به گزارش خبرنگار ایمنا، پیش‌نویس تمدید تحریم‌های تسلیحاتی ایران که از ماه‌ها پیش از سوی واشنگتن آماده شده بود، مورد موافقت کشورهای عضو شورای امنیت قرار نگرفت و همانطور که پیش‌بینی می‌شد از میان ۱۵ کشور حاضر در شورای امنیت، تنها جمهوری دومینیکن همراه با آمریکا به این قطعنامه رأی مثبت داد.
بلافاصله پس از اعلام نتیجه رأی‌گیری شورای امنیت، مایک پامپئو وزیر امور خارجه آمریکا از تمدید نشدن تحریم تسلیحاتی ایران انتقاد کرد و گفت که "شورای امنیت سازمان ملل متحد وظیفه حفظ صلح و امنیت بین‌المللی را برعهده دارد. این شورا امروز نتوانست مجموعه مأموریت‌های اساسی خود را محقق کند. شورای امنیت قطعنامه معقولی را برای تمدید تحریم تسلیحاتی ۱۳ ساله ایران رد کرد. "
پیش‌نویس طرح تمدید تسلیحاتی واشنگتن در حالی در شورای امنیت رد شد، که کشورهای اروپایی دارای حق وتو که به عنوان متحدان سنتی آمریکا شناخته می‌شوند با رأی ممتنع خود در قبال آن سکوت کردند؛ با این حال انگلیس برای از دست ندادن متحد دیرینه خود در بیانیه‌ای اعلام کرد که "ما در نگرانی‌های تعدادی از اعضای شورای امنیت نسبت به انقضای محدودیت‌های تسلیحاتی موجود علیه ایران در ماه اکتبر مشترک هستیم، اما انگلیس به پیش‌نویس این قطعنامه رأی ممتنع داد؛ زیرا مشخص بود که حمایت شورا را به خود جلب نخواهد کرد و مبنایی برای دستیابی به اجماع نخواهد بود و نمی‌تواند به بهبود امنیت و ثبات در منطقه کمک کند. "
اگر چه که با مخالفت شورای امنیت سازمان ملل شکست سنگین و مفتضحانه دیپلماتیک آمریکا در این شورا رقم خورد و مهر تأییدی بر انزوای سیاسی ترامپ، آن هم در آستانه انتخابات ریاست جمهوری در ایالات متحده بود، اما در آن سو به نظر می‌رسد با این رأی مخالف شورای امنیت، واشنگتن به دنبال برنامه‌های دیگری برای تمدید تحریم‌های تسلیحاتی باشد.
حال باید دید که کاخ سفید و شخص ترامپ این افتضاح و شکست دیپلماتیک در شورای امنیت را چگونه مدیریت خواهد کرد؟ آیا واشنگتن با این شکست به سمت فعال کردن مکانیسم ماشه پیش خواهد رفت؟ اساساً ایالات متحده توان دیپلماتیک و توجیه حقوقی برای انجام آن را دارد؟
هدف آمریکا از ارائه پیش‌نویس طرح ضد ایرانی خود، فضاسازی بود
علیرضا محرابی، کارشناس روابط بین‌الملل در این باره معتقد است که هدف ایالات متحده از ارائه پیش‌نویس طرح تمدید تحریم‌های تسلیحاتی ایران در شورای امنیت سازمان ملل، فضا سازی بود؛ زیرا اگر متحدان اروپایی‌اش هم به این پیش‌نویس رأی می‌دادند با وتو روسیه و چین مواجه می‌شد.
به گفته وی، هدف آمریکا صرفاً فضا سازی برای اقدامات آینده خود علیه ایران است؛ زیرا طی سال‌های گذشته تهران را به عنوان تروریست منطقه معرفی کرده است.
به گفته این کارشناس روابط بین‌الملل، رأی ممتنع کشورهای اروپایی که حق وِتو دارند به پیش‌نویس طرح تمدید تسلیحاتی ایران برای ترویج میانه روی بود؛ زیرا فرانسه و بریتانیا مایل به حفظ برجام هستند و بر این موضوع باور دارند که ترامپ موفق به پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا نمی‌شود.
به عقیده وی، اگر رئیس جمهور آمریکا فردی مانند باراک اوباما بود می‌توانست با لابی‌های خود این پیش‌نویس را به تصویب برساند، اما دونالد ترامپ شخصیتی غیرقابل پیش‌بینی داشته و به همین دلیل تصمیماتی خارج از محیط تحلیلی منطقه‌ای می‌گیرد.
به گفته این کارشناس روابط بین‌الملل، فرانسه و بریتانیا هم مانند روسیه و چین خواستار حفظ برجام هستند و با اتمام دوره ریاست جمهوری ترامپ، آن را احیا خواهند کرد.
محرابی خاطرنشان می‌کند: کشورهای اروپایی عضو شورای امنیت سازمان ملل به خوبی می‌دانند در صورتی که تحریم‌های تسلیحاتی ایران تمدید می‌شد، تهران کاملاً از برجام خارج می‌شد.
ذوق‌زدگی ناشی از شکست طرح آمریکا در شورای امنیت ما را از اساس مسئله دور نکند
مهدی مطهرنیا، کارشناس مسائل آمریکا هم در این باره معتقد است که پرونده تحریم‌های تسلیحاتی ایران طبق برجام باقی مانده و با وجود فشارهای حداکثری آمریکا، هنوز ایران در برجام باقی مانده و تلاش می‌کند از طریق آن زمینه‌های ارتباط با کشورهای اروپایی را فراهم کند.
به عقیده وی اما اکنون با توجه به شکست طرح تمدید تسلیحاتی ایران در شورای امنیت، می‌توان دریافت که هنوز برجام می‌تواند ایران را در گردبادهای ایالات متحده آمریکا حفظ کند.
به گفته این کارشناس مسائل خاورمیانه، باید توجه داشت که این طرح با ١١رای ممتنع و دو رأی مخالف چین و روسیه در شورای امنیت مواجه شد؛ قطعاً اگر دو رأی مخالف چین و روسیه وجود نداشت قطعاً این پیش‌نویس در شورای امنیت رأی می‌آورد.
به عقیده مطهرنیا، با توجه به ماده ٢٧ قانون شورای امنیت سازمان ملل، رأی ممتنع یا غیبت در رأی‌گیری رأی منفی محسوب نمی‌شود و تأثیری در تصویب قطعنامه نیز ندارد؛ بنابراین اگر روسیه و چین در شورای امنیت سازمان ملل رأی ممتنع می‌دادند این پیش‌نویس تصویب می‌شد؛ بنابراین باید توجه داشت که ذوق زدگی ناشی از شکست طرح آمریکا در شورای امنیت ما را از اساس مسئولیت دور نکند.
نظر شما