به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، بازیافت اقدامی است که خصوصاً در چند دهه اخیر توجهات بسیاری را به سمت خود جلب کرده و بسیار مورد تأکید قرار گرفته است، با این حال پرداختن به آن چندان ساده به نظر نمی‌رسد چرا که علی‌رغم تبلیغات بسیار و تشویق‌های گسترده‌ای که در این راستا انجام گرفته هنوز به حرکتی همگانی تبدیل نشده است. پلاستیک یکی از پراستفاده‌ترین محصولاتی است که بازیافت آن به شدت مورد توجه قرار گرفته و از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.
سیاره پلاستیکی
پلاستیک، محصولی است که بین ۱.۱۵ تا ۲.۴۱ میلیون تن از زباله‌های آن به‌طور سالانه راهی اقیانوس‌های جهان می‌شود. تنها در ایالات متحده آمریکا سالانه ۲۵ میلیارد بطری پلاستیکی وارد آب‌های آزاد می‌شود و ادامه این روند فاجعه‌ای جبران نشدنی به همراه خواهد داشت. از زمان اختراع پلاستیک در سال ۱۹۰۷ تاکنون، این معضل زیست محیطی به هر لایه از زنجیره غذایی ساکنان کره زمین وارد شده، آن را در معرض خطرات جدی قرار داده است. در اصل پلاستیک جدیدترین عنصر در اکوسیستم‌های کره زمین است که طبیعت هنوز برای دفع و تجزیه آن راهکاری ندارد. با توجه به این که بازیافت طبیعی نازک‌ترین کیسه‌های پلاستیکی تا ۱۰۰۰ سال طول می‌کشد، ادامه روند فعلی از زمین یک سیاره پلاستیکی باقی خواهد گذاشت که در کنار سایر آلودگی‌های موجود، سیاره‌ای کشنده و بدون امکان حیات خواهد بود.
معضلی از جنس پلاستیک
پلاستیک یکی از اساسی‌ترین معضلاتی به حساب می‌آید که زمین با آن روبه‌روست. محصولی که ابتدا در راستای اهداف زیست محیطی و به‌منظور پیشگیری از قطع درختان زمین اختراع شد تا به دلیل داشتن استحکام بتواند چندین بار مورد استفاده قرار گیرد و امروز تبدیل به یکی از بزرگ‌ترین و بدترین معضلات زیست‌محیطی شده است. در دنیای امروز پلاستیک به‌صورت یکبار مصرف مورد استفاده بیش از حد مردم در سراسر دنیا قرار می‌گیرد و بدون توجه به زمان بسیار زیادی که برای تجزیه آن لازم است به سادگی در طبیعت کره زمین رها می‌شود.
این رهاسازی علاوه بر آسیب به آب و خاک، حیات گیاهان و جانوران را نیز با خطر مواجه می‌کند. زباله‌های پلاستیکی رها شده که از طریق رودخانه‌ها راهی دریاها و اقیانوس‌ها می‌شوند باعث تشکیل زباله‌دان‌های بزرگ اقیانوسی می‌شوند که بزرگ‌ترین آن‌ها در اقیانوس آرام، جایی در میان جزایر هاوایی و ساحل کالیفرنیا قرار دارد. جزیره‌ای بزرگ از جنس پلاستیک که به اندازه کل مساحت ایران وسعت دارد و سالانه به میزان قابل‌توجهی به ابعاد آن اضافه می‌شود.
علاوه بر این جزیره اقیانوسی تشکیل شده از زباله، دورترین جزیره خاکی کوچک و خالی از سکنه اقیانوس آرام،"هندرسون"که با ۱۰ کیلومتر طول و پنج کیلومتر عرض در حاشیه یکی از گرداب‌های اقیانوس آرام قرار دارد و در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است روزانه میزبان حجم قابل توجهی از زباله‌های پلاستیکی اعم از مسواک، اسباب‌بازی، انواع و اقسام کلاه‌های ایمنی، فندک‌های یک‌بارمصرف، عروسک و هر نوع وسیله دیگر ساخته شده از پلاستیک است که از طریق امواج اقیانوس به آن می‌رسند و به طور نگران کننده‌ای رو به افزایش هستند. حجم این زباله‌ها در سال ۲۰۱۵ برابر با ۱۷.۶ میلیون تن بود که چنین حجمی از زباله در جزیره‌ای با این ابعاد یکی از بزرگ‌ترین فجایع زیست‌محیطی محسوب می‌شود. تخمین زده شده است که روزانه ۱۳ هزار قطعه پلاستیکی به ۳۸ میلیون قطعه پیدا شده در سال ۲۰۱۵ اضافه شده باشد.
