منع حضور عکاسان آقا، تیری بر پیکر بی‌جان ورزش بانوان

به گزارش خبرنگار ایمنا، ورزش بانوان که همواره در دره نگاه‌های رسانه‌ای حضور داشت و تبعیض باعث می‌شد کمتر خبری از آن در روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها به انتشار برسد، حالا چند ماهی است درد دیگری را با خود یدک می‌کشد؛ منع حضور عکاسان آقا در ورزش بانوان!

این اتفاق ورزش بانوان را بیشتر به انزاوا کشانده تا تلاش آنان به دور از انعکاس خبری به فراموشی سپرده شود. این ممنوعیت با آغاز فصل جاری در تعداد کمی از استان‌ها از جمله اصفهان آغاز شد و صدای اعتراض عکاسان مرد ورزشی را بلند کرد. آن‌ها پس از چند سالی که شروع به پوشش رقابت‌های ورزشی زنان کرده و شاهد پیشرفت آن بودند، حالا باید به یک باره به چند سال قبل باز می‌گشتند.

درست است، چند سال قبل. همان جایی که با آمدن رسانه‌ها نقطه عطفی در ورزش بانوان اتفاق افتاده‌ بود. حالا آن‌ها هم دیده می‌شدند و می‌توانستند نگاه اسپانسرها را به خود جلب کنند. کار حتی تا جایی پیش رفته‌بود که سال پیش در بازی‌های فوتبال زنان در اصفهان و تهران تماشاگر مرد نیز روی سکوها دیده می‌شد. این روند دیری نپایید و یک ممنوعیت اجباری همه چیز را به روز اولش باز گرداند.

بدون رسانه‌ها خبری از اسپانسر نیست

"تا رسانه‌ها نباشند و پوشش ندهند، خبری از اسپانسر نیست" این را علی خدایی عکاس ورزشی می‌گوید. ورزشکاران نیز بر همین عقیده هستند. هانیه صفوی، هندبالیست سپاهان باور دارد نبودن عکاسان بیشترین ضربه را به ورزش بانوان وارد کرده و اضافه می‌کند: برای ورزشکار خانمی که در این شرایط سخت تلاش می‌کند، بدون دیده شدن هیچ نقطه اوجی وجود ندارد. بازی‌های ما پخش تلویزیونی ندارد و حالا حتی گاهی یک عکس هم از مسابقات ما موجود نیست.

هاجر دباغی ملی‌پوش فوتبال و مهاجم جوان و آینده‌دار سپاهان است. او که به تازگی عنوان برترین گلزن تورنومنت کوفا را تصاحب کرده، پویایی لیگ بانوان در چند سال اخیر را مدیون حضور عکاسان و خبرنگاران می‌داند. او تصریح می‌کند: " زمانی که چهار سال پیش فوتبال‌ام را در تیم آیندده‌سازان اصفهان شروع کردم، ما تنها تیمی بودیم که عکاس و خبرنگار در مسابقات‌اش حاضر می‌شد. برای همین هر وقت اخبار یا سایتی خبری را منتشر می‌کرد از عکس‌های ما استفاده می‌کرد و ما تنها تیمی در لیگ بانوان بودیم که مردم کمی آن را می‌شناختند. این موضوع باعث شد تا سایر شهرها هم یاد بگیرند و کم کم حضور عکاسان و خبرنگاران فراگیر شد."

او همچنین تاکید می‌کند پوشش رسانه‌ای موجب ترغیب اسپانسرها به تیم‌داری در فوتبال بانوان شده و  اضافه می‌کند: "از طرف دیگر حضور عکاسان و خبرنگاران باعث شد دید جامعه نسبت به فوتبال بانوان بهتر شود و تیم‌های لیگ برتر مانند سپاهان و ذوب آهن که در فوتبال آقایان شناخته‌شده هستند به فکر تیم داری بیافتند."

