به گزارش ایمنا و بر اساس چکیده یک مقاله، امروزه روسازی‌های رنگی به خصوص در محیط‌های شهری بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد، البته توسعه نورپردازی استاندارد شهر با وجود معابر با آسفالت تیره رنگ نیازمند افزایش توان سیستم نورپردازی است که در مقایسه با معابر دارای روسازی روشن‌تر، میزان نورپردازی بیشتری را می‌طلبد.
بکارگیری آسفالت رنگی در برخی موارد می‌تواند جایگزین مناسبی برای رنگ‌های ترافیکی باشد؛ در گذشته روسازی‌های رنگی تنها به منظور استفاده در مسیرهای مخصوص دوچرخه سواری استفاده می‌شد، اما به مرور این نوع روسازی‌ها در برخی محل‌ها از جمله تقاطع‌های خطرناک، میادین و محل‌های عبور عابران پیاده جایگزین آسفالت معمولی سیاه رنگ شد.
یکی دیگر از کاربردهای روسازی رنگی، بهبود دید در جاده‌ها است؛ به عنوان مثال اخیراً در کشور ایتالیا روسازی با رنگ روشن در تونل‌ها احداث شده تا علاوه بر کاهش میزان برقی مصرفی در تونل، شرایط ایمنی تونل را نیز بهبود بخشد.
روسازی رنگی در برخی از موارد نیز می‌تواند به زیبایی فضای اطراف کمک کرده و در نتیجه زیست‌پذیری فضای عمومی را افزایش دهد.
همچنین این روسازی‌ها می‌تواند به نحو فزاینده‌ای تنش‌های ناشی از عوامل محیطی را کاهش دهند. در این گزارش- همانگونه که از نام آن بر می‌آید، تلاش شده است تا پس از بررسی کاربردهای روسازی رنگی، نوعی خاص از این روسازی که با استفاده از مخلوط آسفالتی رنگی ساخته می‌شود، مورد بررسی دقیق‌تر قرار گیرد. همچنین با مطالعه دقیق میکرو سکوپیک آسفالت رنگی اجرا شده در شهر تهران تلاش گردید علل از میان رفتن و کدر شدن رنگ روسازی رنگی مشخص گردند و در این گزارش تشریح شوند. در نهایت تجربیاتی از ساخت مخلوط آسفالتی رنگی که توسط مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران به انجام رسیده ارائه شده است.
روسازی رنگی و کاربردهای آن
یکی از مهمترین کاربردهای روسازی رنگی کاهش جذب حرارت توسط روسازی‌های رنگی است، همچنین به توسعه بکارگیری مصالح با جذب بالای انرژی خورشیدی شامل مصالح آسفالتی، می‌تواند موجب به وجود آمدن جزایر حرارتی شود.
امروزه به وجود آمدن جزایر حرارتی تأثیری اساسی بر روی کیفیت زندگی، مصرف انرژی و سلامت شهرنشینان دارد. این موضوع اثبات شده که به وجود آمدن پدیده‌های زیست محیطی همچون شکل گیری جزایر حرارتی اثر بسیار عمیقی بر کیفیت زندگی طبقات با درآمد پایین در شهرها دارد.
آسفالت می‌تواند با ذخیره انرژی حرارتی درون خود، باعث به وجود آمدن جزیره‌های حرارتی و مشکلات ناشی از آن شود. به گزارش آژانس حفاظت از محیط زیست آمریکا (EPA) شهرهای با جمعیت بالاتر از یک میلیون نفر، دمایی در حدود یک الی سه درجه بیش از حومه خود را تجربه می‌کنند. دمای بالاتر موجب می‌شود که در طول
بالا رفتن دمای روسازی‌ها به نوبه خود می‌تواند موجب افزایش خواص ویسکوز آسفالت گردد و خرابی‌هایی از جمله شیار شدگی را به وجود آورد.
پیشگیری‌های به عمل آمده از این خرابی، عمدتاً در حوزه بهبود قیر، بهبود دانه بندی سنگدانه ها و افزودن مواد ضد شیار شدگی به روسازی بوده و تغییر در دمای عملکردی روسازی به عنوان یک راه حفاظت از روسازی کمتر مطرح شده است.
با این وجود تغییر در مشخصات جذب حرارت توسط مخلوط آسفالتی و کاهش دمای روسازی را نیز می‌توان در زمره این روش‌ها دانست؛ چرا که معمولاً روش‌هایی که برای کاهش دمای روسازی و پیشگیری از رخداد جزایر حرارتی اتخاذ می‌شود.
در دو دهه گذشته، بکارگیری رنگ در بخش‌های ترافیکی در محیط شهرها توسعه چشمگیری یافته به نحوی که در شهرهای توسعه یافته جهان، یافتن معبری که از پیام رسانی با رنگ بر روی سطح روسازی استفاده نشده باشد، تقریباً ناممکن است.
با این وجود بر اساس آئین نامه کنترل یکپارچه دستگاه‌های ترافیکی کالیفرنیا نسخه ۲۰۱۴، روسازی‌های رنگی تنها زمانی می‌تواند به عنوان یک وسیله کنترل ترافیک به کار برده شوند که تضاد رنگی قابل توجهی با روسازی اطراف خود داشته باشند.
