی به هر نحوی به کمک نیاز دارد، فرصت از دست نرفته و زندگی او در معرض خطر نیست. برای شناسایی این نیاز درک آنچه به احتمال زیاد فرد را بیشتر در معرض خودکشی قرار می‌دهد بسیار مفید واقع می‌شود.
مقابله با خودکشی در ایران
یکی از اصلی‌ترین چالش‌های سلامت روان عمومی که ایران در دو دهه اخیر با آن روبرو بوده است، افزایش نرخ خودکشی به ویژه در بعضی از استان‌های کشور است. لذا پس از اجرای آزمایشی یک برنامه تحقیقی علمی در خرم‌آباد (استان لرستان) و نهاوند (استان همدان)، از سال ۲۰۰۷ به بعد برنامه ملی پیشگیری از خودکشی ملی در سراسر ایران اجرا شد. در این برنامه علاوه بر ارائه خدمات درمانی و مراقبتی، خدمات مراقبتی بعدی (مداخله کوتاه روانی-اجتماعی و پیگیری تلفنی) نیز برای افرادی که اقدام به خودکشی کرده‌اند در چهار استان غربی کشور ارائه می‌شود. این برنامه موفق به کنترل میزان بالایی از خودکشی در محدوده مختصری شده است و امید آن می‌رود که با گسترش همکاری‌های میان بخشی در آینده دامنه عملکرد آن بهبود یابد.
برنامه ملی پیشگیری از خودکشی ایران تحت جدیدترین تجدیدنظرهای انجام گرفته توسط متخصصان داخلی و بین‌المللی قرار گرفته و نسخه جدید آن در راستای اهداف و استراتژی‌های ذیل توسعه داده شده است:
- اصلاح و بهبود فرآیند ثبت‌نام افرادی که اقدام به خودکشی کرده‌اند
- کاهش انگ ناشی از خودکشی
- افزایش دسترسی و ارائه خدمات از طریق مراقبت‌های بهداشتی اولیه
- مشارکت و تعامل با رسانه‌ها برای بهبود کیفیت گزارش تلاش برای خودکشی
- کاهش دسترسی آسان به وسایل رایج خودکشی
- بهبود فعالیت‌های تحقیقاتی برای درک اپیدمیولوژی و عوامل خطر خودکشی در کشور
ترجمه از: مریم زمانی، خبرنگار ایمنا
نظر شما