به گزارش ایمنا، مطالعه محققان نشان می‌دهد که از اندازه پلاکت خون می‌توان برای پیش بینی شدت بیماری و مرگ و میر ناشی از کووید -۱۹ استفاده کرد؛ همچنین پارامترهای منعکس کننده اندازه‌گیری پلاکت خون می‌تواند شاخص‌های مهمی برای نشان پلاکت‌ها و گردش‌های فعال باشد اما این موضوع برای بیماران مبتلا به کووید ۱۹ خطر بروز لخته خون را افزایش می‌دهد.
به طور کلی این تیم ارتباط میان میانگین حجم پلاکت (MPV)، عرض توزیع پلاکت (PDW) و نسبت سلول بزرگ به پلاکت (P-LCR) را با شدت بیماری و همچنین مرگ و میر بیماران کرونایی ارزیابی می‌کند.
مطالعات نشان می‌دهد که شدت بیماری کووید -۱۹ با افزایش تولید پلاکت‌های بزرگ‌تر و جوان‌تر ارتباط دارد به طوری که هنگام مقایسه MPV، PDW و P-LCR، P-LCR مهمترین نشانگر زیستی برای ارزیابی فعالیت، پلاکت است.
آزمایش P-LCR در هنگام بستری شدن در بیمارستان می‌تواند بیماران کرونایی با افزایش خطر وقایع ترومبوتیک را شناسایی کند و به این ترتیب امکان پیشگیری وجود دارد.
پلاکت‌ها ریز سلول بوده که حاوی گرانول‌های انعقادی است و هم در لخته شدن و هم در پاسخ ایمنی نقش اساسی دارد، آن‌ها علاوه بر بستن عروق خونریزی دهنده در تشکیل غیرطبیعی لخته نیز شرکت می‌کنند همچنین در طی عفونت ویروسی، پلاکت‌ها در ایمنوترومبوز با هر دو فرآیند دخیل هستند.
منبع: باشگاه خبرنگاران
نظر شما