به گزارش خبرنگار ایمنا، فرهنگسرای مجازی به همت مرکز آموزش نجوم ادیب اصفهان، جمعه شب، ۱۲ اردیبهشت ماه برنامه‌ای را به مناسب روز جهانی نجوم به صورت آنلاین برگزار کرد. در بخش اول این برنامه رضا منجمی، کارشناس فیزیک و منجم آماتور با بیان مطالبی از پدیده‌های شگفت‌انگیز فضا و نجوم، اظهار کرد: در یک شب رصدی خوب، دو هزار ستاره در آسمان شب قابل رصد است و این تعداد در طول یک سال ممکن است به هفت هزار ستاره برسد.
وی با بیان اینکه تعداد ستاره‌های آسمان حدود ده برابر شن‌های سطح زمین است، افزود: ده‌ها هزار کهکشان در فضا وجود دارد که هرکدام از این کهکشان‌ها، میلیون‌ها و میلیاردها ستاره را در خود جای داده است.
این کارشناس فیزیک خاطر نشان کرد: سیاره تیر یا عطارد، زهره، زمین و مریخ به ترتیب بعد از خورشید قرار دارند؛ سیاره تیر با وجود اینکه به خورشید نزدیک‌تر است، دمای کمتری نسبت به سیاره ناهید دارد زیرا نزدیکی تیر به ستاره خورشید، موجب شده است تا پدیده‌های جوی این سیاره از دست رفته و عطارد بخشی از دمای خود را به دلیل نداشتن جو از دست بدهد.
منجمی ادامه داد: در حالی که سیاره زهره به دلیل جو غلیظ و همچنین فاصله مناسب از خورشید، دمای بیشتری نسبت به عطارد دارد، دما در سطح سیاره زهره ۴۷۰ درجه سانتی گراد می‌رسد و دریاچه‌هایی از قلع و سرب آب شده در سطح آن دیده می‌شود.
وی تصریح کرد: وجود جو و اثر گلخانه‌ای در سیاره زهره موجب شده است که دمای سطح این سیاره نسبت به عطارد، ۵۰ درجه گرم‌تر باشد و در حالی که دمای سطح تیر ۴۲۰ درجه سانتی گراد است، سطح سیاره زهره دمایی معادل ۴۷۰ درجه سانتی گراد داشته باشد.
"المپوس"؛ بلندترین قله منظومه شمسی
این کارشناس فیزیک تاکید کرد: بلندترین قله منظومه شمسی، "المپوس" است که در سیاره مریخ قرار دارد و از سطح سیاره، ۲۵ کیلومتر ارتفاع دارد؛ در حالی که بلندترین قله سیاره ما "اورست" است که کمتر از ۹ کیلومتر ارتفاع دارد.
منجمی گفت: ردپای انسان که برای اولین بار سال ۱۹۶۹، قدم بر روی ماه گذاشت بعد از گذشت چندین سال همچنان باقی مانده است و این ردپا به دلیل نبود جو و فرسایش تا میلیون‌ها سال بعد نیز باقی خواهد ماند؛ این موضوع یکی از شگفتی‌های به جا مانده از انسان در فضا است.
وی عنوان کرد: فضاپیماهایی از جمله "کاسپین" و "وویجر" ۱ و ۲ تصاویری را از سیاره زمین، بسیار دورتر از آن ثبت کرده‌اند، فضاپیمای کاسپین، تصویری از زمین در نزدیکی حلقه‌های زحل، دومین سیاره بزرگ منظومه شمسی گرفته که زمین را به صورت یک نقطه آبی کم رنگ نشان می‌دهد.
این منجم آماتور افزود: فضاپیماهای وویجر ۱ و ۲، سال ۱۹۷۷ و به فاصله چند هفته، به فضا پرتاب شد و مأموریت آن‌ها عکس‌برداری از مریخ، مشتری و نپتون بود؛ آخرین تصاویر از این فضاپیماها سال ۱۹۹۱ دریافت شده است که عکسی از سیاره زمین را هنگام خروج از منظومه شمسی ثبت کرده‌اند.
منجمی تاکید کرد: زمین تنها سیاره شناخته شده در میان میلیاردها ستاره و سیاره کشف شده است که امکان حیات در آن وجود دارد و بسیار مهم است که از زمین این تنها سیاره زنده، حفاظت کنیم.
رصد کهکشان ام ۵۱ یا کهکشان گرداب
در ادامه ویژه برنامه روز جهانی نجوم، امکان رصد بعضی از اجرام در آسمان شب به صورت زنده برای مخاطبان فراهم شد؛ یکی از این اجرام کهکشان گرداب بود که امکان رصد کامل این کهکشان به دلیل وجود آلودگی نوری وجود نداشت، اما با استفاده از نرم افزار شبیه ساز این امکان برای مخاطبان فراهم شد تا کهکشان ام ۵۱ یا کهکشان گرداب را بهتر مشاهده کنند.
حسن حاتمی از رصدگران مرکز نجوم ادیب اصفهان درباره این کهکشان گفت: کهکشان ام ۵۱، همانند کهکشان راه شیری مارپیچی است و کهکشان کوچک کناری خود را می‌بلعد؛ به همین دلیل به آن کهکشان گرداب گفته می‌شود.
وی افزود: کهکشان گرداب ۲۳ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد و تصویر دریافتی از این کهکشان بعد از ۲۳ میلیون سال نوری به ما رسیده است؛ این کهکشان شباهت‌های زیادی به کهکشان ما یعنی کهکشان راه شیری دارد. قطر این کهکشان، ۷۳ هزار سال نوری است که تا حدودی نزدیک به قطر کهکشان راه شیری است.
حاتمی با بیان اینکه گردش کهکشان راه شیری به دور خود ۲۶۵ میلیون سال زمان می‌برد، تصریح کرد: کهکشان راه شیری ابرهایی دارد به نام ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک که طی چند میلیارد سال آینده توسط کهکشان راه شیری بلعیده می‌شوند.
نظر شما