چرا ساختارهای محله‌ای در مهار کرونا موفق‌تر بوده‌ است؟

امیرحسین شبانی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: بازگشتن به فلسفه وجودی محله و نقشی که محلات به عنوان سلول‌های بنیادین اجتماع شهری دارند، مهم‌ترین توجیه برای اهمیت دادن به محله‌های شهر است.

وی افزود: مجموعه‌ای از تجارب بسیار موفق در مبارزه با بیماری کرونا در کشورهای آفریقایی طی چند ماه گذشته حاصل شده است.

این کارشناس شهرسازی خاطرنشان کرد: این تجربه‌ها، تجربه‌های موفقی از عملکرد و کارآیی شبکه‌های اجتماعی محلی هستند که توانسته‌اند در آموزش، تجهیز و مقابله با بیماری در مقیاس محلی و مکان‌هایی که مدیریت‌های کلان نمی‌توانستند با این سطح نفوذ وارد جامعه شوند، وارد شده و اقدامات لازم را انجام دهند.

شبانی با بیان اینکه یکی از ضرورت‌های اصلی برای مقابله با شیوع بیماری کرونا، آگاهی نسبت به آن است، اضافه کرد: هرچقدر نسبت به این بیماری یا حوادث و مخاطرات دیگری که در شهرهاست، آگاهی پیدا کنیم، سطح صدمات وارد شده و تلفات کمتر می‌شود.

وی با بیان اینکه طی بحران کرونا جوامعی که شبکه‌های اجتماعی محلی داشته‌اند، سرعت آگاهی رسانی در آنها سریع‌تر بوده است، تصریح کرد: زمانی که تعلق خاطر و هویت اجتماعی در محلات وجود داشته باشد، آن محله کاملاً فعال، سرزنده و در عین حال متکی بر ویژگی‌های ذاتی خود است، بنابراین می‌تواند به راحتی بسیاری عبور از موانعی که مدیریت‌های شهری در حرکت از سطوح بالا به پایین مدیریتی با آن روبرو هستند را تسهیل کند.

این کارشناس شهرسازی با بیان اینکه شبکه‌ها و زیرمجموعه‌های اجتماعی در مدیریت شرایط کرونایی امروز نقش مهمی داشته‌اند، تاکید کرد: گروه‌ها و نهادهای محلی در شرایط بحرانی امروز نقش موثرتری در کمک رسانی به اقشار آسیب پذیر وگروه‌های مردمی دارند و تا به حال بسیار موفق‌تر از مدیریت‌های کلان عمل کرده‌اند.

شبانی اظهار کرد: سرمایه و اعتماد اجتماعی و شناختی که نسبت به زیر مجموعه‌های محلی وجود دارد در شبکه‌های اجتماعی محلی عینی‌تر و شفاف‌تر است؛ در کشور ما ساختار مدیریتی بالا به پایین شهری چنین ویژگی‌هایی را ندارد.

وی با تاکید بر اینکه سازوکارهای ورود به شبکه‌های اجتماعی محلی در کشور در دستور کار نیست، گفت: زمانی که ساختار محلات به تدریج هویت اجتماعی خودشان را از دست بدهند و سازوکارهای محلی به تدریج در ساختارهای بزرگ‌تری ناپیدا شوند، فردیت‌هایی گسترش پیدا می‌کند که نمود هویت اجتماعی در آنها به حداقل رسیده است.

این کارشناس شهرسازی ادامه داد: در اینجا مدیریت‌های شهری در برقراری ارتباط با یک جامعه توده وار نه یک جامعه متشکل و شبکه‌ای قرار دارند، در چنین جامعه شهری نحوه برقراری ارتباط، نحوه توجیه سیاست‌ها و گرفتن بازخوردها، پراکنده و دشوار است.