به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، در پی انتشار ویروس کرونا دورکاری به روندی عادی در میان شهرهای جهان به خصوص ایالات متحده آمریکا تبدیل شده است به طوری که طبق گزارشات، از هر ۶ نفر جمعیت در این کشور، یک مورد به کار در منزل مشغول است. جالب است بدانید که بسیاری از کارفرمایان آمریکایی اعلام کرده‌اند که دورکاری روندی دائمی، حتی برای دوران پساکرونا خواهد بود و به همین دلیل، نزدیکی به محل کار دیگر یک اولویت آمریکایی‌ها در انتخاب محل سکونت به شمار نمی‌رود. بدون شک، دورکاری طراحی منازل و مناطق شهری را نیز تحت تأثیر قرار خواهد داد و شاید ایجاد مناطق چندمنظوره و قابل پیاده‌روی یکی از مهم‌ترین تغییرات شهرهای آمریکایی در دوران پساکرونا باشد. پیش‌بینی می‌شود که مردم مناطقی با بیشترین زیست‌پذیری را برای سکونت خود انتخاب کنند و برنامه‌ریزان نیز شیوه‌های طراحی شهری را تغییر دهند تا شهرهایی پایدارتر ایجاد کنند.
مناطق کاری
ترویج دورکاری در آمریکا، مناطق شهری را به طور ویژه‌ای تحت تأثیر قرار خواهد داد و به مکان‌هایی برای کار و سکونت همزمان تبدیل خواهد کرد. پیش‌بینی می‌شود که در هر منطقه شهری، ساخت۰مانی‌هایی به مراکز کاری کوچک اختصاص داده شود و بخشی از هر خانه مسکونی نیز به دفتر کاری کوچک تبدیل شود. البته پیش از این نیز مناطق کاری زیادی در شهرهای ایالات متحده آمریکا وجود داشته است و طراحان شهری به صورت گروه‌های کوچک، پزشکان، مشاوران، دانشجویان دانشگاه‌ها و عکاسان در آن‌جا مشغول به فعالیت بوده‌اند. بدون شک، در آینده کارخانه‌های بزرگ به کارگاه‌های کوچکی تقسیم می‌شود که هر یک در منطقه‌ای از شهرها قرار می‌گیرد و ساکنان نزدیک را به فعالیت دعوت خواهد کرد. این فرآیندها بر شهرسازی نیز تأثیر خواهد گذاشت و خدمات بیشتری را در محل زندگی به مردم ارائه خواهد داد.
قابلیت پیاده‌روی
طراحی جدید مناطق شهری برای ترویج دورکاری، تردد در داخل شهر را نیز تحت تأثیر قرار خواهد داد و مناطقی ۲۰ دقیقه‌ای ایجاد خواهد کرد. در واقع، زمانی که مردم به دورکاری مشغول می‌شوند یا به محل کار خود در محل سکونتشان دسترسی پیدا می‌کنند، برنامه‌ریزان شهری نیز تلاش خواهند کرد تمام امکانات عمومی را در هر منطقه برای ساکنان فراهم آورند. در نتیجه، مردم برای تأمین نیازهای خود لازم نیست مسافت‌هایی طولانی را سپری کنند و همین امر، ترویج دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی را در پی خواهد داشت.
از سوی دیگر، چنانچه اغلب مردم به دورکاری مشغول شوند و بیشتر عمر خود را در خانه‌ها یا محله‌هایشان بگذرانند، آنگاه توجه آن‌ها به سلامت محیط زیست شأن بیشتر می‌شود و همین امر آن‌ها را به کاهش استفاده از وسایل حمل و نقل موتوری برای پاکسازی بیشتر هوا سوق خواهد داد. همه این تغییرات، طراحی شهری را نیز تحت تأثیر قرار خواهد داد و برنامه‌ریزان را به ایجاد مسیرهای بیشتر برای پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری برمی‌انگیزد.
ایجاد مناطق خودکفا، پویایی شهر را نیز افزایش خواهد داد، چرا که مردم با سپری کردن ساعات بیشتری در محل زندگی خود، به انجام فعالیت‌هایی نظیر ملاقات دوستان، دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی‌های گروهی، رفتن به کافه‌ها و رستوران‌ها و در نهایت گذراندن اوقات فراغت در پارک‌ها، تمایل بیشتری پیدا خواهند کرد.
رونق اقتصادی محله‌ها
گسترش ویروس کرونا و اعمال قرنطینه‌ها برای مهار آن، ضربه‌هایی جبران‌ناپذیر به اقتصاد شهرهای جهان وارد کرده است. در این راستا، فروشندگان اقدامات زیادی انجام داده‌اند تا لطمه‌های وارد شده را به میزان قابل توجهی جبران کنند. به عنوان مثال، کارکنان فروشگاه‌های مواد غذایی، اقلام مورد نیاز خانواده‌ها را در درب منزل به آن‌ها تحویل داده و رستوران‌ها علاوه بر گسترش فضاهای خود به بیرون، سفارشات مشتریان را به منازل آن‌ها ارسال می‌کردند. بدون شک دورکاری، اقتصاد مناطق را نیز متحول و رکودهای تحمیل شده از دوران کرونا را تا حدود زیادی جبران خواهد کرد.
زمانی که مردم در محل زندگی خود به تمام امکانات دسترسی داشته باشند، دیگر لازم نیست برای تهیه ملزومات خود مسیرهایی طولانی را سپری کنند و تمام خریدهای خود را از فروشگاه‌های محل انجام خواهند داد. این کار کشاورزان، فروشندگان مواد غذایی و سایر تاجران محلی را به فراهم آوردن نیازهای ساکنان سوق خواهد داد و باعث رشد تجارت در مناطق خواهد شد.
نظر شما