به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، بدیهی است که افزایش جمعیت شهرنشینی چالش‌های بسیاری را در تمام جوانب زندگی بشر بر جای خواهد گذاشت و مردم، برنامه‌ریزان شهری و مقامات ارشد را با نگرانی‌های زیادی مواجه خواهد کرد. در این خصوص ابتکارات شهر هوشمند می‌تواند به بهترین شکل ممکن مشکلات را یکی پس از دیگری از میان بردارد و جهان را در رسیدن به هدف توسعه پایدار یاری کند. با این حال به منظور مقابله با یک وضعیت دشوار لازم است نحوه عملکرد درونی یک شهر هوشمند را به طور عمیق درک کرد. اما آیا شهرهای هوشمند می‌توانند پاسخی مثبت به چالش‌های ناشی از شهری‌شدن جهانی باشند؟
شهر هوشمند در مواجهه با چالش‌های شهرنشینی
بحث تازه‌ای در خصوص پدیده شهرنشینی وجود ندارد؛ تقریباً همه ما می‌دانیم که در سال‌های آینده فرآیند شهری شدن با سرعتی باور نکردنی در کشورهای فقیرنشین و کم درآمد اتفاق خواهد افتاد و برنامه‌ریزان شهری باید استراتژی‌هایی جامع را برای مدیریت رشد و پایداری شهری به کار گیرند. طبق گزارش های سازمان ملل متحد تا سال ۲۰۳۰ تعداد ۴۳ کلانشهر با جمعیت بیش از ۱۰ میلیون نفر در سراسر دنیا وجود خواهد داشت که بیشتر این شهرها در مناطق در حال توسعه افزایش بی‌سابقه جمعیت خواهند داشت.
بدون شک بسیاری از کشورهای آسیایی و آفریقایی در برآورده کردن نیازهای جمعیت شهری در حال رشد خود با چالش‌های زیادی نظیر مسکن، حمل و نقل، سیستم‌های تأمین انرژی، اشتغال و خدمات اولیه مانند آموزش و مراقبت سلامت مواجه خواهند بود. در این خصوص تدابیر یکپارچه برای مدیریت رشد جمعیت شهری که دسترسی به زیرساخت‌ها و خدمات اجتماعی را برای همه امکان‌پذیر می‌کند از اهمیت بالایی برخوردار خواهد شد.
دسترسی به این نوع اطلاعات باید کشورها را به سمت ارتقای طراحی و مدیریت شهری ترغیب کند و آن‌ها را در مسیر طراحی پایدار برای به حداکثر رساندن فرصت‌های اقتصادی جمعیت و کاهش چشمگیر آسیب‌های زیست محیطی هدایت کند.
برای دستیابی به مدیریت درست و اعمال اقدامات لازم برای بهبود وضعیت شهری لازم است از آن‌چه که در شهرها و محیط‌های اطراف آن‌ها در حال وقوع است باخبر شویم. در این زمینه توجه به مفهوم شهر هوشمند از اهمیت بالایی برخوردار است چرا که با موفقیت تمام مسائل مهمی نظیر توسعه شهر پایدار، زیرساخت‌ها و تحرک، پایداری و اقتصاد مدور، زیرساخت‌های شبکه‌های هوشمند، تأمین خدمات شهری و شهروندان، دولت و اعتبارسنجی داده‌ها را تحت پوشش در می‌آورد.
شهر هوشمند به چه معناست؟
مفهوم شهر هوشمند در دهه ۱۹۹۰ و به دنبال استراتژی‌های شهری به کار برده شده در شهرهای منطقه آسیا و اقیانوسیه که در آن فناوری اطلاعات و ارتباطات نقش اصلی را بر عهده دارد شکل گرفت. فراوانی شبکه‌های الکترونیکی در شهر به شکل‌گیری مدل شهری که در آن انتظارات جدید رشد می‌کند منجر می‌شود. این مدل جدید شهری مفهوم شهر هوشمند یا شهر آینده را تشکیل می‌دهد.
به طور کلی دو رویکرد کلی از شهر هوشمند وجود دارد؛ از یک سو "رویکردی تکنولوژی محور" وجود دارد که بر اساس آن فرآیندها و خدمات شهری در یک شهر متصل کارآمدتر و مناسب‌تر خواهد بود. جمع‌آوری داده‌ها و تبدیل آن‌ها به اطلاعات از طریق ابزارهای تحلیلی قدرتمند در ارتقای مدیریت شهری کمک شایانی می‌کند. طبق این رویکرد، شهر هوشمند را می‌توان برای توصیف شهری با صنایع "هوشمند" به کار برد.
از سوی دیگر، مفهوم شهر هوشمند "رویکردی جامع" را در بر می‌گیرد که این رویکرد با ایجاد تعادل بین مؤلفه‌های اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی، انسانی، فرهنگی و تکنولوژیک در ارتباط است. با افزایش پروژه‌های شهر هوشمند نیازها، محدودیت‌ها و منافع شهرها و شهروندان آشکارتر می‌شود که در این خصوص مفهوم جامع شهر هوشمند می‌تواند به بهترین شکل به مبارزه با چالش‌هایی نظیر تغییرات آب‌وهوایی، توسعه اقتصادی و کارآمدی در استفاده از منابع برود.
شهرهای هوشمند راهکاری برای چالش‌های شهرنشینی
افزایش جمعیت شهری مشکلات بسیاری را در پی دارد که باید به طور جدی مورد توجه دولت‌ها و شهروندان قرار گیرد تا از وقوع بحران جلوگیریشود. شهر هوشمند مفهومی چندوجهی را در بر می‌گیرد اما رویکرد جامع طی چند سال اخیر به علت رشد بی‌سابقه جمعیت بهترین راه‌حل‌های ممکن را برای تمام مشکلات به وجود آمده ارائه داده است.
برنامه‌ریزان شهری در بسیاری از نقاط جهان تغییرات کوچکی را در مدل‌های شهری خود ایجاد کرده‌اند تا از این طریق کیفیت زندگی شهروندان خود را بهبود بخشند. موفقیت این افراد در پیشبرد اهداف خود به حدی بوده است که مقامات رسمی در بسیاری از شهرهای دیگر جهان را به سمت پیروی از رویکرد خود سوق داده‌اند.
نظر شما