به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، با گسترش ویروس کرونا مردم در اغلب نقاط جهان از رفتن به فضاهای عمومی و پارک‌ها منع شده‌اند و این در حالی است که حضور در این فضاهای عمومی بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی انسان بشمار می‌رود چرا که یکی از ارکان تضمین سلامتی محسوب می‌شود. توسعه شهری در طول تاریخ همیشه متأثر از حوادث و بیماری‌های فراگیر متحول شده است؛ به عبارت دیگر، همان‌طور که همیشه یک ضرورت منجر به ایجاد نوآوری شده است، فاجعه فراگیر نیز بازسازی شهری را دنبال داشته است. گسترش کووید -۱۹ بسیاری از نقض‌ها و ضرورت‌های معماری را به تصویر کشیده است و معماران را به سمت تأمل در خصوص ایجاد تغییراتی در طراحی‌های شهری پسا کرونا، به خصوص در بخش فضاهای عمومی و پارک‌ها سوق داده است.
در سال ۱۶۶۶ آتش‌سوزی بزرگی در لندن اتفاق افتاد که برای اولین بار منجر به ایجاد قوانین طراحی شهری در آن شد. یک سال بعد بر اساس قوانین جدید طراحی شهری، نوسازی و احیای سازه‌های تخریب شده بر اثر واقعه مذکور آغاز شد؛ خیابان‌ها وسیع‌تر از قبل شد، دیوارها قطورتر از دیوارهای معمولی شکل گرفت و اقدامات بیشتری برای کاهش سرعت آتش‌سوزی طراحی سراسر شهر را تحت تأثیر قرار داد. از سوی دیگر، شیوع بیماری‌هایی نظیر سل و تب تیفوئید منجر به ایجاد سیستم‌های انتقال آب و دفع فاضلاب شد و این در حالی است که افزایش سریع بیماری‌های تنفسی ناشی از سوخت کنترل نشده چوب و ذغال سنگ موضوع آلودگی هوا و تلاش برای کنترل آن را به جهان معرفی کرد.
مقامات ارشد در واکنش به شیوع بیماری کووید -۱۹ اقدامات زیادی را در پیش گرفته‌اند تا هرچه زودتر این ویروس کشنده را مهار کنند؛ روزها گذشت تا جداسازی اجتماعی در بین شهروندان ترویج یابد و در فضاهای عمومی نظیر سوپرمارکت‌ها، ایستگاه‌های اتوبوس و سایر فضاهای عمومی اقدامات زیادی شد تا حفظ فاصله یک متر و ۵۰ سانتیمتری بین مردم رعایت شود. اما همه چیز تنها به این اقدامات ختم نشده است؛ برنامه‌ریزان شهری در تلاشند پس از مهار شیوع کرونا تمام نواقص طراحی شهری را برطرف و فضاهایی با بیشترین امنیت سلامت برای شهروندان خود ایجاد کنند.
پارک‌ها و فضاهای عمومی در مواجهه با شیوع ویروس کرونا از جایگاه ویژه‌ای برخوردار شده است؛ این مکان‌ها سلامت جسمی و روحی را برای شهروندان به ارمغان می‌آورد پس ممانعت از حضور در آن‌ها آسیب‌هایی جبران‌ناپذیر بر زندگی انسان‌ها تحمیل خواهد کرد. به همین دلیل، بسیاری از طراحان هم اینک نیز در حال ایجاد تغییراتی در این مکان‌ها هستند تا با ترغیب مردم به حضور در این فضاها از نگرانی‌های آن‌ها در روزهای کرونایی بکاهند.
در بارسلونا و بوگاتا بسیاری از خیابان‌هایی که پیش از این برای تردد خودروها استفاده می‌شد، به دوچرخه سواری اختصاص داده شده است. شهردار ویلنیوس، پایتخت لیتوانی، به صاحبان رستوران‌ها و کافه‌ها اجازه داده است به زیباسازی فضاهای خالی مقابل خود بپردازند و از آن به عنوان مکانی عمومی و سرزنده برای پذیرایی از مشتریان خود بهره گیرند. در ونکوور کانادا پیاده‌روهای مقابل فروشگاه‌ها و داروخانه‌ها وسیع‌تر شده است تا در نتیجه امکان خود جداسازی افراد با سایر عابران پیاده را فراهم آورد.
چنین اقداماتی در کوتاه مدت، یعنی در روزهای کرونایی، بیشترین امنیت را برای مردم به ارمغان می‌آورد چرا که فاصله اجتماعی بین آن‌ها را حفظ می‌کند. در بلند مدت نیز چنین اقداماتی می‌تواند به یک هنجار برای ترویج سبک زندگی سالم در میان تمام مردم تبدیل شود. همگان باید به دستورالعمل‌های هنگام شیوع ویروس کرونا به عنوان الگویی برای دوری از عادت‌های بد زندگی نگاه کنند؛ رعایت فاصله اجتماعی، جایگزین کردن وسایل حمل و نقل سالم به جای خودروهایی که آلودگی هوا را تشدید می‌کنند و رعایت اصول بهداشتی در مکان‌های عمومی همه از جمله آثار مثبتی است که شیوع ویروس کرونا بر ترویج سبک زندگی سالم بر جای خواهد گذاشت.
نظر شما