به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، چین با وجود ۹۰۰ میلیون نیروی کار به شدت نیازمند ایجاد شغل‌های جدید است، در غیر این صورت با بحرانی جدید مواجه خواهد شد؛ اتلاف ثروتی به عظمت ۹۰۰ میلیون نیروی کار سازنده و آینده‌ساز که نه شغلی دارند و نه درآمدی برای سیر کردن خود و خانواده دارند. به همین دلیل مقامات چینی به اتخاذ رویکردی قدیمی اما ساده برای افزایش میزان اشتغال و مقابله با بحران بیکاری این کشور روی آورده‌اند، یعنی دستفروشی در کنار خیابان یا فروشندگی سیار.
برخورد رسانه‌ها با طرح دستفروشی
رسانه‌های دولتی چین با واکنش شدید نسبت به اجرای این طرح، تعدد حضور دستفروشان در خیابان‌ها را اقدامی غیرمجاز اعلام کردند و ایده مذکور را بازگشت یک شبه چین به چندین دهه گذشته و پسرفتی بسیار زیاد دانستند. روزنامه‌ها نیز به‌منظور مقابله با اجرای این طرح درباره مشکلات ناشی از آلودگی‌های صوتی و مسدود شدن راه‌ها به دلیل وجود غرفه‌های خیابانی مقاله نوشتند و حضور تعداد بالای دستفروشان را عاملی معرفی کردند که تصویر پایتخت و چهره ملت چین را در نظر همگان مخدوش خواهد کرد. با این حال تعدادی از بررسی‌ها نشان داد که برخی مردم چین نمی‌توانند در آینده فن‌آور محور این کشور مشارکت داشته باشند و بدین‌ترتیب دستفروشی منبع اصلی اشتغال آن‌ها خواهد بود که چین را به‌اندازه مشاغل صنعتی رده بالا پویا و زنده نگه می‌دارد. در این زمینه یک گزارش خبری رسانه‌ای دولتی از رفع محدودیت‌های غرفه‌های خیابانی نوشت که می‌تواند منجر به ایجاد حدود ۵۰ میلیون شغل جدید شود.
چرا دستفروشی؟
بحران بیکاری و نبود اشتغال مسئله‌ای بسیار مهم است که می‌تواند منجر به ایجاد خیزش سیاسی شود و یا به دلیل بروز زیان‌های شغلی گسترده نتایجی فاجعه‌آمیز به بار آورد. ایده دستفروشی نیز هرچند گزینه مناسبی برای کشوری هم‌چون چین نیست ولی ممکن است در شرایط فعلی جایگزین بهتری برای ایجاد مشاغل زیادی وجود نداشته باشد. مقامات کشور به منظور نظارت بر سیاست‌های کلیدی اقتصادی چین و با توجه به این‌که شیوع کووید -۱۹ منجر به افزایش بیکاری شده و رفع تبعات اقتصادی آن نیازمند رویکردی عملی است اقدام به ارائه چنین طرحی کرده‌اند.
کاهش چشمگیر تولید ناخالص داخلی چین در فاصله ماه‌های ژانویه تا مارس سال جاری و برای اولین بار در طول چند دهه اخیر، دومین قدرت اقتصادی جهان را در شرایطی سرشار از استرس و سختی قرار داد. با آغاز همه‌گیری جهانی کووید -۱۹ آمار بیکاری با افزایشی قابل توجه مواجه شد و بنا بر آمار غیررسمی حدوداً ۸۰ میلیون نفر را بیکار کرد. این در حالی است که تا پیش از شیوع این بیماری مقامات چینی اعلام کرده بودند به‌منظور حفظ سطح اشتغال در کشور لازم است سالانه حدود ۱۱ میلیون شغل جدید ایجاد شود. با این‌حال ایده حضور سیلی از دستفروشان در خیابان‌های کلانشهرهای پیشرفته و مبتنی بر فن‌آوری هم‌چون شانگهای و شنزن با جنجال‌های بسیاری همراه بوده زیرا در طول چندین دهه گذشته پکن تمامی تلاش خود را در راستای ارائه تصویر چین به‌عنوان یک ابرقدرت پیشرفته جهانی به کار گرفته است.
