به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، فضای خالی بین سازه‌های یک شهر، می‌تواند ارتباط بین شهروندان را از طریق گرد هم آوردن آن‌ها تقویت کند یا برعکس، محیطی ناامن به وجود آورد. بدیهی است که تعامل بین شهروندان مهم‌ترین نقش را در پویایی یک شهر ایفا می‌کند و در صورت ایجاد، می‌تواند دستاوردهای بسیاری را برای آن به ارمغان آورد. فضاهای عمومی شهری مهم‌ترین مکان‌ها برای شکل‌گیری پیوند سالم بین جوامع در مناطق مختلف است که می‌تواند از وقوع چالش‌های زیادی نظیر جرم جلوگیری کند به همین دلیل طراحی آن‌ها از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است و باید توسط مدیران شهری، به قوانینی انکارناپذیر در برنامه‌ریزی شهری تبدیل شود. در ادامه به اصولی برای بازطراحی فضاهای شهری پرداخته می‌شود که در آن، احتمال پیوند سالم مردم با یکدیگر و با محیط اطراف افزایش می‌یابد.
افزایش کاربری فضاهای عمومی
اگر منطقه‌ای از شهر تنها یک کاربرد داشته باشد مثلاً تنها ساختمان‌های مسکونی را در خود جای دهد آنگاه محبوبیت خود را در میان شهروندان از دست می‌دهد. گزارشات حاکی است مردم ساکن در یک شهر اغلب به سمت سکونت یا گذراندن اوقات خود در مناطقی جذب می‌شوند که فضاهای مختلفی نظیر کافه‌ها، رستوران‌ها، مراکز تجاری و فضاهای سبز را در خود جای داده باشد و حتی امکان دسترسی به دفاتر اداری را تسهیل کند. بدیهی است که در چنین مناطقی، پیوند بین مردم و محیط در سطح بالایی قرار دارد و به همین دلیل، جرم به ندرت اتفاق می‌افتد.
نماهای پویای سازه‌ها
ایجاد تناسب بین نماهای سازه‌ها، سطح خیابان‌ها و پیاده‌روها می‌تواند نقش بسیار مهمی در امنیت و جذابیت طراحی شهری ایفا کند هر چه ظاهر این فضاها زیباتر باشد افراد بیشتری را به سمت پویایی فرامی‌خواند. مردم اغلب از حضور در فضاهایی با کمترین جذابیت ظاهری خودداری می‌کنند مگر این که به دلایل مختلف مثلاً به عنوان محل کار، مجبور به رفت و آمد در آنجا باشند. در نگاه جین جیکوبز، از منتقدان بزرگ و مشهور طراحی شهری، خیابان‌ها و پیاده‌روها مهم‌ترین نقش را در کیفیت فضاهای شهری ایفا می‌کند و در پویایی شهروندان سهیم است.
نقش بعد اجتماعی طراحی شهری بر میزان نشاط شهروندی
فضاهای عمومی به عنوان مکان‌هایی بر گرد هم آوردن مردم، بر بعد اجتماعی طراحی شهری تأثیر می‌گذارد و به سهم خود در افزایش نشاط شهروندی سهیم است. بدون شک، وجود خیابان‌های وسیع و قابلیت دسترسی به میدان‌ها، پارک‌ها، پیاده‌روها، مسیرهای دوچرخه‌سواری و مبلمان شهری می‌تواند به ایجاد تعامل بین شهروندان کمک کند، آن‌ها را با محیط اطراف پیوند دهد، استفاده از فضاهای عمومی را به یک تجربه مثبت در میان آنان تبدیل کند و در نهایت به نشاط شهروندی منجر شود علاوه بر این تمرکز بر تراکم بالای مناطق شهری برای طراحی بهتر حومه‌ها و بهبود کیفیت مناطقی با کمترین سکونت انسانی نیز بسیار حائز اهمیت است.
توجه به مقیاس انسانی در طراحی فضاهای عمومی
بدیهی است که وجود سازه‌های بیشمار و در نتیجه کمبود فضاهای عمومی در یک منطقه شهری می‌تواند تا حد زیادی تأثیر منفی بر رضایتمندی شهروندی بر جای بگذارد. یان گل، معمار معروف دانمارکی که در زمینه طراحی چشم‌اندازهای شهری بسیار منحصر به فرد عمل می‌کرد چنین استدلال کرده است که مردم اغلب مایل هستند با سرعتی بالا فضاهای شهری مرده را پشت سر بگذارند تا به مقصد برسند این در حالی است که همین مردم، به قدم زدن در مکان‌هایی فعال‌تر و پویاتر گرایش بیشتری دارند. توجه به مقیاس انسانی در طراحی فضاهای عمومی تأثیر مثبتی بر درک آنان از یک فضای عمومی بر جای می‌گذارد چرا که به این باور می‌رسند مردم نیز یک اولویت در طراحی شهری به حساب آمده‌اند.
نصب سیستم‌های روشنایی مناسب در مکان‌های عمومی
تجربه نشان داده است که در مناطقی با سیستم‌های روشنایی مناسب، مردم و به ویژه گروه‌های آسیب‌پذیری نظیر زنان و سالمندان، امینت بیشتری را به هنگام تاریکی هوا احساس می‌کنند. در واقع در چنین مکان‌هایی امکان وقوع جرم به حداقل می‌رسد ضمن این که از طریق افزایش قابلیت دیده شدن، امکان تردد ایمن دوچرخه‌سواران و عابران پیاده نیز فراهم می‌شود.
نظر شما