نه به پلاستیک
"پلاستیک، ماده‌ای که تا ابد زنده می‌ماند ولی برای ساخت اشیایی به کار می‌رود که عمر استفاده کوتاهی دارند" توصیفی است که یکی از پژوهشگران دانشگاه تاسمانیا استرالیا به کار برد تا نشان دهد لازم است در مصرف پلاستیک به طور جدی تجدیدنظر شود. در همین راستا، مناسبتی با عنوان "جولای، ماه بدون پلاستیک" به جهانیان معرفی شده است که به آموزش مردم در مورد خطرات ناشی از مصرف پلاستیک اختصاص دارد و و مردم را به این چالش دعوت می‌کند که به مدت یک ماه از مصرف هرگونه پلاستیک خودداری کنند.
رویدادی برای مقابله با پلاستیک
رویداد "ماه بدون پلاستیک" توسط سازمان "مراقبان زمین" (Earth Carers)، از سال ۲۰۱۱ و تنها با مشارکت معدودی از شرکت کنندگان استرالیای غربی برگزار شد. ماه بدون پلاستیک امروزه در بیش از ۱۵۰ کشور دنیا گرامی داشته می‌شود. مراقبان زمین جمعی داوطلب هستند که بر طیف گسترده‌ای از مسائل زیست‌محیطی جهان تمرکز دارد و در مورد عواقب صدمه به محیط زیست به مردم آموزش می‌دهد. این مجموعه همچنین درباره انواع مختلف پلاستیک‌های موجود در بازار و آنچه در فرآیند بازیافت پلاستیک رخ می‌دهد اطلاع‌رسانی می‌کند و به گروه‌های مختلف فردی و جمعی کمک می‌کند تا روش‌هایی را برای محافظت از محیط زیست از طریق کاهش مصرف، استفاده مجدد و بازیافت زباله، خصوصاً زباله‌های پلاستیکی بیاموزند.
جمع‌آوری، پردازش و دفع زباله‌های شهری کاری پرهزینه است. زباله‌هایی که چه به دلیل جمع‌آوری غیراصولی در کنار کربن و سایر آلاینده‌ها یا تخلیه غیرقانونی توسط مسئولین امر و چه به صورت رهاسازی در کنار سطل‌های جمع‌آوری و در ساعات غیرمشخص توسط افراد به میزان قابل‌توجهی بر هزینه‌های مالی و زیست‌محیطی تحمیل شده توسط جامعه شهری می‌افزایند. بدین ترتیب بازیافت و تفکیک زباله‌ها به هر شیوه‌ای می‌تواند نقش بسزایی در کمک به حفظ محیط زیست ایفا کند.
مراقب زمین باشیم
مراقب زمین بودن در واقع یافتن راه‌های عملی و سرگرم کننده برای کاهش زباله و به اشتراک گذاشتن این ایده‌ها با دیگران است و مراقبان زمین، چشم‌انداز خود برای آینده را داشتن جهانی بدون زباله‌های پلاستیکی می‌داند که با توجه به نگرانی‌های بسیاری که در این زمینه وجود دارد پیام آن‌ها به گوش اکثر ملت‌های سراسر جهان می‌رسد.
از این رو، رویداد "جولای، ماه بدون پلاستیک" به طور کل عبارت است از تشویق عامه مردم برای آگاهی یافتن از مضرات پلاستیک‌ها و ضرورت آشنایی با جایگزین برای آن‌ها، در نتیجه ایجاد جهانی تمیزتر. این ابتکار با هدف به چالش کشیدن سیستم مادی جهان هنگام ورود به ابعاد گسترده اقتصادی، تلاش‌های خود را روی یک دامنه جهانی و شخصی متمرکز کرده و بر این باور است که با کاهش میزان استفاده‌های فردی می‌توان تفاوتی هر چند اندک ایجاد کرد که نتایجی بزرگ به همراه دارد. مردم می‌توانند با پرهیز از خرید یا استفاده از تمامی محصولات پلاستیکی در طول جولای در رویداد ماه بدون پلاستیک مشارکت کنند. با این حال می‌توان گفت هر چند جولای رو به پایان است، رویداد ماه بدون پلاستیک می‌تواند هر ماه، هر هفته و هر روز از زندگی بشر را در بر گیرد و گامی مستحکم در راستای اقدامات زیست‌محیطی به حساب آید.
نظر شما