به گزارش خبرنگار ایمنا، کامران سبزه میدانی گفت‌وگوی زنده اینستاگرامی صفحه شورای هماهنگی سازمان‌های مردم نهاد میراث فرهنگی که با موضوع "صنایع دستی از هویت تا حفاظت و احیا" برگزار شد، اظهار کرد: در بین سال‌های ۱۳۶۹ تا ۱۳۸۳ صنایع دستی با همراهی بخش خصوصی و دولتی روند بسیار خوبی داشت، چراکه به سازمانی مستقل و به صورت طبقه‌بندی ساختاری از لحاظ بخش بازرگانی، تولید، فنی و آموزش قرار فعالیت می‌کرد.
وی افزود: در آن سال‌ها روند صنایع دستی با نگاه دلسوزانه، علمی و پژوهشی همراه بود و فعالیت تولید بر اساس محیط جغرافیایی، شرایط اقلیمی و بومی بودن منطقه انجام می‌شد. همچنین به معنای واقعی نمایشگاه صنایع دستی برگزار شده و بازار مکاره فروش صنایع دستی نبود. در آن سال‌ها بر اساس مطالعات شاهد رونق صنایع دستی بودیم.
معاون دفتر امور مجامع و تشکل‌های مردم نهاد وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی با اشاره نقش تشکل‌ها در پر کردن کمبودهای حوزه صنایع دستی گفت: خلاءها را می‌توان با بسیاری از افراد حقیقی و حقوقی پر کرد و تشکل‌ها به عنوان واسطه می‌توانند این عمل را انجام دهند. فعالیت تشکل‌های حوزه صنایع دستی باید برنامه‌ریزی شده باشند، زیرا باید دانست مخاطب خواهان چه محصولی است. آموزش در صنایع دستی بسیار تأثیر گذار است تشکل‌ها می‌توانند حلقه تولید و آموزش را به یک دیگر متصل کنند.
سبزه میدانی ادامه داد: تشکل‌ها می‌توانند همانند اتحادیه‌ها و تعاونی‌ها در کنار صنایع دستی قرار بگیرد، تشکل یک عشق است که نگاه اقتصادی ندارد، اما به می‌تواند اقتصاد منطقه‌ای را با تولید محصولات بومی نظیر صنایع دستی شکوفا کند تا مردم در روستاها بمانند و فعالیت کنند. بدین ترتیب مردم الگوهای قدیمی و آئین‌های روستایی را در منطقه بومی خود نگه می‌دارند. به دلیل مهاجرت‌ها و انتقال افراد، گلیم آذربایجان در ورامین بافته می‌شود!
وی گفت: نیروی انسانی، مواد اولیه و انرژی مصرف شده سه عامل مهم در صنایع دستی است. این سه عناصر زمانی استفاده می‌شود که بدانیم نیاز بازار چیست؛ به همین دلیل صنایع دستی باید به روز باشد. هویت صنایع دستی ایرانی است، اما باید بدانیم این کالا را با چه ویژگی کاربردی کنیم که در عرصه بازار و فروش رقابت کند. تولیدکننده صنعتگر و هنرمند باید هدایت شود، در غیر این صورت مواد اولیه سوخته و کالایی تولید می‌کند که قابلیت عرضه و فروش ندارد.
سبزه میدانی خاطر نشان کرد: در حوزه صنایع دستی نزدیک به دو میلیون نفر به طور مستقیم و غیر مستقیم فعالیت می‌کنند و پانصد هزار هنرمند فعال در این حوزه شناسایی شدند. ایران با ۳۰۰ رشته شناخته شده جز سه کشور اول جهان در حوزه صنایع دستی است، اما در صادرات و فروش متأسفانه خوب عمل نشده است. اکنون با توجه به شیوع ویروس کرونا و جهانی بودن آن تصور می‌شود که توجه به حوزه صنایع دستی کاهش خواهد یافت.
نظر شما