به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، با بررسی تاریخ پاندمی‌ها در دوره‌های زمانی مختلف، به این نتیجه می‌رسیم که از ابتدای زندگی بشر، بیماری‌های همه گیر وجود داشته و همواره تهدیدی برای سلامت انسان‌ها به شمار می‌رفته است. در حال حاضر، ویروس کووید -۱۹ تقریباً در همه دنیا شیوع یافته و بیش از ۱۰ میلیون نفر را آلوده کرده است که از این تعداد بیش از ۵۰۰ هزار نفر جان خود را از دست داده‌اند. با آغاز شیوع این بیماری اقتصاد و جامعه مدرن با اختلالاتی رو به رو شد. در ادامه شما را با بیماری‌های همه گیر تاریخ و علائم آن‌ها آشنا می‌کنیم:
اولین بیماری همه گیر تاریخ
اولین بیماری همه‌گیر تاریخ مربوط به پنج هزار سال پیش از میلاد مسیح است که باعث از بین رفتن دهکده‌ای در چین به نام "Hamin Mangha" شد. این بیماری به اندازه‌ای سریع شیوع پیدا کرد که زمانی برای دفن اجساد وجود نداشت و پس از گذشت چندین سال هیچ تمدنی در این منطقه شکل نگرفت. همچنین مدتی پس از جنگ بین آتن و اسپارت، در حدود ۴۳۰ سال پیش از میلاد مسیح، بیماری خطرناکی که پنج سال طول کشید، زندگی مردم آتن را نابود کرد. علائم این بیماری شامل سردردهای ناگهانی، قرمزی و التهاب چشم‌ها، گلو، زبان و در نهایت خونریزی می‌شد.
طاعون و مرگ سیاه
بیماری خطرناک دیگری که در فاصله سال‌های ۲۵۰-۲۷۱ بعد از میلاد مسیح مردم را مبتلا کرد، طاعون نام داشت که روزانه پنج هزار نفر در روم در اثر ابتلا به این بیماری جان خود را از دست می‌دادند. طاعون ژوستینین (Justinian) نام بیماری دیگری است که در سال‌های ۵۴۲-۵۴۱ بعد از میلاد مسیح باعث فوت ۱۰ درصد از جمعیت جهان و حتی باعث فروپاشی امپراطوری بیزانس شد. در سال‌های ۱۳۵۳-۱۳۴۶ میلادی نیز بیماری دیگری که توسط کک روی جوندگان آلوده انتقال پیدا کرد، باعث از بین رفتن نیمی از جمعیت اروپا شد. این بیماری با نام مرگ سیاه شناخته می‌شد.
طاعون بزرگ لندن
همه‌گیری دیگری که در سال‌های ۱۵۴۸-۱۵۴۵ میلادی رخ داد، Cocoliztli نام داشت که باعث کشته شدن ۱۵ میلیون نفر در مکزیک و آمریکای مرکزی شد. طاعون بزرگ لندن در سال‌های ۱۶۶۶-۱۶۶۵ به سرعت در فصل گرم تابستان شیوع پیدا کرد؛ عامل اصلی انتقال این بیماری جوندگان آلوده بودند. با بروز این بیماری، تقریباً صد هزار نفر از جمعیت لندن جان خود را از دست دادند. همچنین طاعون بزرگ مارسی در سال‌های ۱۷۲۳-۱۷۲۰ آخرین مرحله از طاعون‌های گسترده اروپا در اوایل قرن هجدهم میلادی بود که در سال ۱۷۲۰ میلادی به مارسی فرانسه رسید و جان ۱۰۰ هزار نفر را گرفت.
طاعون روسی و تب زرد فیلادلفیا
در سال‌های ۱۷۷۲-۱۷۷۰ نیز طاعون روسی باعث شد مسکو در وضعیت نابسامانی قرار بگیرد و صد هزار نفر نیز جان خود را از دست بدهند. تب زرد فیلادلفیا در سال ۱۷۹۳ همه‌گیری دیگری بود که پایتخت ایالات متحده را آلوده کرده بود و توسط پشه‌ها انتقال پیدا کرد. این بیماری در آب و هوای گرم و مرطوب تابستان شدت گرفته بود، اما با فرا رسیدن فصل زمستان و از بین رفتن پشه‌ها، توقف پیدا کرد. تب زرد فیلادلفیا جان بیش از پنج هزار نفر را گرفت.
آنفلوانزا
بیماری همه گیر آنفلوانزا نیز در سال‌های ۱۸۹۰-۱۸۸۹ در سراسر جهان شیوع پیدا کرد و باعث مرگ یک میلیون نفر شد. اپیدمی فلج اطفال آمریکا نیز در سال ۱۹۱۶ در شهر نیویورک آغاز شد و به طور عمده سلامتی کودکان را تحت تأثیر قرار می‌داد؛ واکسن این بیماری در سال ۱۹۵۴ تولید شد. همچنین آنفلوآنزای اسپانیایی در سال‌های ۱۹۲۰-۱۹۱۸ شیوع پیدا کرد و تقریباً ۵۰۰ میلیون انسان ساکن در سرزمین‌های بین دریاهای جنوبی تا قطب شمال را آلوده کرد. آنفلوآنزای آسیا نیز در سال‌های ۱۹۵۸-۱۹۵۷ شدت گرفت و جان بیش از یک میلیون نفر را گرفت.
ایدز و آنفلوآنزای خوکی
بیماری ایدز در سال ۱۹۸۱ آغاز شد و در اواخر قرن بیستم در سراسر جهان شیوع پیدا کرد. به مدت ده‌ها سال این بیماری درمان شناخته شده‌ای نداشت، اما داروهای تولید شده در دهه ۱۹۹۰ به افراد مبتلا این امکان را داد که با شیوه درمانی منظم، یک زندگی عادی داشته باشند. بیماری همه گیر دیگری به نام آنفلوآنزای خوکی در سال ۲۰۰۹ در مکزیک پدیدار شد. به نظر می‌رسد افراد مسن ایمنی کافی در برابر این بیماری داشتند. واکسن تولید شده برای این بیماری جزو واکسن آنفلوآنزای سالیانه قرار گرفته است.
ابولا و زیکا
ابولا بیماری دیگری بود که در سال‌های ۲۰۱۶-۲۰۱۴ در آفریقای غربی شیوع پیدا کرد و جان بیش از ۱۱ هزار نفر را گرفت. هنوز هیچ روش درمانی خاصی برای درمان این بیماری کشف نشده است. بیماری زیکا نیز در سال ۲۰۱۵ در آمریکای جنوبی و مرکزی شیوع پیدا کرد. این بیماری که از طریق پشه‌ها انتقال پیدا می‌کند، معمولاً برای سلامتی بزرگسالان یا کودکان مضر نیست، اما می‌تواند باعث نقص جنین در رحم مادر شود.
نظر شما