زهرا توکلی در گفت و گو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: علی رغم ورود به هزاره سوم میلادی، شهرها به ویژه کلانشهرها با مسائل عدیده‌ای درگیر هستند که نمود عینی آنها را می‌توان در گسترش آلودگی‌ها، مسائل زیست محیطی، بالا رفتن میزان جرایم نهایتاً پایین آمدن کیفیت زندگی مشاهده کرد که به توسعه‌نیافتگی یا توسعه نامتوازن انجامیده است.
وی افزود: با یک رویکرد همه جانبه می‌توان اذعان داشت که ریشه تمامی مسائل پیش آمده، ساختاری است و در راستای توسعه باید علت اساسی را در نداشتن مشارکت شهروندان در امر توسعه شهری جستجو کرد.
این کارشناس شهرسازی ادامه داد: مشارکت، کلید اصلی اجرای طرح‌های توسعه شهری است و یکی از علل اساسی به بن بست رسیدن هر طرحی، ریشه در بی‌توجهی به مشارکت و سهم قابل توجه مردم و نهادهای محلی در اجرا دارد و از مهم‌ترین آثار مشارکت در فرآیند برنامه‌ریزی و مدیریت می‌توان به ایجاد علاقه و اعتماد در مردم برای توسعه و پیشرفت، تقویت همبستگی اجتماعی و روحیه همکاری و همدلی، استفاده بهینه از منابع و امکانات عمومی و خصوصی و کاهش تمرکزگرایی اشاره کرد.
وی خاطرنشان کرد: بنابراین برخورداری از حق تعیین سرنوشت، عنصر بنیادین حقوق شهروندی است که از طریق مشارکت در امور جمعی تحقق پیدا می‌کند درواقع شهروندی از منظر حقوق، مجموعه گسترده‌ای از فعالیت‌های فردی و اجتماعی است.
توکلی گفت: فعالیت‌هایی که اگرچه فردی باشند، اما برآیند آنها به پیشرفت وضعیت اجتماعی کمک خواهد کرد همچنین مشارکت‌های اقتصادی، خدمات عمومی، فعالیت‌های داوطلبانه و دیگر فعالیت‌های اجتماعی که در بهبود وضعیت زندگی همه شهروندان مؤثر خواهد افتاد در واقع این نگاه ضمن اشاره به حقوق شهروندی مدون و قانونی در نگاه کلی‌تر به رفتارهای اجتماعی و اخلاقی می‌پردازد که اجتماع از شهروندان خود انتظار دارد.
وی اظهار کرد: پس می‌توان گفت دریافت این مفاهیم شهروندی نیازمند فضایی مناسب برای گفت‌وگو و مشارکت مردم با نقطه نظرات متفاوت و نظارت عمومی است بر این اساس، لازم است مکانیسم‌های مشارکت مطلوب شهروندی برای نیل به توسعه پایدار شهری ارائه شود بدین منظور باید الگوی مشارکت به عنوان ماده‌ای مجزا در منشور حقوق شهروندی، در مراحل پیش از طراحی، سرمایه گذاری و اجرای طرح‌های توسعه شهری اضافه شود.
نظر شما