به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، شواهد حاکی است که در صورت ادامه روند افزایشی دمای هوا، به زودی بسیاری از مردم در سراسر جهان مجبور خواهند شد که محل زندگی خود را ترک کنند و به مکان‌هایی پناه ببرند که آب‌وهوای ملایم‌تری دارد و دسترسی به آب در آن‌ها آسان‌تر است. این رویداد منجر به تشدید نابرابری‌های جنسیتی می‌شود که در حال حاضر نیز یک مشکل بزرگ در بسیاری از جوامع سراسر دنیا به شمار می‌رود چراکه زنان مهاجر یا تبعید شده همیشه در خط مقدم تحمل آسیب‌های اجتماعی قرار داشته و دارند. به‌عنوان مثال مشکلات سلامتی به وجود آمده برای زنان و دختران بی‌پناه شده در طی وقوع گردباد سال ۲۰۱۹ در کشورهای زیمباوه، موزامبیک و مالاوی هنوز هم ادامه دارد زیرا بی‌خانمانی، دسترسی آن‌ها به نیازهای اولیه و محصولات بهداشتی را محدود کرده است.
از سوی دیگر در سال گذشته به دنبال بروز خشکسالی‌های ناشی از گرم شدن کره زمین، بیش از ۲۰۰ هزار نفر از مردم اتیوپی خانه‌های خود را به سمت مناطق خنک‌تر و پرآب‌تر ترک کردند که در این میان زنان اهل این کشور با مشکلات بسیاری مواجه شده‌اند زیرا از یک سو افزایش شیوع بیماری در میان اعضای خانواده باعث شده است که آن‌ها در کنار انجام کارهای دشوار روزمره و حتی بیمار بودن، از بیماران نیز مراقبت کنند و از سوی دیگر اقامت در چادرها و دوری از منابع سوخت و تغذیه آنان را مجبور می‌کند که برای به دست آوردن آب و هیزم مورد نیاز خانواده برای روشن و گرم نگه داشتن محیط مسافت‌هایی طولانی را طی کنند.
با وجود این افزایش گرمای جهانی همچنان ادامه دارد و روزانه زندگی تعداد بیشتری از ساکنان این کره خاکی را تهدید می‌کند. احتمال بازگشت افرادی که مجبور هستند خانه‌های خود را ترک کنند بسیار پایین است و شرایط اقتصادی نیز به آن‌ها امکان تهیه مسکن را نمی‌دهد، درنتیجه این عده به ناچار در چادر یا اردوگاه‌های پرجمعیت سکونت می‌گزینند. در چنین شرایطی مردان کار خود را از دست می‌دهند، به همین دلیل زنان و دختران چاره‌ای جز کار کردن ندارند ضمن اینکه تمام مسئولیت‌های زندگی و مراقبت از اعضای خانواده نیز بر عهده آن‌هاست.
به‌منظور مرتفع کردن مشکلات این قشر، لازم است دولت‌ها و مقامات رسمی کشورها تا جای ممکن بار تحمیل شده بر دوش زنان و دختران را به حداقل برسانند که برای تحقق آن باید چگونگی تأثیر محیط‌ها و شرایط جدید بر افرادی که به ناچار محل سکونت خود را ترک کرده‌اند، مشکلاتی که در مقابل آن‌ها خصوصاً زنان و دختران قرار دارد و همچنین دلایل موجود برای مهاجرت آن‌ها را مورد بررسی قرار داده و روی رفع آن‌ها سرمایه‌گذاری کنند. برای مثال مقامات می‌توانند در مناطقی که با افزایش دمای هوا مواجه است، منابع آب بیشتری تعبیه کنند و آن‌ها را به سمت پرورش گیاهان و سبزیجات مقاوم به کم‌آبی سوق دهند تا در نتیجه افراد کمتری مجبور به ترک محل زندگی خود شوند.
در این بین هرچند بعضی از کشورها در راستای پیاده‌سازی برنامه‌ها و اقدامات خود برای کاهش اثرات ناشی از تغییرات آب‌وهوایی هیچ توجهی به بار اعمال شده بر دوش زنان نمی‌کنند، کشورهایی نیز وجود دارند که بررسی مسائل مربوط به زنان را در اولویت کار خود قرار می‌دهند. در این راستا می‌توان از حمایت‌های گوناگون مقامات رسمی هند از بیش از چهار هزار و ۵۰۰ زن در ۵۰ دهکده این کشور نام برد که به خاطر بی‌نظمی در بارش باران، کمبود منابع آب و حاصلخیز نبودن خاک با بحران رکود کشاورزی مواجه هستند. کمک‌های پی در پی مسئولان هندی در هفت سال گذشته، از کمک‌های مالی گرفته تا تأمین نیروی انسانی، به زنان این کشور کمک کرده است تا گروه‌هایی خودکفا تشکیل دهند و با اطمینان و مهارت‌های اقتصادی بیشتر مشکلات موجود بر سر راه خود را برطرف کنند تاجایی‌که تنها پس از مدت زمانی کوتاه تولید محصولات کشاورزی این زنان تا حدود یک سوم افزایش یافته و ناامنی غذایی نیز به طور قابل توجهی در تمام مناطق اطراف رو به کاهش است.
نظر شما