به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، تا حدود دو دهه پیش، چنین به نظر می‌رسید که بحث کنترل انتشار گازهای گلخانه‌ای فراتر از توان مدیریت شهری است چرا که مقابله با آن و گرایش به حمل و نقل سبز برای برنامه‌ریزان شهری هزینه‌های بسیاری دارد. اما طی چند سال گذشته و پس از تأیید توافقنامه‌های بین‌المللی مختلف نظیر قرارداد پاریس و اهداف توسعه پایدار، استفاده از انرژی پاک بیش از پیش مورد توجه قرار گرفت و طراحان شهری به این نتیجه رسیدند که توسعه منابع تجدیدپذیر به کاهش چشمگیر انتشار کربن کمک زیادی می‌کند. در واقع لزوم استفاده از انرژی کربن پاک از مهم‌ترین چالش‌هایی است که این روزها در طراحی شهرها مورد بحث قرار می‌گیرد، اما حمل و نقل، به عنوان دومین منبع بزرگ انتشار گازهای آلاینده در جهان، در وضعیتی بسیار متفاوت قرار دارد. در واقع تا پیش از انتشار ویروس کرونا، اهمیت بکارگیری وسایل نقلیه پاک در کاهش تغییرات آلودگی تا حد زیادی از دید برنامه‌ریزان شهری و خود مردم پوشیده شده بود.
در سال ۲۰۱۹ انتشار کربن از وسایل حمل و نقل موتوری تنها به میزان ۵. ۰ درصد افزایش یافت که این مقدار در مقایسه با افزایش ۹. ۱ درصدی آن از سال ۲۰۰۰ به بعد بسیار ناچیز به نظر می‌رسد. در حال حاضر حمل و نقل بیش از ۲۴ درصد انتشار مستقیم گاز دی اکسید کربن را در پی دارد که همین امر منجر به افزایش یک و نیم سانتی‌گرادی دمای هوا شده است. بنابراین زمان آن رسیده که مقامات شهری توسعه تردد سبز را بیش از گذشته مورد توجه قرار دهند تا از این طریق بتوانند هوایی پاک و پایدار را برای کره زمین به ارمغان آورند.
چیزی که در اینجا از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است جایگزین کردن وسایل نقلیه کنونی با خودروهای الکتریکی و هیدروژنی، فرآیندی به مراتب پیچیده‌تر از تأمین انرژی پایدار به حساب می‌آید. بدیهی است که رفتار انسانی نقش بسیار مهمی در تعیین الگوهای تقاضا ایفا می‌کند و مدیریت آن مستلزم تلاش بسیار بیشتری است. نوآوری‌های فنی در حمل و نقل، مؤلفه اصلی در رسیدن به هدف صفر کربن محسوب نمی‌شود بلکه نوع تردد شهرنشینان می‌تواند پبرای کیفیت هوا و تغییرات اقلیمی یامدهای متفاوتی داشته باشد.
تأثیر حمل و نقل بر تغییرات آب و هوایی چیزی آشکار و غیرقابل انکار است، با این حال به منظور بررسی آن باید تعهداتی در سطح بین‌المللی ایجاد شده و بین کشورهای مختلف زمینه همکاری برقرار شود. در واقع کشورها به تنهایی نمی‌توانند تأثیر زیادی در زمینه تحقق کربن صفر به وجود آورند بلکه باید به پیروی از برنامه خاصی، همگی در کاهش و حتی به صفر رساندن انتشار گازهای کربن بکوشند. بانک جهانی اخیراً طرحی به نام "تغییر حمل و نقل ۲۰۲۱" ارائه داده که در آن، بهبودی از کرونا و تأثیرات این بیماری کشنده در به صفر رساندن کربن مورد بحث قرار گرفته است. این برنامه بر سه اصل "خودداری، جایگزینی و بهبود" متکی است که بر مبنای آن، مردم باید از سفرهای غیرضروری خودداری کنند، استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی جایگزین خودروهای شخصی شود و در نهایت وضعیت سوخت وسایل نقلیه با هدف کاهش انتشار کربن بهبود یابد.
اما خبر خوش اینکه، رویکردهای کربن صفر حمل و نقل و انرژی به طور چشمگیری با هم مرتبط است و اقدام در هر بخش دیگری را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. به عنوان مثال، استفاده از وسایل نقلیه الکتریکی نه تنها منجر به کاهش انتشار کربن می‌شود، تردد پاک مسافران را نیز در پی دارد. علاوه بر این استفاده از الکتریسیته برای تولید سلول‌های سوخت هیدروژنی می‌تواند مزایای زیادی را برای کاهش کربن در وسایل نقلیه سنگین و حمل و نقل حوزه دریایی به ارمغان آورد. به طور کلی هر چه وسایل نقلیه، متأثر از تکنولوژی، بیشتر پیشرفت کند به همان اندازه نیز حوزه انرژی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و عکس این قضیه نیز صدق می‌کند.
نظر شما