مرتضی نصوحی در گفت و گو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: آنچه در فرآیند تحولات و گسترش شهرها حائز اهمیت است، بی توجهی به ساختارهای کهن شهرهای قدیمی و تلاش نکردن در حفظ احیا و ساماندهی شالوده‌های بنیادین آن اعم از شالوده‌های کالبدی، عملکردی و شالوده‌های ناپایداری روابط اقتصادی و مراودات فرهنگی و اجتماعی است.
وی افزود: نداشتن آگاهی به بنیان‌های برپادارنده و نگهدارنده ساختار شهرهای کهن به متلاشی شدن مجموعه‌های با ارزش و تاریخی و از هم گسیختن ساختار اکثر شهرهای قدیمی ایران، از جمله شهر تاریخی اصفهان، منجر شده است.
مدیر پژوهش، خلاقیت و فناوری‌های نوین شهرداری اصفهان با بیان اینکه ساختار شهر یک پدیده تاریخی و پویا است، زیرا در جریان سیر تحول شهر شکل گرفته و کامل می‌شود، تصریح کرد: اسکلت یک شهر به مفهوم پیوستگی و انسجام بین مجموعه‌هایی از عناصر شهری، در هویت بخشی و تداوم حیات یک شهر بسیار مؤثرتر از تک عناصری است که در گسترده شهر پراکنده شده اند.
وی ادامه داد: جهت جلوگیری از فروپاشی بیشتر سازه‌های کهن شهرها و افزایش نابسامانی‌ها و پیامدهای ناشی از این از هم گسیختگی و بی‌توجهی، نگارنده را بر آن داشت تا در این پژوهش به چگونگی بازشناسی ساختار شهرها و تقویت آن به وسیله احیا فضاهای شهری تاریخی، با استفاده از اصول طراحی مشخص بپردازد.
نصوحی گفت: برای بررسی مراحل فرآیند تحقیق و طراحی «فضاهای شهری تاریخی در ساختار شهر اصفهان»، منطقه سه با توجه به اینکه یکی از مناطق تاریخی این شهر محسوب می‌شود و هسته‌های اولیه شهر در این قسمت رشد کرده، به عنوان نمونه موردی انتخاب شده و در دو مقیاس کلان (جهت شناخت و ارائه ساختار منطقه) و خرد (جهت طراحی عملی فضاهای شهری تاریخی) مورد بررسی قرار می‌گیرد.
وی خاطرنشان کرد: در نهایت تقاطع بازارچه حسن‌آباد و مادی فرشادی به عنوان مرکز محله و جزئی از ساختار منطقه و شهر به عنوان یک حوزه طراحی در محدوده محلی طراحی می‌شود و ضوابط و دستورالعمل‌هایی جهت «احیای فضاهای شهری تاریخی» ارائه می‌شود.
نظر شما