به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، جمعیت شهرهای جهان روز به روز در حال افزایش است و مشکلات بسیاری را پیش روی برنامه‌ریزان شهری در زمینه سازگاری با تحولات اجتماعی، زیست‌محیطی، فناوری و اقتصادی قرار داده است. در واقع، مسئله‌ای که طی یک دهه اخیر مقامات رسمی را بیش از پیش نگران کرده است این که چگونه می‌توان شهرها را با مؤلفه‌های دائماً در حال تغییر سازگار کرد و آینده‌ای پایدار را برای کره خاکی و ساکنان آن به ارمغان آورد. در این راستا، منتقدان شهری رویکردهای متفاوتی برای ایجاد شهرهای پایدار، جامع و منعطف ارائه داده‌اند که قابلیت سازگاری با هر گونه تحولات احتمالی در آینده، سازگاری دارد.
در واقع، ایجاد شهرهای پایدار مستلزم پیش‌بینی تغییرات احتمالی در آینده است تا برنامه‌ریزان بتوانند بر اساس آن، اثرات زیان‌بار آینده را به حداقل برسانند و از وقوع هر گونه آسیب جدی به بشر و محیط اطراف او، پیشگیری به عمل آورند. بدیهی است که تمام زیرساخت‌های شهری، از ساختمان‌ها گرفته تا خیابان‌ها، پارک‌ها و فضاهای عمومی قابلیت پایدارسازی دارد و برنامه‌ریزان می‌توانند با مدیریت صحیح، آن‌ها را در مقابل حوادث احتمالی مقاوم و حتی به رشد مداومشان کمک کنند. شهرهایی که از طراحی کارآمد، پایدار و استراتژیک برخوردار هستند، بیشترین سازگاری را در مقابل تحولات شهری در بازه‌های زمانی مختلف از خود نشان می‌دهند.
مجمع جهانی اقتصاد در سال ۲۰۱۸ لیستی از پایدارترین شهرهای جهان ارائه داد که اغلب آن‌ها نظیر سانفرانسیسکو و نیویورک، در ایالات متحده آمریکا قرار دارد. شهرهای تاریخی اروپا مانند لندن، پاریس و آمستردام نیز خود را در لیست ۱۰ شهر پایدار جهان جای داده و از نظر فناوری، زیرساخت، کیفیت زندگی، جذابیت، آموزش و زیست‌پذیری در سطح قابل قبولی قرار داشته‌اند. شاید برای همه این پرسش به وجود آید که مهم‌ترین مؤلفه‌های شهری برای قرار گرفتن در لیست پایدارترین نقاط دنیا چیست؟
قابلیت طراحی اقتصادی
اصول طراحی شهری و تجاری بر جنبه‌های مختلفی تکیه می‌کند که می‌تواند عملکرد موفقیت‌آمیز مناطق را به بیشترین حد ممکن برساند. این جنبه‌ها اغلب به ویژگی‌های اساسی مناطق شهری نظیر تراکم، قابلیت دسترسی، قابلیت کاربرد و میزان آگاهی از محیط زیست بستگی دارد. شهرهایی پایدار به حساب می‌آیند که زیر ساخت‌های آن‌ها به گونه‌ای طراحی شده باشد که بین خودروها، عابران پیاده، دوچرخه‌سواران، محیط زیست و مردم تعادل برقرار کند و زمینه را برای رشد اقتصادی فراهم آورد. برای مثال در بعضی از شهرهای جهان، مسئولان خیابان‌هایی با بیشترین تعداد فروشگاه را تبدیل به پیاده‌راه می‌کنند تا افراد بیشتری شانس خرید را داشته باشند و در نتیجه رونق اقتصادی در منطقه حفظ شود.
ایجاد مناطق چندمنظوره
شهرهای پایدار اغلب از مناطق چندمنظوره برخوردار هستند، یعنی مردم در محل سکونت خود به تمام امکانات دسترسی دارند و لازم نیست جهت برآورده کردن نیازهای خود، به مناطق دورتری سفر کنند. به عنوان مثال، اخیراً پروژه‌ای در سواحل سانفرانسیسکو پیاده شده که طی آن یک زمین فراخ، منطقه‌ای چندمنظوره را در بر گرفته است. ساکنان این منطقه به خانه‌های مسکونی خود، مراکز اداری مختلف، فروشگاه‌های خرده و عمده‌فروشی و همچنین فضاهای سبز و تفریحی دسترسی دارند به همین منظور اغلب ترددها در این منطقه به وسیله پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری صورت می‌گیرد و هوای آسمان در آن، نسبت به سایر محله‌های شهر، پاک‌تر است. در فرانسه نیز جنبش شهرهای ۱۵ دقیقه‌ای به راه افتاده است که در اولین تلاش‌ها پاریس تقریباً به این مفهوم جامه عمل پوشانده است. طراحی محله‌های پاریس هم اکنون به گونه‌ای پیش می‌رود که افراد با پای پیاده یا دوچرخه با طی مسافتی ۱۵ دقیقه‌ای به تمام مکان‌های مورد نظر برای زندگی شهری دست پیدا کنند.
رویکردهای خلاق برای سیستم حمل و نقل یک شهر
زیرساخت‌های کارآمد و سیستم‌های حمل و نقل عمومی از مهم‌ترین ویژگی‌های شهرهای پایدار به شمار می‌رود. ایجاد راه‌های ارتباطی جدید و بهبود شبکه‌های موجود به توسعه‌های جدید شهری منجر خواهد شد و تأثیرات زیادی بر محیط زیست، اقتصاد و جامعه به جای خواهد گذاشت. در شهرهای پایدار، مراکز شهری به روی وسایل حمل و نقل موتوری بسته می‌شود و خودروهای الکتریکی، پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری جای آن‌ها را می‌گیرد. بدیهی است که در چنین شرایطی میزان ترافیک خودرویی و در نتیجه سوانح جاده‌ای در پایین‌ترین سطح ممکن وجود دارد و تغییرات آب و هوایی با شدت کمتری اتفاق می‌افتد. البته پیاده‌راه سازی و بحث ممنوعیت تردد خودروها باید بر اساس برنامه‌ریزی دقیق شهری صورت بگیرد چرا که انتخاب اشتباه مکان مورد نظر برای تبدیل به فضای عمومی ممکن است حتی به بی رونقی منطقه منجر شود.
نظر شما