به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، افراد گرسنه در همه جا دیده می‌شوند، چه درون مرزهای یک کشور و چه در نواحی حومه‌ای و حاشیه‌ای. با این حال یکی از گزینه‌های دفاعی موجود در راه مبارزه با گرسنگی که در خط مقدم این مسیر قرار دارد، شهرها است.
با افزایش جمعیت شهری، تعداد بیشتری از مردم با مشکل تأمین مواد غذایی یا به اصطلاح "برهوت غذایی" مواجه می‌شوند که بنا بر گزارشی از وزارت کشاورزی ایالات متحده آمریکا شامل مناطقی با کمبود دسترسی به خواروبارفروشی‌ها، سوپرمارکت‌ها، فروشگاه‌ها و مراکز خرید محصولات خوراکی و سایر منابع تهیه مواد غذایی سالم و مقرون‌به‌صرفه می‌شود.
با این حال فن‌آوری‌های امروزی در حال تغییر این معادله هستند و این امکان را برای شهرنشینان فراهم می‌کنند که در حجمی مشابه با مزارع سنتی، در اماکنی که در گذشته دشوار یا غیرممکن بود اقدام به تولید و پرورش محصولات کشاورزی می‌کنند. به این نوع از پرورش محصولات زراعی در شهرها، مزارع شهری گفته می‌شود.
مزارع شهری می‌توانند به سادگی باغ‌های سنتی کوچک موجود در فضای باز و یا به پیچیدگی مزارع عمودی داخلی بناها باشد که کشاورزان را مجبور می‌کند به فکر استفاده از راهکارهای جدید برای ایجاد فضاهای رشد سه‌بعدی برای محصولات باشند. این مزارع پیچیده و آینده‌نگرانه می‌تواند به شیوه‌های مختلفی پیکربندی شود، البته بیشتر آن‌ها شامل ردیف‌های طبقه‌بندی‌شده‌ای مملو از گیاهان ریشه‌دار در خاک هستند که از آب‌های غنی از مواد معدنی مغذی و دسترسی راحت به هوای آزاد بهره می‌برند. به‌منظور شبیه‌سازی اثرات خورشیدی، هر یک از این ردیف‌ها مجهز به لامپ‌های فرابنفش است. برخلاف آب و هوای غیرقابل پیش‌بینی کشاورزی در فضای باز، پرورش گیاهان و محصولات زراعی در محیط‌های بسته داخلی به کشاورزان این امکان را می‌دهد تا شرایط لازم برای حداکثر استفاده از مزرعه خود و پرورش بیشترین میزان ممکن از محصولات را داشته باشند.
با وجود فن‌آوری مناسب، می‌توان در هر نقطه‌ای زراعت کرد و این امکان روند جدید پیشرفت کشاورزی شهری را به‌خوبی نشان می‌دهد. مزارع شهری بسیار فراتر از باغ‌های سبزیجات ساده موجود در یک جامعه عمل می‌کنند و هدف آن‌ها تأمین مواد غذایی موردنیاز مصرف‌کنندگان در مناطق اطراف شهرها است. تمامی آنچه که کشاورزان مزارع عمودی شهری به آن احتیاج دارند نیز عبارت است از مقداری فضا و دسترسی به نیروی الکتریسیته، بدون هیچ نیازی به امکانات ویژه و مخصوص. این فضا با مترمکعب سنجیده می‌شود که در مقایسه با مترمربع امکان کاشت محصولات بیشتری را فراهم می‌آورد. از سوی دیگر کشاورزان شهری می‌توانند تمامی وسایل مورد نیاز برای راه‌اندازی و نگهداری از مزارع خود را به‌صورت آنلاین و از فروشگاه‌های اینترنتی تهیه کنند. جالب آنکه با توجه به سهولت راه‌اندازی کشاورزی شهری در ایالات متحده آمریکا، این کشور هیچ آمار دقیقی از تعداد مزارع شهری موجود در سرتاسر مرزهای خود ندارد.
چنین شرایطی به کشاورزان عمودی آمریکا، این امکان را می‌دهد که کنترل بیشتری روی محیط مزارع خود داشته باشند و در کمترین فضا بیشترین محصول را پرورش دهند. عملکرد این مزارع می‌تواند بسیار قوی‌تر از پرورش میوه و سبزیجات باشد. برای مثال کشاورزی ارگانیک شهری می‌تواند با استفاده از همان آبی که برای پرورش آبزیانی هم‌چون قزل‌آلا و سالمون استفاده می‌کند، اقدام به پرورش انواع سبزیجات نیز در زمین‌های زراعی شهری بکند که در اغلب موارد به این سیستم حلقه‌ای بسته " آکواپونیک" گفته می‌شود. در این موارد پسماند ماهی‌ها هم‌چون کود طبیعی برای رشد گیاهان عمل می‌کند و گیاهان قبل از بازگشت آب به مزارع، آن را تصفیه و تمیز می‌کنند. آب‌های تصفیه‌شده باقی‌مانده دوباره به مخازن پرورش ماهی بازگردانده می‌شود.
نخستین مزرعه آکواپونیک آمریکا در سال ۲۰۱۴ و در محل یک کارخانه متروکه قدیمی مشغول به فعالیت شد. رویکرد اتخاذی دست‌اندرکاران راه‌اندازی آن نیز تلاش برای کاهش برهوت غذایی و افزایش تولید مواد غذایی باکیفیت در مناطقی بود که بیشتر به آن احتیاج دارد؛ چرا که مهاجرت بیشتر به شهرها با کمبود شدیدتر مواد غذایی همراه است. این مزرعه که به‌عنوان یکی از ۱۰ پروژه نوآورانه کشاورزی شهری در جهان معرفی شده است، در طول سال‌های پس از افتتاح مشغول برطرف کردن نیازهای مردم در برهوت غذایی شهرها بوده است. محصولات کشاورزی این مزرعه در اختیار خرده‌فروشان محلی قرار می‌گیرد و ماهی‌های پرورشی آن به رستوران‌ها فرستاده می‌شود.
آنچه کشاورزی شهری را خاص می‌کند این است که مزارع عمودی، سیستم‌هایی سازگار با محیط زیست هستند که امکان بیشترین کارآیی از محدودترین محوطه‌ها را فراهم می‌کنند و سیستم‌های آکواپونیک باعث تولید ضایعات بسیار کمی می‌شود. علاوه بر این نزدیک بودن مزارع به فروشگاه‌ها و رستوران‌ها نیاز به ماشین‌های ترابری برای حمل و نقل آن‌ها را کاهش می‌دهد که بدین ترتیب کمک مؤثری در کاهش آلودگی هوا نیز به حساب می‌آید. بنابراین تلاش‌های دسته‌جمعی برای پیاده‌سازی چنین طرح‌هایی علاوه بر تأمین نیازهای غذایی روزافزون شهرها، منجر به دست‌نخورده باقی ماندن اکوسیستم‌های بیشتر می‌شود و به سلامت شهرها نیز کمک بسیاری می‌کند.
نظر شما