۱ خرداد ۱۴۰۰ - ۱۱:۰۶
اختلال طیف اوتیسم چیست؟

اختلال طیف اوتیسم (ASD) یا بیماری درخودماندگی طیف وسیعی از اختلالات مغزی و روانپزشکی با منشا شناختی و علائم اختلال‌های رفتاری است.

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، اوتیسم یک بیماری عصبی رفتاری پیچیده است که شامل نقایصی در تعاملات اجتماعی، مهارت‌های گفتاری و ارتباطی است. به علت طیف وسیع علائم این بیماری به آن اختلال طیف اوتیسم (ASD) گفته می‌شود. شدت ASD می‌تواند از بروز محدودیت‌های جزئی در زندگی طبیعی تا ناتوانی‌های ویرانگری که نیاز به مراقبت اساسی دارد متغیر باشد.

علائم بیماری اوتیسم در میان کودکان

بیماری اوتیسم می‌تواند در هر سنی رخ دهد. علائم رایج اوتیسم در میان کودکان می‌تواند شامل انجام دادن حرکات فیزیکی تکراری، اجتناب از تماس فیزیکی و چشمی با دیگران، تأخیر در حرف زدن، صحبت‌های تکراری با کلمات و عبارات کوتاه، انطباق نداشتن با تغییرات کوچک، تمایل به حفظ ثبات در موقعیت‌های مختلف و ناتوانی در بروز هیجانات و احساسات خود شود.

دلایل به وجود آمدن بیماری اوتیسم

هنوز دلیل قطعی بروز بیماری اوتیسم مشخص نشده است، اما قطعاً ژنتیک نقش مهمی در این زمینه بر عهده دارد. محققان معتقدند که بعضی داروها یا سم‌ها ممکن است باعث بروز این بیماری شود به عنوان مثال اگر زنی در دوران بارداری خود در معرض عفونت والپروئیک اسید و تالیدومیک قرار بگیرد احتمال اینکه نوزاد او به بیماری اوتیسم مبتلا شود بسیار بالا است.

تشخیص بیماری اوتیسم

تشخیص بیماری اوتیسم ممکن است دشوار باشد زیرا هیچ آزمایش پزشکی مانند آزمایش خون وجود ندارد که بتواند این بیماری را تشخیص دهد بنابراین ممکن است درمان آن چندین سال به تأخیر بیفتد. گاهی اوقات این بیماری در میان کودکان ۱۸ ماهه یا کوچک‌تر تشخیص داده می‌شود. بسیاری از پزشکان اطفال می‌توانند بیماری اوتیسم را در میان کودکان زیر دو سال تشخیص دهند. غربالگری توسعه بهترین و مؤثرترین روش برای تشخیص این بیماری در میان کودکان است، پزشکان طی این آزمایش از والدین کودک چندین سوال می‌پرسند یا با خود کودک صحبت و بازی می‌کنند تا متوجه شوند او چگونه صحبت می‌کند، یاد می‌گیرد، رفتار می‌کند و حرکت می‌کند.

روش‌های درمانی اوتیسم

درمان بیماری اوتیسم یا بهبود آن از چندین راه ممکن است. برنامه‌های رفتار درمانی به منظور بهبود توانایی صحبت کردن، ارتباط برقرار کردن با دیگران و دوری کردن از رفتارهای منفی طراحی شده است و در چندین منبع نیز در دسترس است. رفتار درمانی از تقویت مثبت، خودیاری و آموزش مهارت‌های اجتماعی استفاده می‌کند تا رفتار و ارتباطات فرد را بهبود ببخشد. با وجود این که هیچ درمان پزشکی برای بیماری اوتیسم وجود ندارد، اما درمان‌هایی برای علائم این بیماری وجود دارد. داروهایی مانند متیل فنیدات، فلوکستین و داروهای ضد تشنج می‌تواند به بهبود علائم بیماری اوتیسم کمک کند.

رژیم غذایی و اوتیسم

به توصیه متخصصان کودکان مبتلا به بیماری اوتیسم باید یک رژیم غذایی متعادل به همراه مکمل‌های ویتامین مصرف کنند. پیروی کردن از یک رژیم غذایی متناسب به کاهش علائم بیماری اوتیسم کمک می‌کند. رژیم غذایی متناسب کودکان مبتلا به این بیماری فاقد گلوتن (موجود در گندم و جو) و کازئین (موجود در شیر و فرآورده‌های لبنی) است، زیرا این کودکان ممکن است به غذاهای حاوی گلوتن و کازئین حساسیت نشان دهند.

کد خبر 495199

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.