به گزارش خبرنگار ایمنا، اگر جامعه‌ای بخواهد از تجربه سیاسی خود استفاده کند، نیاز به تفکیک مسئولان دولت‌ها دارد. مردم باید بدانند چه کسانی با چه رویکردی مدیریت و اداره جامعه را به عهده داشته و چگونه امتحان پس می‌دهند؛ این قضیه به مردم کمک می‌کند تا بتوانند در انتخاب‌های بعدی از آن استفاده کرده و در نهایت با استفاده از این تجربه به توسعه سیاسی برسند، لذا این قضیه ما را به این نتیجه می‌رساند که فراجناحی بودن، مردم را از اینکه بدانند چه گروهی چه عملکردی داشته است، باز می‌دارد.
اصطلاح فراجناحی آن هم در کشوری که مرزبندی‌ها در آن کاملاً مشخص است، توجیه ندارد و تنوع آرا در آن دیده نمی‌شود؛ شرایطی که ناچارا به عدم شفافیت منجر شده و لذا باید به استقبال تنوع رفت.
اگرچه در حال حاضر ضرورت تشکیل کابینه‌ای فراجناحی و ائتلافی ضرورت خاص سپهر سیاسی در ایران است، اما به نظر می‌رسد ورود تفکری از احزاب مخالف برای اثبات شعار فراجناحی بودن، نتیجه عکس داشته و کابینه را بی‌ثبات می‌کند.
باید توجه داشت در صورت تشکیل کابینه‌ای فراجناحی، معیار انتخاب باید سابقه افراد باشد، اما تمایلات سیاسی افراد به عملکرد آنها جان تازه‌ای می‌دهد و به شکل‌گیری روح جمعی در کابینه منجر می‌شود؛ منظور این است که معمولاً افراد متمایل به برابری و مساوات‌گرایی را برای بخش‌های اجتماعی برمی‌گزینند و طرفداران کارایی را بر مسندهای اقتصادی می‌نشانند. عدم توجه به درگاه‌های سیاسی افراد نه‌تنها ماهیت فراجناحی کابینه را مخدوش می‌کند، بلکه این شائبه را به وجود می‌آورد که این انتصابات برای سهم دادن به جناح‌ها صورت گرفته و چون تاکید رئیس‌جمهور و نیاز کشور حل مشکلات اقتصاد بوده، بخش‌های اجتماعی را بین رقیبان تقسیم کرده تا آنها را راضی کنند.
سابقه تاریخی امر نشان می‌دهد که این مساله برای وزارتخانه‌های اجتماعی رخ داده است و بسیاری از رؤسای جمهور سعی کردند برای عمل به شعار فراجناحی بودند بسیاری از چهره‌های جریان‌های مخالف را در این جایگاه‌ها قرار دهند.
حال با نزدیک شدن به روزهای آغازین دولت سیزدهم مجدداً گمانه زنی‌ها در مورد دولت فراجناحی مطرح می‌شود و این در حالی است که هیچ چهره اصلاح‌طلب، اعتدالی یا مستقلی در گمانه‌زنی‌ها در مورد کابینه احتمالی دولت سیزدهم دیده نمی‌شود.
در این صورت باید پرسید آیا اصلاً چیزی به عنوان دولت فراجناحی ممکن بوده و می‌تواند به پیشبرد اهداف کشور کمک کند؟
اصطلاح فراجناحی دروغی سیاسی است
مهدی آیتی، فعال سیاسی اصلاح طلب دراین‌باره به خبرنگار ایمنا می‌گوید: متأسفانه بسیاری از رؤسای جمهور ایران که پیروزی‌شان را مدیون جریان‌های سیاسی بوده و خواستار گسترش فعالیت‌های جناحی در کشور بودند، مدعی اتخاذ سیاست‌های فراجناحی شدند.
به گفته وی، اصطلاح فراجناحی بیشتر شبیه به یک دروغ سیاسی بوده و برای کسانی است که مواضع سیاسی مشخصی ندارند، در صورتی که اصطلاح فراجناحی در ایران معنی ندارد؛ زیرا تمامی دولت‌ها با حمایت جناح‌های سیاسی پیروز انتخابات می‌شوند.
