به گزارش خبرنگار ایمنا، شخصیت شجاع و جسور منجر شده است که خانه او دروازه هندبال باشد و با شجاعتی که داشته است به لباس تیم ملی و بازوبند کاپیتانی تیم ملی دست یافت تا محقق شدن یکی از آرزوهای او، خاطره انگیزترین لحظه ورزشی او را رقم بزند.
در ادامه گفت و گوی خبرنگار ایمنا، با مهسا نورشمس بازیکن هندبال ایران را می‌خوانید.
چگونه و از چه سالی وارد هندبال شدید؟
سال ۸۶ در کلاس‌های تابستانه ثبت نام کرده بودم و یکی از کلاس‌ها هندبال بود. مربی کلاس هندبال فاطمه محمدخانی بود که با باشگاه ذوب آهن همکاری داشتند، من را دیدند و با علاقه مند شدن خودم این رشته را ادامه دادم. در همان سال در رشته فوتسال نیز ثبت نام کرده بودم و یکی از مربیان استعدادیاب فوتسال نیز حضور داشتند که در پست دروازه بان من را استعدادیابی کردند و مدت کوتاهی نیز در هردو رشته فعال بودم و در ادامه بر حسب علاقه هندبال را انتخاب کردم.
اولین مرتبه‌ای که به اردوی تیم ملی دعوت شدید چه زمانی بود؟ و چه روندی را در لباس تیم ملی گذراندید؟
اولین مرتبه سال ۸۸ به اردوی تیم ملی جوانان به عنوان کوچک‌ترین فرد حاضر در اردو دعوت شدم اما متأسفانه به دلیل شرایط سیاسی که به وجود آمد، اعزام تیم ملی لغو شد. در سال ۹۰ به اردوی تیم ملی نوجوانان دعوت شدم و با اعزام به مسابقات آسیایی ژاپن، این افتخار را داشتم به عنوان کاپیتان لباس تیم ملی را بر تن کنم. در ادامه اسامی برای تشکیل تیم‌های ملی نوشته می‌شد اما به دلیل شرایطی که در ورزش بانوان به خصوص هندبال وجود دارد، این تیم‌ها در حد اسم باقی مانند. در سال‌های بعد نیز به تیم ملی بزرگسالان دعوت شدم اما به دلایلی که نمی‌خواهم در مورد آن صحبت کنم، منجر به اعزام من نشد که همان باعث دوری ۲ الی ۳ سال من از هندبال شد.
چه افتخاراتی در هندبال کسب کرده‌اید؟
مقام‌های زیادی در استان و قهرمانی کشور کسب کردم اما مهم‌ترین آن چهارمی آسیا با تیم ملی نوجوانان، مقام نخست لیگ برتر با تیم ذوب آهن، مقام سومی با تأسیسات دریایی تهران و سومی لیگ برتر با تیم سپاهان بود.
آیا از ابتدا دروازه بان بوده‌اید؟ و چرا این پست را انتخاب کردید؟
با توجه به استعدادیابی که برای من انجام شده بود، از همان ابتدا درون دروازه بودم و صلاح دید مربی این بود که استایل بدن من برای دروازه بانی خوب است و خود من نیز بسیار علاقه مند به این پست بودم. پدر من نیز ورزشکار بودند و در پست دروازه بان فعالیت می‌کردند و شاید من در ناخودآگاه خود از کودکی علاقه به دروازه بانی را احساس می‌کردم.
ا صولاً دروازه بان ها چه ویژگی‌های شخصیتی‌ای دارند؟
دروازه بان باید یک فرد شجاع و جسوری باشد که در عین حال باید توانایی رهبری و مدیریت تیم را نیز داشته باشد. تعریف از خود نباشد اما چیزی که در خصوص دروازه بان های هندبال می‌گویند این است که دروازه بان باید جسور باشد. به دلیل اینکه دروازه بان هندبال باید در برابر سریع‌ترین توپ‌ها قرار بگیرد که نیاز به شجاعت بالایی دارد.
