به گزارش خبرنگار ایمنا، در تاریخ سوم مهر ۱۳۵۹ و چهار روز پس از آغاز جنگ تحمیلی، خاویر پرز دکوئیار، دبیر کل وقت سازمان ملل به شورای امنیت اطلاع داد که به رغم کوشش‌های به عمل آمده برای توقف حملات، جنگ میان ایران و عراق در زمین، دریا و هوا ادامه یافته و خسارات جانی و مالی زیادی را به دنبال خواهد داشت و پیشنهاد کرد که شورای امنیت، مسأله را با فوریت رسیدگی کند.
به دنبال این درخواست، جلساتی در روزهای چهارم تا ششم مهرماه آن سال تشکیل شد و طرح صدور قطعنامهای در این زمینه به اتفاق آرا تصویب شد؛ به دنبال آن، قطعنامه ۴۷۹ به عنوان اولین قطعنامه شورای امنیت درباره جنگ عراق با ایران صادر شد.
در این قطعنامه، ضمن اظهار نگرانی عمیق درباره وضعیت رو به گسترش جنگ میان دو طرف، از ایران و عراق خواسته شد مناقشه خود را از راه‌های مسالمت‌آمیز و طبق اصول عدالت و حقوق بینالملل حل کنند.
در این میان، جمهوری اسلامی ایران در اظهار نظر راجع به این قطعنامه، با اعلام نقض مکرر عهدنامه ۱۹۷۵ الجزایر توسط عراق و قصد و نیت این کشور برای تشدید اقدامات خصمانه در مقابل خویشتنداری ایران، اعلام کرد که عراق با برپا کردن یک جنگ تجاوزکارانه در داخل خاک ایران و حمله به مراکز حساس کشور، راهی جز دفاع از خود باقی نگذاشته است.
تهران همچنین اعلام کرد، مادامی که عراق، تمامیت ارضی و حاکمیت ما را زیر پا گذاشته و مأموران این کشور در داخل مرزها به اقدامات تجاوزکارانه و خرابکارانه مبادرت می‌ورزند، قطعنامه نمی‌تواند مورد قبول ایران واقع شود و هیچ فایدهای در مذاکره مستقیم یا غیر مستقیم در مورد منازعه بین دو کشور نمی‌بیند.
قطعنامه ۴۷۹ به دلیل آن که هیچ اشارهای به متجاوز و آغازگر جنگ نداشته و دو طرف را به یک اندازه مورد خطاب قرار داده، به عنوان ظالمانه‌ترین و غیرعادلانه‌ترین قطعنامه شورای امنیت در مورد جنگ عراق علیه ایران به شمار می‌رود.
متن کامل قطعنامه ۴۷۹
شورای امنیت سازمان ملل با توجه به عنوان این بند که «وضعیت بین ایران و عراق» است و با توجه به اینکه همه کشورهای عضو به موجب منشور سازمان ملل متعهد هستند که اختلافات بین‌المللی را باید از طریق راهکارهای مسالمت‌آمیز و به گونه‌ای حل کنند که صلح و امنیت بین‌المللی و عدالت جهانی در معرض خطر قرار نگیرد و با توجه به اینکه تمام اعضا متعهد هستند در روابط بین‌المللی خود از تهدید به استفاده از زور یا کاربرد آن علیه تمامیت ارضی هر دولت یا استقلال سیاسی آن پرهیز کنند و با توجه به اینکه ماده ۲۴ منشور سازمان مسئولیت حفظ صلح و امنیت بین‌المللی را بر عهده شورای امنیت می‌گذارد و با توجه به نگرانی فزاینده این شورا نسبت به وضعیت بین ایران و عراق؛
۱- از دو کشور ایران و عراق می‌خواهد که فوراً تداوم استفاده از زور را متوقف و نزاع خود را مطابق با اصول عدالت و حقوق بین‌المللی و از راه‌های مسالمت‌آمیز حل کنند.
۲- شورا این دو کشور را به پذیرش هرگونه پیشنهاد میانجی‌گرانه تشویق می‌کند یا اینکه آن‌ها از آژانس‌ها یا ترتیب‌های منطقه‌ای و غیره از جمله راهکارهای مسالمت‌آمیز که می‌پسندند دراین‌باره کمک بگیرند، یعنی راهکارهایی که تعهد آن‌ها را به منشور سازمان تسهیل می‌کند.
۳- شورا از سایر دولت‌ها می‌خواهد که بالاترین درجه خویشتنداری را از خود بروز داده و از هرگونه عملی که باعث تشدید و توسعه ابعاد این نزاع می‌شود، پرهیز کنند.
۴- شورا تلاش‌های دبیر کل و پیشنهاد کمک‌های بشردوستانه او را دراین‌باره تایید می‌کند.
۵- از دبیر کل انتظار دارد که در ظرف ۴۷ ساعت گزارشی را به شورا ارائه کند.
نظر شما