به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، کلانشهر ووهان که به شهر ۱۰۰ دریاچه نیز شهرت دارد در مسیر محورهای اصلی توسعه سرزمین چین، امتداد رودخانه یانگ‌تسه و محور شمالی_جنوبی واقع شده است. افزایش باور نکردنی جمعیت این شهر به بیش از ۱۰ میلیون نفر باعث محو شدن بسیاری از دریاچه‌ها شده که نقش مهمی در کاهش وقوع سیل ایفا می‌کرد زیرا سازه‌های شهری جایگزین آن‌ها شده است. امروزه ووهان با چالش‌های بسیاری در زمینه آب نظیر وقوع سیل مواجه است که البته مدیران نیز به طور پیوسته در تلاش هستند برای حل این بحران تدابیری بیندیشند.
سال ۲۰۱۵، یک بازه زمانی با بیشترین وقوع سیل در شهر ۱۰۰ دریاچه چینی بود به همین دلیل، ووهان در لیست ۱۶ نقطه کشور برای پیاده‌سازی پروژه آزمایشی شهر اسفنجی قرار گرفت. دولت چین اهداف بلندپروزانه‌ای در خصوص طرح شهر اسفنجی پیش گرفته و قرار است مناطقی از شهرها با بیشترین تراکم را به گونه‌ای طراحی کند که همچون یک اسفنج آب را در خود ذخیره کند. در واقع بافت این شهرها به گونه‌ای تغییر خواهد کرد که آب باران را به هنگام بارش شدید در خود ذخیره می‌کند و از جاری شدن آن در کوچه و خیابان‌ها و در نتیجه وقوع سیل جلوگیری می‌کند سپس آب ذخیره شده تصفیه می‌شود و برای مصارف خانگی، آبیاری زمین‌های کشاورزی و سایر موارد ضروری مورد استفاده دوباره قرار می‌گیرد. این استراتژی که اغلب "توسعه کم‌اثر" نامیده می‌شود، زیرساخت‌های سبز نظیر کانال‌های هدایت آب، تالاب‌ها و بام‌های سبز را در بر می‌گیرد.
پیاده‌سازی پروژه شهر اسفنجی در ووهان
طراحان خلاق آرکادیس، شرکت خدمات مهندسی هلندی که در زمینه طراحی، مهندسی عمران، نقشه‌برداری و مدیریت پروژه فعالیت می‌کند، گروهی از دانشجویان دانشگاه هلندی دلفت را گرد هم آورد تا به پیاده‌سازی پروژه شهر اسفنجی در ووهان بپردازند. گروه محقق پس از بررسی‌های متعدد به این نتیجه رسیدند که استراتژی توسعه کم‌اثر نمی‌تواند به تنهایی مشکل مهار بارش‌های سنگین در ووهان را حل کند و لازم است از زیرساخت‌های خاکستری شهر (سدها، دیواره‌های ساحلی، جاده‌ها، لوله‌ها یا تصفیه خانه‌ها) برای حل این بحران بهره گرفته شود. خلاقان دانشگاه دلفت پس از بررسی این موضوع که شدت و میزان تکرار بارش‌های شدید در شهر ۱۰۰ دریاچه چینی تحت تأثیر تغییرات اقلیمی قرار دارد تصمیم گرفتند مداخلاتی کارآمدتر و پایدار برای به حداقل رساندن وقوع سیل به کار گیرند و آن افزایش نفوذپذیری سازه‌های خاکستری شهر برای جذب حداکثر مقدار آب باران و در نتیجه پیشگیری از جاری شدن آن در کوچه و خیابان‌ها و در نهایت به حداقل رساندن میزان وقوع سیل بود.
اتخاذ بهترین رویکرد
تیم فعال هلندی از ژوئیه ۲۰۱۸ تا سپتامبر همان سال تحقیقات خود را برای به حداقل رساندن وقوع سیل در ووهان آغاز کردند که در این راستا، ابتدا به شناسایی مشکلات موجود پرداختند سپس تلاش کردند راهکارهای متعددی را برای حل مسئله مورد آزمایش قرار دهند. پروژه شهر اسفنجی ووهان حدود یک سال به طول انجامید که محققان دو ماه را به طور کامل در محل اجرای آن طی کردند تا از تمام جزئیات و مشکلات مربوط به اجرای طرح باخبر شوند و تبعات آن را به حداقل برسانند.
دانشجویان دانشگاه دلفت برای اینکه در اجرای پروژه خود بیشترین دستاورد را داشته باشند از رویکردهایی که در بعضی کشورهای دیگر آسیایی پیاده شده بود بهره گرفتند به عنوان مثال ایجاد پیاده‌راه‌های مرتفع یکی از بهترین استراتژی‌هایی بود که می‌توانست آن‌ها را در پیشبرد طرح شهر اسفنجی موفق کند که البته این کار مشارکت طراحان و مدیران شهری را طلب می‌کرد.
از سوی دیگر، لازم بود فضاهای سبز شهر به طور قابل توجهی افزایش یابد که در این راستا، پارکی به مساحت بیش از ۵۰ هزار مترمربع به وجود آمد که بخش اعظمی از آب باران را به خود جذب می‌کند. خلاقان دانشگاه لفت وجود پل‌های متعدد عابر پیاده را برای ایجاد پیوند بین مردم ساکن در شهر به سمت فضای سبز جدید در امتداد رود یانگ‌تسه ضروری می‌دانستند چرا که در افزایش درک آن‌ها از چرخه‌های آب نیز کمک می‌کرد. نتیجه این که قرار شد یک پل عابر پیاده تحت عنوان MengQiao در سراسر رودخانه به وجود آید که در کنار تمام مزایای خود، ساکنان ووهان را از بالا رفتن سطح آب و تبعات آن آگاه می‌کرد. جالب است بدانید که این پیاده‌راه‌های مرتفع، به وسیله سیستم‌های تعبیه شده در سطح زیرین خود، آب موجود در بخش‌های مختلف شهر و بام خانه‌ها را به سمت پارک جدید هدایت می‌کند. زمانی که این پارک از آب اشباع شد باقیمانده آن به سمت رودخانه یانگ‌تسه هدایت می‌شود و از جاری شدن در گوشه و کنار شهر جلوگیری می‌کند.
نظر شما