هیجان انگیز ترین و خاطره انگیز ترین لحظه شما در هندبال چه لحظه‌ای بوده است؟
سال‌ها قبل در یک اردویی حضور داشتیم و مربی از همه بچه‌ها خواست که یکی از آرزوهای زندگی خود را بیان کنید و آن زمان مطرح کردم که می‌خواهم پیراهن شماره یک تیم ملی را بپوشم و بتوانم کاپیتان تیم ملی باشم. می‌توانم بگویم که حدود یکسال بعد این اتفاق برای من افتاد و مصداق بارز جمله خواستن توانستن است رخ داد و آن لحظه برای من هیجان انگیز و شیرین بود.
ورزش بانوان را در کشور چگونه ارزیابی می‌کنید؟
ورزش بانوان در کشور ما پتانسیل بالایی دارد. پتانسیل بالقوه هندبال بانوان در کشور ما بسیار زیاد است اما این استعدادهای بالقوه نیازمند دیده شدن هستند و اینکه مسئولین به این رشته و دیده شدن آن کمک کنند. همچنین در رسانه توجه بیشتری به آن شود تا هم پای رشته‌هایی مانند والیبال و بسکتبال پا به پای آنها بالا بیاید. تحرکاتی در این سال‌ها برای دیده شدن هندبال بانوان انجام شده است اما اول راه است و به نظر من اگر این اتفاق مثبت رخ دهد بانوان ما می‌توانند پیشرفت زیادی داشته باشند و در ادامه پیشرفت تیم ملی را به دنبال داشته باشد.
تحصیلات شما چیست؟ تحصیلات چه میزان به ورزشکاران حرفه‌ای کمک می‌کند؟
کارشناس ارشد رفتار حرکتی از دانشگاه شهید بهشتی هستم. همیشه برای من و خانواده تحصیلات از اولویت‌های اصلی زندگی من بوده است و شاید زمان‌های مختلفی که هندبال را کنار گذاشتم برای درس بوده است. اهمیت زیادی دارد که یک ورزشکار تحصیلات و به ویژه تحصیلات در رشته خودش داشته باشد به دلیل اینکه دید انسان تغییر زیادی می‌کند. رشته ما نیز که تربیت بدنی است، کمک زیادی می‌کند و واقعاً مانند لازم و ملزوم عمل می‌کنند. سوالاتی برای من پیش آمده است که کسی پاسخ آن را نمی دانسته است و من در طول تحصیل به آن جواب‌ها رسیده‌ام. اگر علم را با عمل پیوند دهیم، ورزش ما می‌تواند پیشرفت زیادی بکند و یکی از نقاط ضعف ورزش ما، عدم پیوند علم و عمل است و ورزشی‌های ما ارتباط چندانی با علمی‌ها ندارند.
مهسا نورشمس تا چه زمانی به بازی کردن فکر می‌کند؟ و آیا به مربیگری هم نگاهی دارید؟
به دلایل مختلف کمتر به بازی کردن فکر می‌کنم. در حال حاضر بدنسازی رشته‌های مختلف را مربیگری می‌کنم و به مربیگری کم کم به شکل جدی تری فکر می‌کنم.
نظر شما در مورد سال ۹۹ چیست؟
۹۹ سال سخت و عجیبی برای همه دنیا بود. با توجه به ویروس کرونا شرایط دنیا به کلی تغییر کرد اما نظر من این است که از اتفاقاتی که رخ می‌دهد روی مثبت آن را ببینیم و همین برگزار شدن لیگ برتر نمونه کوچکی بود که اگرچه محدودیت‌ها وجود دارند اما می‌توانیم به آن محدودیت‌ها غلبه کنیم و به زندگی ادامه دهیم. سال ۹۹ به ما یاد داد که انسان تا چه میزان توانمند است که در هر شرایطی می‌تواند رو به جلو حرکت کند.
آرزوی شما برای سال ۱۴۰۰؟
اولین آروزیی که برای ۱۴۰۰ دارم، سلامتی و از بین رفتن این بیماری در تمام دنیا است تا مردم بتوانند زندگی خود را به صورت عادی پیش بگیرند.
حس خود را نسبت به کلمات زیر بیان کنید…
هندبال: تجربیات طلایی
دروازه: خانه
سپاهان: تیم محبوب کودکی
فاطمه محمدخانی: مربی استعدادیاب
خانواده: حامی
گفت و گو از: سید عرفان غروی _ خبرنگار سرویس ورزش ایمنا
نظر شما