به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، اگرچه انسان‌ها به خوبی توانسته‌اند نقش نوآوری را در ایجاد شهرهای امروزی درک کنند، با این حال بسیاری از آن‌ها، در ارائه رویکردهای نوین برای توسعه شهری اغلب ناموفق عمل کرده‌اند. بیش از ۴۰ شاخص جهانی، زیست‌پذیری شهرها را بر اساس نوآوری‌های انجام شده در آن‌ها ارزیابی می‌کنند و این در حالی است که بسیاری از شهرهای جهان در مدیریت نوآوری‌ها بسیار ناکارآمد عمل می‌کنند. در واقع، مقامات رسمی در بسیاری از شهرها، درک درستی از نوآوری ندارند و همین امر آن‌ها را به اعمال اقداماتی نامناسب برای دستیابی به نوآوری سوق می‌دهد. اما علت برداشت نابرابر برنامه‌ریزان از نوآوری چه چیزی می‌تواند باشد؟
تعریف شفافی از نوآوری وجود ندارد
بسیاری از منتقدان شهری بر این باورند که هنوز مفهوم دقیقی برای واژه نوآوری وجود ندارد و حتی بسیاری از کارشناسان نوآوری به توافق نظر در این زمینه نرسیده‌اند. در واقع، هر یک از برنامه‌ریزان شهری از دیدی متفاوت به نوآوری شهری نگاه می‌کند و برای توسعه آن جنبه در شهر می‌کوشد. البته بسیاری از مفاهیمی که تا کنون در زمینه نوآوری ارائه شده، به گونه‌ای با هم در ارتباط است اما نبود معنای شفاف برای این واژه، مانع از حرکت مقامات شهری به سمت اقدامات نوآوری درست شده است.
مقامات شهری در تلاش برای یافتن اثرات نوآوری بر شهرها
بدیهی است که پیاده‌سازی نوآوری‌ها در یک منطقه شهری مستلزم مدیریت دقیق، اجرای استراتژیک و تاب‌آوری است. بسیاری از نهادهای شهری، از اصولی اساسی برای ایجاد نوآوری در شهرها بهره می‌گیرند تا بتوانند میزان پیامدهای آن را ارزیابی کنند. این رویکرد برای شناسایی استراتژی‌هایی جهت بهبود و پایداری اجرا بسیار مؤثر واقع می‌شود و می‌تواند اثرات نوآوری را بر مناطق شهری به خوبی نشان دهد.
توجه به شهرهای کوچک و در حال توسعه طی ارزیابی نوآوری‌های شهری
در شاخص‌های نوآوری شهری، اغلب کلانشهرها مور توجه قرار می‌گیرد. در واقع، مراکز نوآوری جهان نظیر نیویورک، لندن، سنگاپور و پاریس با میلیون‌ها نفر جمعیت، در مناطق توسعه یافته واقع شده است و نوآوری شهری بر اساس عملکرد این شهرها ارزیابی می‌شود.
اگرچه این کلانشهرها، از نظر اندازه بسیار قابل توجه هستند، با این حال نسبت به شهرهای کوچک و در حال توسعه، از تراکم جمعیتی پایین‌تری برخوردار هستند. بنابراین، شهرهای کوچک و در حال توسعه بیش از کلانشهرهای توسعه یافته به نوآوری‌ها نیاز دارند.
در دوران کنونی پاندمی کرونا که شهرها در مرکز توجه قرار گرفته‌اند، این مناطق حومه‌ای و شهرهای کوچک هستند که در کنار شهرهای بزرگ توانسته‌اند از بار تحمیلی ویروس بکاهند و باعث بقای شهر شوند. برای مثال، بحث فاصله اجتماعی که مطرح شد شهرها از ارائه راهکار عاجز شده بودند و این در حالی بود که شهرک‌های حومه‌ای و شهرستان‌ها در این زمینه مشکلی نداشتند چرا که مؤلفه‌های تراکم جمعیت و انبوه‌سازی که مخل اصل رعایت فاصله اجتماعی بود، دیگر وجود نداشت. پس می‌توان چنین نتیجه گرفت که اگر به نوآوری‌ها، به طور ویژه در زمینه نقش شهرها برای توقف پاندمی، در شهرهای کوچک توجه شود می‌توان پیروزی بزرگی را رقم زد.
متأسفانه اغلب شهرهای کوچک در بودجه‌بندی‌های ملی از توجه بسیار پایینی برخوردار می‌شود و این در حالی است که دارای قابلیت‌های بالایی برای ارائه نوآوری‌های شهری هستند. علاوه بر این، شاخص‌های نوآوری هیچ جایگاهی در شهرهای در حال توسعه ندارند و این در حالی است که پیش‌بینی شده تا سال ۲۰۵۰، بیش از ۹۰ درصد رشد جمعیت در مناطق آفریقایی و آسیایی رخ دهد. در واقع تا سال ۲۱۰۰ کشورهای قاره آفریقا و آسیا میزبان پرجمعیت‌ترین شهرهای جهان خواهند بود و لاگوس، کلانشهری در کشور آفریقایی نیجریه، میزبان بیش از ۱۰۰ میلیون نفر خواهد بود. بدون شک روند رشد جمعیت در آینده، محققان امروزی شهری را به بحث در مورد این مسئله خواهد پرداخت که آیا می‌توان از کلانشهرهای امروزی به عنوان الگویی برای شهرهای آینده استفاده کرد؟
بدون شک، توجه به شاخص‌های نوآوری کلانشهرهای امروزی نمی‌تواند به توسعه پایدار کلانشهرهای آینده منجر شود. لازم است از نوآوری‌های شهرهای کوچک و در حال توسعه در ارزیابی شاخص‌های نوآوری شهری بهره گرفته شود چرا که اقدام برای نوآوری در آن‌ها به درستی انجام می‌شود. البته در این بین، حمایت مالی و معنوی از ایده‌پردازی کارشناسان نیز باید در نظر گرفته شود تا مسیر "ایده تا نوآوری" به طور صحیح پیش برود.
نظر شما