به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، حدود یک دهه پیش مردم دوربان کمبود شدید آب را تجربه کردند به طوری که ذخایر آب به طور تهدیدآمیزی کاهش یافت و به کمتر از ۲۰ درصد میانگین سالانه رسید. طی این دوران از هر چهار شهروند دوربانی دست کم یک نفر در سکونتگاه‌های غیررسمی با بحران کم‌آبی مواجه بود که بسیاری از منتقدان علت آن را به افزایش چشمگیر جمعیت و نداشتن آمادگی کافی شهر برای سازگاری با این رویداد نسبت دادند البته این مسئله تنها به دوربان و شهرهای آفریقای جنوبی محدود نمی‌شود بلکه تمام نقاطی از دنیا که رشد چشمگیر جمعیت را تجربه می‌کنند با بحران‌هایی نظیر کمبود آب، تغییرات اقلیمی و حوادث طبیعی مواجه می‌شوند البته مردم در شهرهایی که مقامات آن‌ها کفایت لازم برای به حداقل رساندن اثرات کم‌آبی را ندارند همیشه با بحران‌هایی مانند مصرف ناگزیر آب ناسالم دست و پنجه نرم می‌کنند و بیشترین آسیب‌پذیری از آن را متحمل می‌شوند. مدیران دوربان اخیراً با استفاده از استراتژی‌هایی نظام‌مند تلاش کرده‌اند چالش‌های مربوط به کمبود آب را به حداقل برسانند و ساکنان تمام منطقه خود را از آب سالم بهره‌مند کنند.
تلاش‌هایی فراتر از رویکردهای سنتی
تنها تکیه بر رویکردهای قدیمی نمی‌تواند مشکل کم‌آبی جهان را برطرف کند بلکه لازم است سازگار با تغییرات سبک زندگی و شرایط جوی کره زمین، تدابیر جدیدی برای حل این بحران اندیشیده شود. مقامات دوربان بر این باورند که پایان دادن به بحران کم‌آبی مستلزم مشارکت بسیاری از نهادها و حتی خود مردمی است که بیشترین آسیب را از نبود آب کافی متحمل شده‌اند در واقع تنها طراحی زیرساخت‌های آبی برای حل مشکلات مربوط به آن کافی نیست بلکه نحوه مدیریت جنگل‌ها، سکونتگاه‌ها و رفتار مردمی که به طور مداوم حوادث طبیعی نظیر سیل را تجربه می‌کنند نیز از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.
مدیران سومین شهر بزرگ آفریقای جنوبی، به طور مدوام تلاش کرده‌اند تاب‌آوری منطقه را در مقابل کم‌آبی افزایش دهند که در این راستا به طرحی موفق برای ۱۰ سال آینده دست یافته‌اند. مردم دوربان همچون سایر جوامع آفریقای جنوبی سطح بالایی از فقر را در زندگی روزانه خود تجربه می‌کنند و با مشکلاتی نظیر خانه‌های نامناسب و کمبود شدید دسترسی به منابع و امکانات مواجه هستند با این حال مقامات رسمی شهر به طور پیوسته در صدد بهره‌گیری از مشخصه‌های منحصر به فرد منطقه خود نظیر مفهوم نظام پساآپارتاید همچنین محیط زیست متنوع و افزایش دانش محلی بوده‌اند. شناسایی نقاط قوت و ضعف منطقه امکان افزایش انعطاف و فراگیری شهر در مقابل تاب‌آوری شهر را برای مدیران سومین شهر آفریقای جنوبی به ارمغان آورد و آن‌ها را به پیاده‌سازی استراتژی‌هایی فراتر از طراحی سنتی آب سوق داد.
اتخاذ یک رویکرد منطقه-محور
مدیران دوربان در بررسی‌های خود متوجه شدند که اتخاذ یک رویکرد منطقه‌ای امری بسیار ضروری است و استراتژی‌های آن‌ها نباید تنها متمرکز بر خود شهر باشد در واقع تمام مشکلات زیست‌محیطی حاکم بر منطقه و شهرهای اطراف نظیر آلودگی، انباشته شدن ضایعات در دفنگاه‌های زباله و جنگل‌زدایی می‌تواند به طور منفی تأمین آب را تحت تأثیر قرار داد و لطمه‌های زیادی بر اکوسیستم‌ها وارد کند.
در همین راستا، یک مشارکت منطقه‌ای بین تمام ذی‌نفعان، نهادهای غیر دولتی و کمپانی‌های منطقه شکل گرفت و قرار شد اعضا آن‌ها اقداماتی مرتبط با افزایش مقاومت شهرها در مقابل کم آبی اعمال و در نهایت به حفظ اکوسیستم اطراف رودخانه uMngeni نیز کمک کنند. جالب است بدانید که این رودخانه آب قابل آشامیدن برای میلیون‌ها جمعیت از جمله مردم دوربان را تأمین می‌کند، صنایع مختلفی را نیز تحت حمایت خود می‌آورد و حدود ۲۰ درصد تولید ناخالص ملی سراسر کشور را بر عهده دارد. ذی‌نفعان آفریقایی به اهمیت مشارکت خود برای حفظ اکوسیستمی که تأمین و کیفیت آب را تحت تأثیر قرار می‌دهد باخبر شده و از هیچ تلاشی در این راستا غافل نشده‌اند.
مشارکت فراگیر و اجتماعی
دوربان مشارکت اجتماعی و فراگیر را در رأس برنامه‌های خود برای افزایش تاب‌آوری منطقه در مقابل کم‌آبی قرار داد که بر اساس آن ایده‌های بسیاری از مردم و گروه‌های مختلف به ویژه افراد ساکن در مناطق محروم و فقیرنشین به کار گرفته شد. برای این کار، گروه‌های انتقادی متعددی شامل ساکنان مناطق غیررسمی، تاجران محلی، فعالان حوزه محیط زیست و جوامع بین ادیانی تشکیل شده و از آن‌ها خواسته شد وضع موجود را به چالش بکشند، رویکردهایی مناسب برای حل مشکلات اتخاذ و مفهوم پایداری در شهرها را از نو تعریف کنند. بدیهی است که مشارکت گروه‌های مختلف در چنین شرایطی امری ضروری است چرا که نگرش‌های متفاوت آن‌ها می‌تواند به شکل‌گیری و تعریف دوباره تاب‌آوری به روشی کمک کند که پاسخگوی چالش‌های واقعی موجود باشد.
نظر شما