به گفته این فعال سیاسی اصلاح طلب، شعار تشکیل دولت فراجناحی از زمان ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی سر داده شد و در ادامه اشخاصی مانند سید محمد خاتمی و حسن روحانی نیز در ابتدای دولت خود این شعار را مطرح کردند.
به عقیده آیتی، شهید بهشتی خود را نیرویی حزبی می‌دانست و تا آخرین روز عمرش پایبند به حزب جمهوری اسلامی بود و هیچگاه شعاری مبنی بر شخصیت فراجناحی سر نداد.
وی خاطرنشان می‌کرد: تشکیل دولت فراجناحی شبیه شوخی خنده دار است که بسیاری از سیاسیون قصد دارند با آن مردم را فریب دهند.
تشکیل دولت فراجناحی امری امکان ناپذیر است
ناصر ایمانی، فعال سیاسی اصولگرا نیز به ایمنا می‌گوید: برای بررسی تشکیل دولت فراجناحی ابتدا باید دید تا چه میزان درگذشته اشخاصی که شعار دولت فراجناحی سر می‌دادند موفق به تشکیل دولت فراجناحی شدند.
به گفته وی، در سپهر سیاسی ایران دولت فرا جناحی به حقیقت نپیوسته، بلکه به نوعی این امر به موضوعی غیر ممکن تبدیل شده است؛ بر همین اساس تشکیل دولت فراجناحی امری امکان ناپذیر است.
به گفته این فعال سیاسی اصولگرا، دولت‌های دهه اول انقلاب را نمی‌توان فراجناحی تلقی کرد؛ زیرا در آن زمان جریان‌های سیاسی به معنای امروزی تشکیل نشده بود و خط و مرزهای سیاسی مشخص نبود.
ایمانی در ادامه می‌گوید که انتظار می‌رود دولت‌ها، بنای تشکیل کابینه خود را تخصص و شایستگی نیرو قرار دهند و به سهم خواهی احزاب سیاسی تن ندهند.
به عقیده وی، اصطلاح فراجناحی در بسیاری از کشورهای غربی معنایی ندارد و اکثراً اعضای کابینه دولت‌ها با دیدگاه سیاسی خاصی هستند. در برخی مواقع زمانی که احزاب موفق نمی‌شوند دولت مطبوع خود را تشکیل دهند، مجبور به تشکیل دولت ائتلافی می‌شوند که در بسیاری از مواقع کارنامه‌ای موفق از خود به جای نمی‌گذارند.
این فعال سیاسی اصولگرا خاطرنشان می‌کند: باید به این نکته توجه داشت که کابینه دولت، محل اختلافات سیاسی بین رئیس جمهور و اعضا نبوده و بهتر است از جریانی خاص شکل بگیرد که نزاع و اختلافی صورت نگیرد.
تشکیل دولت فراجناحی در ایران ممکن نیست
محمد مهاجری، فعال سیاسی اصولگرا هم به ایمنا می‌گوید: دولت فراجناحی نیازمند اشخاص فراجناحی است و در حال حاضر بین شخصیت‌های سیاسی کشور هیچ چهره فراجناحی وجود ندارد. در انتخابات‌های ریاست جمهوری، تمام شخصیت‌های سیاسی کشور گرایش‌های خود را مشخص می‌کنند و به همین دلیل تشکیل دولت فراجناحی توسط رؤسای دولتی که هرکدام وابسته به جریان سیاسی خاصی بودند، غیر ممکن بود.
به گفته وی، بسیاری از چهره‌هایی که می‌توانند در جایگاه وزیر در دولت قرار بگیرند به جناح‌های سیاسی وابسته هستند. در صورتی می‌توان از رؤسای دولت انتظار تشکیل دولتی فراجناحی را داشت که خود نیز چهره‌ای فراجناحی باشد که طی انتخابات‌های گذشته دو جناح سیاسی اصلی از کاندیداهای پیروز حمایت کردند.
این فعال سیاسی اصولگرا خاطرنشان می‌کند: رؤسای جمهور ایران درگذشته نیز روحیه فراجناحی نداشته‌اند و هرکدام از آنها به یکی از جریان‌های اصلی کشور وابسته بودند؛ بنابراین تشکیل دولت فراجناحی در ایران ممکن نیست.
نظر شما