از سوی دیگر، ابتکار عمل چین در پروژه سیاسی امضای Xi با عنوان "ساخت چین ۲۰۲۵" (Made in China ۲۰۲۵) این کشور را به سمت میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری روی فن‌آوری‌های آینده و تأثیر آن در مسیر رقابت با ایالات‌متحده آمریکا سوق داده است. در این راستا و به‌عنوان بخشی از برنامه تقویت رشد اقتصادی و اشتغال کشور تلاش‌هایی هم‌چون سرمایه‌گذاری روی شبکه‌های 5G و ماهواره‌های نسل آینده برای دستیابی به راهکارهای فن‌آور محور قدرتمند برای مقابله با آسیب‌های اقتصادی نیز انجام گرفته بود. بنابراین از آنجایی که ایده غرفه‌های دستفروشی تصویر مورد نظر پروژه یعنی چینی موفق، پیشرفته و زیبا را خدشه‌دار می‌کند، مانعی بزرگ برای دستیابی آن به اهدافش محسوب می‌شود و مخالفان طرح معتقدند به‌جای تمرکز بر پسرفت‌ها، باید برای ارتقای نوآوری در علم و فن‌آوری تلاش کرد و توسعه صنایع نوظهور را سرعت بخشید.
مزایای طرح دستفروشی
علی‌رغم تمامی مشکلات ذکر شده، نمی‌توان انکار کرد که این ایده مزایایی نیز در بردارد چراکه مقامات چینی هدف خود از ارائه آن را از بین بردن فقر ناشی از شیوع بیماری تا پایان سال جاری اعلام کردند. دستفروشی، فروشندگی سیار و سایر مشاغل سطح متوسط، راهی برای زنده ماندن و دوام آوردن افرادی است که دقیقاً روی خط فقر زندگی می‌کنند و هرچند به‌اندازه زمانی که پکن به‌عنوان راهی برای رفع مشکلات اقتصادی خود دست به اجرای پروژه‌های بزرگ و گران‌قیمت زیرساختی می‌زد، مؤثر واقع نشود ولی راهکاری کاربردی برای بقا محسوب می‌شود.
چین در پاسخ به آخرین شوک بزرگ اقتصادی یعنی بحران مالی جهانی ۲۰۰۸ اقدام به سرمایه‌گذاری‌های کلان در جاده‌ها، فرودگاه‌ها و خطوط ریلی پرسرعت کرد ولی برای مقابله با بحران فعلی این اقدام ممکن نیست چراکه این بخش‌ها از قبل اشباع شده است. علاوه بر این نیازهای زیرساختی نسبت به سال ۲۰۰۸ با تغییرات بسیاری مواجه بوده است. همچنین آخرین بحران مالی برای چین بدهی‌های سنگینی به‌دنبال داشت که باعث شد این بار روی مصرف خصوصی متمرکز شود.
البته دستفروشی جایگزینی مناسب برای فعالیت اقتصادی معمول نیست زیرا اجناس قابل خرید و فروش در خیابان‌ها بسیار محدود است و دولت نمی‌تواند اجازه رشد غیرمستقیم و کنترل‌نشده را در اختیار این بخش‌ها قرار دهد.
باوجود تمامی مزایا و معایب ذکرشده برای دستفروشی در خیابان‌های چین، شهرهای فن‌آوری محوری هم‌چون شانگهای و شنزن به‌هیچ‌وجه از چنین ایده‌ای پیروی نخواهند کرد ولی مناطق کم‌تر توسعه‌یافته چانگدو، چانگچون و لانژو اعلام کردند تا زمانی که بیکاری نگرانی اساسی کشور است از این طرح پیروی می‌کنند.
نظر شما