روش‌های تشخیص بیماری‌های قلبی چیست؟

روش‌های مختلفی برای تشخیص بیماری‌های قلبی عروقی وجود دارد که متخصص قلب و عروق از آن‌ها برای بهبود حال بیماران استفاده می‌کند.

به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، قلب عضو پیچیده‌ای است که از عضله، دریچه‌ها، عروق و حفره‌های مختلفی تشکیل شده است. زمانی که هر کدام از این اجزا آسیب ببیند، مشکلاتی برای بیمار به وجود می‌آید، اما تشخیص نوع آسیب، بدون استفاده از ابزارهای گوناگون پزشکی ممکن نیست. در ادامه به بررسی بعضی روش‌های تشخیص بیماری‌های قلبی عروقی می‌پردازیم:

نوار قلب یا الکتروکاردیوگرام

تست نوار قلب عملکرد الکتریکی قلب فرد را به صورت یک نمودار خطی نشان می‌دهد. صعود و فرودهای ناگهانی موجود در این نمودار خطی که به شکل خطوط عمودی هستند و به آن‌ها موج گفته می‌شود، اطلاعات مهمی در مورد ریتم ضربان قلب، آسیب احتمالی به قلب و سکته قلبی در اختیار پزشک قرارمی‌دهد. پزشکان با مقایسه نوار قلب فرد در طول زمان، متوجه تغییرات عملکرد قلب او می‌شوند.

تست ورزش

متخصصان با گرفتن تست ورزش متوجه ظرفیت عملکردی قلب می‌شوند. در این روش فشار خون و ضربان قلب فرد حین راه رفتن یا دویدن روی تردمیل یا دوچرخه ثابت، ثبت و سپس توسط پزشک بررسی می‌شود. شیب تردمیل و سرعت جرکت آن هر سه دقیقه، بر اساس برنامه از پیش تعریف شده، افزایش پیدا می‌کند. بر اساس سن و جنسیت، حداکثر ضربان قلب فرد بیمار، پیش از شروع ورزش مشخص می‌شود و دویدن تا آن زمان ادامه می‌یابد.

هولتر مانیتورینگ

هولتر مانیتورینگ به ضبط مداوم نوار قلب بیمار در طول ۲۴ ساعت گفته می‌شود. در این تست، الکترودهایی روی بدن فرد به مدت ۲۴ ساعت وصل می‌شود و اطلاعاتی از قبیل وجود بی‌نظمی‌های قلب مانند ضربان یا کندی کارکرد قلب را در اختیار پزشک قرار می‌دهد. هولتر مانیتورینگ در مقایسه با نوار قلب، اطلاعات بیشتری را فراهم کرده و در تشخیص ریتم‌های غیر طبیعی قلب نیز کمک بیشتری می‌کند.

اکوکاردیوگرافی

اکوکاردیوگرافی(پژواک‌نگاری قلب)، روش تشخیصی بدون درد که از طریق قفسه سینه یا مری انجام می‌شود. در روش اکوکاردیوگرافی، عملکرد کلی قلب، وضعیت دریچه‌های قلب، وجود تنگی یا نارسایی دریچه‌ای و وجود مشکلات مادرزادی ساختمان قلب مانند سوراخ بین دهلیزی مشخص می‌شود. همچنین این روش می‌تواند وجود لخته‌های خون را در قلب نشان دهد.

اسکن قلب

در روش اسکن قلب، کاهش خونرسانی به عضله قلب که اغلب ناشی از گرفتگی عروق خون رساننده به آن ناحیه است، مشخص می‌شود. در این شیوه ماده ایزوتوپ به داخل خون تزریق شده و طی دو روز متوالی از قلب عکس گرفته می‌شود. به منظور بررسی وجود یا عدم وجود کانون‌های دچار کاهش خونرسانی، نتایج اسکن هسته‌ای توسط متخصص قلب بررسی می‌شود.

کد خبر 411162

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.