محمدرضا رضایی در گفت و گو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: موضوع مدیریت بحران در برابر وقوع حوادث یکی از مباحث مهم در برنامه‌ریزی شهری بوده و شناخت وضعیت آسیب‌پذیری بخش‌های مختلف هر شهر امری ضروری است.
وی افزود: باید پذیرفت که همیشه بروز درصدی از بحران‌ها اجتناب ناپذیر بوده و در واقع بخش جدایی ناپذیر و طبیعی حیات سیستم‌هاست البته بخش عظیمی از تهدیدات، بحران‌ها و التهابات تحمیلی بشمار رفته که باید با تحقیقات، درایت و مدیریت صحیح آنها را قبل از وقوع، پیش‌بینی و پیشگیری کرد.
این دانش آموخته دوره دکتری جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری دانشگاه تربیت مدرس تهران تصریح کرد: تحلیل معیارهای آسیب‌پذیری شهری در برابر بحران‌های احتمالی در راستای رسیدن به چشم‌انداز صحیح و دقیق در مدیریت بحران و شناسایی و تحلیل وضعیت آسیب‌پذیری شهرها برای جلوگیری از غافلگیری مدیران در هنگام وقوع آن به عنوان گام نخست و مبنای تصمیمات مدیریتی مطرح بوده است.
وی با بیان اینکه یکی از موضوعاتی که بیشتر شهرهای جهان با آن دست به گریبان هستند، حوادث طبیعی است که طی قرن گذشته شمار وقوع آنها همواره افزایشی بوده است، افزود: سوانح طبیعی پدیده‌هایی است که همیشه زندگی انسان را در همه اعصار و قرون در معرض آسیب قرار داده و به طور ویژه در مناطق شهری اثرات زیان‌بار معمول ناشی از وقوع سوانح طبیعی شامل تلفیقی از ویرانی‌های کالبدی و اخلال عملکرد عناصر شهری است که ویرانی سازه‌ها، شبکه‌های دسترسی و تأسیسات از آن جمله است.
رضایی تاکید کرد: آسیب‌پذیری شهری در مقابل حوادث طبیعی مانند زلزله تابعی از عوامل یا فرآیندهایی است که نشانگر درجه تأثیرپذیری یا قابلیت ایستادگی واحدهای اقتصادی، اجتماعی و دارایی‌های فیزیکی شهری در مقابل خطرپذیری است.
وی با بیان اینکه در طول دو دهه گذشته آسیب‌شناسی به عنوان یک مفهوم اساسی در پژوهش‌های مرتبط با مخاطرات و بحران‌ها و توسعه استراتژی‌های کاهش مخاطرات در سطوح محلی، ملی و بین‌المللی به کار گرفته شده است، ادامه داد: تاکنون مدل‌های متنوعی از آسیب‌شناسی جهت رسیدگی به شیوه‌ها و راه‌های مختلفی که جوامع در معرض خطر قرار می‌گیرد، ارائه شده و مفهومی که در واکنش‌های طبیعی و انسانی به روشنی تثبیت شده، نشان می‌دهد که مخاطرات طبیعی به عنوان پدیده‌های پویا هستند که مردم را نه تنها به عنوان قربانی بلکه با عنوان مشارکت کننده و اصلاح کننده نیز درگیر می‌کند.
عضو هیئت علمی دانشگاه یزد گفت: در دهه‌های اخیر دانشی که به طور ویژه به بررسی و پژوهش در این مورد می‌پردازد، مدیریت بحران دو نامیده شده است.
وی با بیان اینکه نخستین امر مهم در یک الگوی مدیریت بحران یکپارچه، ارزیابی میزان خطر است که اطلاعات مهم و ضروری برای مرحله بعد که همان مدیریت خطر بوده را فراهم می‌کند.
رضایی اظهار کرد: اطلاعات منتشر شده در سطح جهان حکایت دارد که علی‌رغم افزایش وقوع بحران، میزان تلفات انسانی و خسارات مادی ناشی از آنها روند نزولی دارد و این نشان دهنده توجه ویژه به مدیریت بحران است از این رو برای کاهش اثر بحران‌ها و رسیدن به جامعه‌ای پایدار لازم است که اقدامات کاهش آسیب‌پذیری و ارتقای آمادگی به طور جدی مورد توجه قرار گیرد.
وی افزود: برخی شهرهای کشور ایران نیز به دلیل موقعیت خاص خود از نواحی حادثه خیز جهان بشمار می‌روند و بر اساس گزارش برنامه عمران سازمان ملل متحد ایران یکی از ۲۲ کشور حادثه خیز دنیا محسوب می‌شود.
این دانش آموخته دوره دکتری جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری اظهار کرد: باید در رابطه با آینده، مواضع جدیدی اتخاذ کرده، چشم‌انداز صحیح و دقیقی از آن مجسم و پیش‌بینی کرد تا مدیران جامعه به یکباره غافلگیر نشوند و در گرداب تغییرات غرق نشوند.
نظر شما