در سال ۲۰۰۲ از خط کشی‌های عادی (Zebra) در محل عابرین پیاده استفاده شد که این نوع خط کشی در سال ۲۰۰۳ جای خود را به محل عبور عابر پیاده با رنگ قرمز داده است؛ این رنگ علاوه بر جلب توجه رانندگان به عابرین پیاده در خصوص خطر محل عبور آنها هشدار می‌دهد.
محل عبور دوچرخه در سال ۲۰۱۳ که پیش از آن موجود نبود، با رنگ سبز احداث شده است. در سال بعد این رنگ جای خود را به رنگ آبی داده است.
معمولاً در صورتی که از رنگ‌های ترافیکی معمولی برای مشخص نمودن خط ویژه اتوبوس یا دوچرخه استفاده شود، می‌تواند با کاهش اصطکاک، موجب بروز برخی خطرات برای کاربران شود.
یکی از مهمترین کاربردهای روسازی رنگی اعم از رنگ‌های با اصطکاک بالا و یا مخلوط آسفالتی رنگی در مقایسه با رنگ‌های ترافیکی معمولی، اصطکاک بیشتر و عدم لغزش خودرو بر روی آنها است.
در سال‌های اخیر با تهیه رنگ‌های با ضریب اصطکاک بالا و لایه‌های نازک آسفالت ساخته شده با استفاده از زرین ها، گام‌های مثبت و مؤثری درافزایش اصطکاک و در نتیجه ایمنی روسازی رنگی برداشته شده است.
بسیاری از رنگدانه ها، قیرها و اپوکسی ها به کار رفته در تولید آسفالت رنگی، با فرمول تولیدی اختصاصی هستند و دستیابی به فرمولاسیون ساخت آنها به سهولت امکان پذیر نیست.
در مخلوط آسفالتی رنگی باید تمامی ملزومات مهندسی که در مخلوط‌های آسفالتی معمولی رعایت می‌شود، مورد توجه قرار گیرد؛ معمولاً ایجاد رنگ در این مخلوط‌ها به هر روشی که باشد، با استفاده از افزودن رنگدانه های مناسب به چسباننده قیری یا رزینی انجام می‌پذیرد.
نتیجه‌گیری
بر اساس مطالعات انجام گرفته، روسازی‌های رنگی کاربردهای گسترده‌ای در شهرها داشته‌اند؛ زیباسازی فضای شهر، ساخت گذرگاه عابران پیاده، ساخت میانه راه، جزایر ترافیکی، خطوط ویژه و اعلام برخی از پیام‌ها در بزرگراه‌ها و آزادراه‌ها از عمده کاربری‌های این نوع روسازی است.
روسازی‌های رنگی همچنین می‌تواند با افزایش بازتابش نور خورشید موجب کاهش دمای سطح روسازی شده و در پی آن موجب کاهش اندکی از انرژی جذب شده توسط سطح در هر مترمربع از فضای شهر شود.
با وجود اندک بودن این کاهش دما در واحد سطح این کاهش موجب کاهش جذب انرژی به مقدار بسیار قابل توجهی در یک فضای شهری می‌شود.
با کاهش انرژی جذب شده در سطح شهر با استفاده از روسازی‌های رنگی، به نحوی مؤثر می‌توان در انرژی لازم برای تهویه و تبرید صرفه‌جویی کرد.
همچنین با استفاده از روسازی‌های با رنگ روشن، مقدار نورپردازی لازم برای تأمین روشنایی معابر بسیار کاهش می‌یابد که خود به منزله کاهش مصرف انرژی است یا با وجود ثابت بودن مقدار نورپردازی ایمنی مسیر افزایش می‌یابد.
لذا روسازی‌های روشن (که در حقیقت در دید راننده، پس زمینه موانع را تشکیل می‌دهند) موجب دید بسیار بهتر راننده هنگام رانندگی در معابر و خصوصاً در تونل‌ها می‌شود.
ایجاد رنگ بر روی روسازی به چندین طریق ممکن است که اجرای سنگدانه رنگی و غلتک زنی آن، پاشش ماسه رنگی، اجرای چیپ سیل با استفاده از سنگدانه های رنگی، استفاده از اندود ماسه‌ای با سنگدانه رنگی، سند بلاست یا شات بلاست کردن سطح قیری روسازی ساخته شده به همراه سنگدانه رنگی، رنگ آمیزی سطح با رنگ‌های مخصوص ضد لغزش، میکرو سرفیسینگ با مصالح رنگی و همچنین مخلوط آسفالتی گرم رنگی در زمره آن قرار دارند.
بکارگیری قیر رنگی، افزودن رنگ به مخلوط و همچنین استفاده از سنگدانه رنگی درون مخلوط آسفالتی از مهمترین روش‌های رنگ دهی به مخلوط آسفالتی است که در تهیه مخلوط آسفالتی رنگی می‌توان از قیر معمولی، قیر بی رنگ، انواع چسباننده های صنعتی (قیر صنعتی) یا قیرهای بیولوژیک استفاده کرد و با افزودن رنگدانه، رنگ مورد نظر را تهیه کرد.
رنگدانه تأثیرات قابل ملاحظه‌ای بر خواص رئولوژیک قیر دارد که در این مواد باید این تغییرات را نیز مدنظر قرار داد؛ بر اساس تجربیات کسب شده و بررسی‌های انجام گرفته بر روی روسازی‌های رنگی ساخته شده است.
نظر شما