چه کسی ورود عکاسان مرد را ممنوع کرده‌؟ ممنوعیت استانی است یا کشوری؟

دباغی جواب این سوال را که آیا در دیگر استان‌ها نیز ممنوعیتی برای عکاسان مرد وجود دارد یا نه را این گونه می‌دهد: "این قانون به همه‌ی کشور ابلاغ شده اما در اصفهان سخت‌گیری‌ها بیشتر است."

او اشاره می‌کند که اگر چه خبری از عکاسان مرد در ورزشگاه‌ها نیست اما سایر عوامل بدون توجه به جنسیت‌شان اجازه حضور در مسابقات را دارند. او می‌گوید: "در این ممنوعیت بیشتر روی عکاسان آقا حساس هستند و مردهایی که به عنوان راننده آمبولانس یا نیروی انتظامی در مسابقات حضور می‌یابند، همچنان به کار خود ادامه می‌دهند."

مهاجم تیم بانوان سپاهان ادامه می‌دهد: "البته پدرم که در این چهار سال سعی می‎‌کرد حداقل تمامی بازی‌های درون استان من را برای تماشا به استادیوم بتواند، امسال دیگر نتوانست حضور یابد چون به او اجازه ورود نمی‌دادند."

همان طور که این ورزشکار در صحبت‌هایش اشاره کرد، با وجود اعلام سراسری برای جلوگیری از ورود اصحاب رسانه مرد در مسابقات بانوان به نظر تنها دو استان آن را جدی گرفته‌اند؛ موضوعی که یک جست و جوی ساده در اینترنت شما را به آن می‌رساند چون تنها خبرهایی از اجرای این قانون در اصفهان و گیلان به چشم می‌خورد.

البته محمد سلطان حسینی، مدیر اداره کل ورزش و جوانان استان اصفهان چنین عقیده‌ای ندارد. به گفته او این یک تصمیم کشوری است و ارتباطی به استان ندارد. سلطان حسینی می‌گوید: "خودم شخصا مخالف ورود عکاسان آقا به ورزش بانوان هستم؛ چون اگر عکاس‌ها رفتند قطعا افراد عادی، من مدیر کل و معاونینم هم باید برویم. اما این که این موارد چگونه باید صورت بگیرد به دستورات بالا سری بستگی دارد و مربوط به استان نیست."

وزارت خانه که نهاد بالا سری محسوب می‌شود وجود ممنوعیت را تایید نمی‌کند اما تصمیم‌گیری را به فدراسیون‌ها سپرده است. عبدالحمید احمدی، معاون فرهنگی و آموزشی وزارت ورزش و جوانان در این خصوص می‌گوید: "اگر ممنوعیتی وجود دارد، پس چطور این همه عکس در سایت فدراسیون‌ها منتشر می‌شود و رسانه‌ها از آن استفاده می‌کنند. من چنین شایعه‌ای را تأیید نمی‌کنم و نمی‌دانم از کجا مطرح شده است. روال قبلی درباره مسابقات ورزشی بانوان ادامه دارد و قرار نیست اتفاق جدیدی رخ دهد. بارها دیده‌ایم که تصاویر مختلفی از مسابقات ورزشی بانوان که با حجاب برگزار می‌شود، در رسانه‌ها منتشر شده است."

او با اشاره به این که گاها و در برخی مسابقات از ورود عکاسان مرد ممانعت می‌شود، اضافه می‌کند: "چنین مسائلی در اختیار خود فدراسیون‌هاست و آنها می‌توانند با هماهنگی وزارت ورزش تصاویر مسابقات بانوان را منتشر کنند و حتی به رسانه‌ها اجازه تصویربرداری بدهند."

صحبت‌های آریا جعفری، عکاس ورزشی نیز مهر تاییدی بر گزینشی بودن ورود خود و همکارانش به استادیوم‌های مسابقات رشته‌های مختلف بانوان است. او می‌گوید: وزارت ورزش و جوانان تصمیم‎گیری را بر عهده استان‌ها گذاشته‌است. به این صورت که اگر باشگاهی خواهان حضور عکاسان مرد بود، به حراست اداره کل ورزش و جوانان نامه‌ می‌زنند تا آن‌ها اجازه ورود دهند. اما متاسفانه این اتفاق نمی‌افتد و حراست اجازه نمی‌دهد.

