به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، برنامه‌ریزان در نقاط مختلف دنیا، نگرش‌های متفاوتی در مورد زیست‌پذیری و پایداری شهری دارند با این حال نکته‌ای که در اغلب آن‌ها مشترک است اینکه یک شهر زیست‌پذیر به ساکنان خود حس امینت می‌دهد و از نظر محیط زیست، در وضعیتی پایدار قرار دارد علاوه بر این برای بسیاری از مدیران شهری دسترسی به خانه‌های مقرون به صرفه و وسایل حمل و نقل عمومی با کیفیت می‌تواند در افزایش زیست‌پذیری مناطق شهری کمک کند که این امر به سهم خود، مزایای بسیاری برای شهرها دارد. کیفیت زیرساخت‌های پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری، آموزش، استخدام، فروشگاه‌های محلی، فضاهای سبز، خدمات سلامت و دسترسی به امکانات فرهنگی و تفریحی از دیگر مولفه‌هایی است که زندگی برای ساکنان یک شهر را لذت‌بخش یا غیر قابل تحمل می‌کند.
رفاه عمومی پایه و اساس زیست‌پذیری یک شهر
ما در دنیایی به سر می‌بریم که گرایش ساکنان آن به شهرنشینی روز به روز در حال افزایش است به طوری که پیش‌بینی شده تا سال ۲۰۵۰ بیش از ۷۰ درصد مردم جهان در مناطق شهری سکونت پیدا کنند. در نتیجه هر روز بر تعداد مراکز فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و تفریحی شهرها افزوده می‌شود چرا که مقامات مایل هستند مناطق شهری خود را در لیست زیست‌پذیرترین شهرهای جهان قرار دهند. بدون شک رسیدن به این هدف در جذب مردم سراسر جهان به شهرهای زیست‌پذیر کمک می‌کند که این امر به سهم خود رونق اقتصادی را برای چنین مناطقی به ارمغان می‌آورد به عنوان مثال اغلب مردم جهان می‌دانند که کلانشهر ملبورن استرالیا، چند سال متوالی به عنوان زیست‌پذیرترین شهر جهان شناخته شده است با این حال سوالی که ممکن است پیش روی همه قرار گیرد اینکه شهر برای چه قشری از جامعه زیست‌پذیر است؟
در تعیین یک شهر به عنوان زیست‌پذیر، مولفه‌هایی نظیر میزان بهره‌وری اقتصادی، بسته‌های حمایتی و رفاه اجتماعی ساکنان نقش اصلی را بر عهده دارد با این حال وضعیت بهداشت، برابری و افزایش امید به زندگی نیز می‌تواند در کسب عنوان شهر زیست‌پذیر در یک منطقه از دنیا سهیم باشد.
بدیهی است که موقعیت یک شهر در میزان افزایش یا کاهش امید به زندگی ساکنان آن نقش مهمی بر عهده دارد چرا که دسترسی مردم به فضاهای سبز و آبی، در بهبود وضعیت روانی آنان سهیم است. از سوی دیگر، زیرساخت‌های حمل و نقل نیز در گرایش مردم به تردد سبز یا برعکس، استفاده از وسایل نقلیه با انتشار بالای کربن سهیم است که این امر می‌تواند منجر به افزایش یا کاهش کیفیت زندگی از دید بسیاری از شهرنشینان شود. میزان کیفیت محیط زیست، مراکز فرهنگی، آموزش، مسکن، محل کار و دسترسی به خدمات نیز از دیگر مؤلفه‌های مؤثر بر میزان زیست‌پذیری یک شهر به حساب می‌آید که باید به دقت مورد توجه برنامه‌ریزان شهری قرار گیرد.
طراحی شهرها برای بهبود سلامت
برنامه‌ریزان شهری ابتدا باید تعریف دقیقی از زیست‌پذیری شهری در ذهن خود داشته باشند و سپس اقدام به ایجاد مناطقی با این ویژگی کنند. برای این کار توجه به خواسته‌های شهرنشینان از محل سکونت خود می‌تواند به بهترین شکل ممکن مدیران یک شهر را در افزایش زیست‌پذیری مناطق مسکونی یاری دهد از سوی دیگر توجه به مسئله بهداشت و سلامت می‌تواند در طراحی شهرهای زیست‌پذیر بسیار مؤثر واقع شود و رضایت شهروندان از محل زندگی خود را به طور قابل توجهی افزایش دهد.
بدیهی است که هر چه یک شهر از میزان زیست‌پذیری بیشتری برخوردار باشد در جذب استعدادها، سرمایه‌گذاران، گردشگران و سایر افراد مهم موفق‌تر عمل می‌کند و همین امر می‌تواند در بهبود اقتصادی آن نیز مؤثر واقع شود.
نظر شما