چارلز دیکنز؛ خالق شخصیت‌های جاودانه

به گزارش خبرنگار ایمنا، خالق الیورتوئیست را علاقمندان به کتابخوانی به خوبی می‌شناسند. چارلز دیکنز یکی از برجسته‌ترین رمان نویسان انگلیسی است که استعداد فوق‌العاده‌ای در داستان سرایی و نثرنویسی داشت. این نویسنده که از سوی منتقدان و ادیبان قرن بیستم به عنوان یک نابغه ادبی شناخته می‌شد خالق برخی از مشهور ترین شخصیت‌های داستانی است.

دیکنز نویسندگی را با چاپ کتاب " اوراق پیک ویک" آغاز کرد و پس از آن "الیورتوئیست"، "نیکلا نیکلبی" و "دیوید کاپرفیلد" را نوشت. محور این آثار که می‌توان آنها را مربوط به دوره نخست نویسندگی او دانست، تقابل قهرمان داستان با افرادی است که اصطلاحاً نابکار خوانده می‌شوند. دوره دوم نویسندگی او نیز مربوط به داستان‌های "دوریت کوچک"، "روزگار سخت"، "خانه قانون زده" و "داستان دو شهر" است که فضایی تیره را ترسیم می‌کنند.

همچنین "مغازه عتیقه فروشی"، "سرود کریسمس"، "خانه متروک" و "آرزو های بزرگ" نیز برخی دیگر از آثار این نویسنده به شمار می‌رود. در آغاز هر داستان دو یا سه نکته پرتحرک بی‌هیچ ارتباط آشکاری به چشم می‌خورد و اشخاص تازه از گوشه و کنار وارد صحنه می‌شوند و دیکنز با قدرت نویسندگی و خلاقیت خود پرده‌های وسیعی از زندگی را پیش چشم مخاطب قرار می‌دهد.

دیکنز را می‌توان یکی از معدود نویسندگانی دانست که تمامی آثارش مورد اقبال خوانندگان قرار گرفته است و به همین دلیل پس از ویلیام شکسپیر او را بزرگترین ادیب انگلستان دانسته‌اند. از طرفی او یک فعال اجتماعی بود که از کنار آنچه در جامعه زمان خود می‌دید بی تفاوت نمی‌گذشت و از تجربه شخصی خود استفاده می‌کرد تا حس همدردی و توجه افراد جامعه را به مشکلات و رنج‌های دیگران جلب کند.

این نویسنده معتقد بود که هدف نویسندگی و هنر، تشویق انسان‌ها به گرایش به خوبی، انسانیت و آسان و قابل تحمل کردن یادگیری درس‌های دشوار زندگی است. هنر به عقیده دیکنز، باید حس همدردی را در انسان‌ها گسترش دهد و به آنها کمک کند تا بتوانند با سایر انسان‌ها هم‌ذات پنداری کنند. یکی از قهرمانان داستان‌های او می‌گوید: "من یک چیز را می دانم و آن این است که ما باید ایمان و امید داشته باشیم، هیچگاه شک و تردید روا نداریم و در مورد اینکه همه انسان‌ها خوب هستند تردید نکنیم."

در خصوص شیوه نویسندگی دیکنز گفته شده است که واقع‌بینی و واقع‌نگاری او لحنی پرجاذبه و مردم پسند دارد و سبک نوشته‌های او نافذ، مطایبه آمیز، عرفانی، انسانی و خیال‌انگیز است.

این نویسنده سرانجام در سال ۱۸۷۰ در سن ۵۸ سالگی درگذشت. او زمانی از دنیا رفت که در حال نوشتن یک داستان جنایی بود. این داستان نیمه تمام ماند و هیچ کس نتوانست سرنخی برای حدس زدن پایان آن به دست آورد، اما نویسندگان بسیاری درباره اینکه چگونه باید به پایان برسد نظر داده‌اند.