جعفری ادامه می‌دهد: ما به راحتی برای پوشش مسابقات بسکتبال به ورزشگاه می‌رویم اما با وجود این که عکاس فدراسیون والیبال هستم نمی‌توانم برای عکاسی از بازی‌های والیبال بروم.

این عکاس ورزشی اما این ممنوعیت را محدود به اصفهان می‌داند و خاطرنشان می‌کند: در استان‌های دیگر وضعیت این چنین نیست. هم اکنون در سایر استان‌ها مثل کردستان، بوشهر و شمال کشور عکاسان مرد از مسابقات فوتبال بانوان عکاسی می‌کنند. اما متاسفانه در اصفهان که شروع‌کننده این اتفاق در کشور محسوب می‌شود چنین اتفاقی نمی‌افتد.

عکاس ورزشی بانو برای پوشش مسابقات نداریم؟

 با تمام این توصیفات تنها یک سوال مهم دیگر باقی می‌ماند. این که چرا حضور عکاسان مرد اهمیت دارد و از خود بانوان استفاده نمی‌شود؟ جواب این سوال را علی خدایی عکاس ورزشی و دبیر عکس خبرگزاری ایمنا این گونه می‌دهد: زمانی که ما برای عکاسی از مسابقات بانوان می‌رفتیم، تقریبا نسبت عکاسان مرد به زن ۱۰ به یک بود.

او ادامه داد: عکاسی ورزشی امکانات خیلی بیشتری می‌خواهد. حتی اگر عکاس خانمی هم وجود داشته باشد امکانات کمتری دارند که به پای آقایان که کار تخصصی ورزش انجام می‌دهند نمی‌رسد. شاید در تهران کسانی باشند که خانم بوده و تخصصی کار ورزش انجام دهند، اما اصفهان چنین چیزی نداشته‌ایم.

همان طور که مشخص است عکاسان زن به دلیل این که اجازه حضور در ورزش‌های زیادی را ندارند و تنها تعداد محدودی از مسابقات را می‌توانند پوشش دهند، عملا خرید امکانات خاص عکاسی ورزشی برای‌شان مقرون به صرفه نیست.

شاید تنها چیزی که بتوانیم محکم پای آن بیاستیم و مطرح‌اش کنیم این باشد که علارغم وجود دستورالعمل وزارت ورزش، فدراسیون‌ها و اداره کل ورزش و جوانان استان‌ها نقش اساسی در نحوه اجرای آن دارند. وزارت خانه سیاست یک بام و دو هوایی را در پیش گرفته و این نهادهای استانی هستند که باید صلاح دیار خود را ارجحیت دهند.

قطعا ورزش بدون حضور رسانه‌ها مستحق لقب "حرفه‌ای" نمی‌شود. بانوان جایی در کنداکنتور ورزشی صدا و سیما ندارند و تنها چشم امیدشان به لنز دوربین عکاسان و خبرنگاران رسانه‌هایی است تا تلاش‌هایشان از چشم نیافتد و بازتاب پیدا کند. شاید برای کمک به رفع تبعیض میان زنان و مردان در ورزش اهمیت به ورزشکاران بانو بسیار مهم‌تر از پیگیری ورود آن‌ها به استادیوم فوتبال آقایان باشد.

حالا آن‌ها می‌خواهند دیده شوند راه آن تنها از نهادهای استانی می‌گذرد؛ آن‌هایی که اگر کمی از سخت‌گیری‌هایشان بکاهند، اصفهان به عنوان قطب ورزش بانوان کشور از نعمت پوشش رسانه‌ای محروم نخواهد شد.

گزارش از: سروش فدایی _ خبرنگار سرویس ورزش ایمنا