سعید زنگنه در گفتوگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: نمی‌توان نقش خشکسالی را در از میان رفتن ساخت و کالبد روستاها انکار کرد چرا که کشور ایران در یک کمربند خشک و نیمه خشک دنیا قرار دارد.
وی خاطرنشان کرد: در برخی دوره‌ها خشکسالی بیشتر بوده است و در حال حاضر نیز ما در دوره ۳۰ ساله خشکسالی قرار داریم و از آنجا که فعالیت عمده روستاییان کشاورزی بوده و دامداری نیز به نوعی به کشاورزی مرتبط است می‌توان گفت خشکسالی در از میان رفتن روستاها تأثیرگذار است.
این دکترای جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری افزود: چنانچه آب بارانی نباشد، علف سرسبز نمی‌شود که دام روستاییان از آن تغذیه کند، از طرفی خرید نهاده‌های دامی نیز بسیار برای روستاییان گران است و هزینه نگهداری دام اصلاً برای آنان به صرفه نیست.
زنگنه تاکید کرد: درست است که خشکسالی بر مهاجرت روستاییان اثرگذار است اما نمی‌توان گفت عامل اول است و اگر بخواهیم اولویت‌بندی کنیم، عامل اول مشکلات اقتصادی از جمله اشتغال روستایی است در حالی که در شهر فرصت‌های شغلی بسیار زیاد است.
وی ادامه داد: در شهرها خدمات بسیار زیادی نسبت به روستاها ارائه می‌شود و به تدریج جمعیت روستایی به خصوص جوانان را به سمت شهرها می‌کشاند.
این دکترای جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری با اشاره به اهمیت زمان و مکان، گفت: چنانچه بخواهیم در مورد ۳۰ تا ۴۰ سال اخیر صحبت کنیم، خشکسالی یکی از عوامل تأثیرگذار بر مهاجرت به شهرها و افزایش معضلات شهری بوده اما عامل اصلی نبوده است؛ سایر روستاییان به دلیل مشکلات اقتصادی، خدماتی و مباحث امنیتی روستاها به شهرها مهاجرت کرده‌اند.
زنگنه با اشاره به اینکه در حدود ۳۰ هزار روستا متروکه شده‌اند، اضافه کرد: طی چند دهه اخیر بسیاری از روستاهای دایر کشور بایر شده است و دیگر روستایی با آن نام وجود ندارد.
وی تاکید کرد: مهاجرت بدون برنامه جمعیت روستایی به سمت شهرها تبعات زیادی برای ساختارهای شهری ما از جمله ساختارهای فرهنگی و اجتماعی داشته و لزوم هماهنگ سازی نظام شهرسازی و برنامه‌ریزی شهری با این شرایط را ضرورت می‌بخشد.
نظر شما