عباس تراب‌زاده در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، در خصوص روز ولنتاین اظهار کرد: تا به حال در مطالعات مردم‌شناسی و مردم نگاری به موضوع ولنتاین پرداخته نشده است.
وی با تاکید بر اینکه سابقه جشن ولنتاین به دوره قاجار برمی‌گردد، اظهار کرد: ناصرالدین شاه مسافرتی به کشورهای اروپایی داشته و در این سفر همسرش را همراه خود نمی‌برد و در جشن ولنتاین از راه دور در یک کارت تبریک برای همسرش می‌فرستد و حتی این کارت تبریک در موزه‌های ایران وجود دارد.
این مردم شناس در خصوص لزوم پرداختن به جشن‌های غیرایرانی همچون ولنتاین گفت: اگر بتوانیم جشن‌های ایرانی که برگزاری آن از بین رفته است را زنده کنیم قطعاً این آئین‌های کهن ایران بسیار از ولنتاین بهتر، باشکوه‌تر و پر مفهوم‌تر است.
وی اظهار کرد: جشن‌های ایرانی بسیار مفصل‌تر از جشن‌های غربی است و لازم است در زنده کردن آنها تلاش بیشتری کنیم چرا که در هر جشن ایرانی مفاهیم بسیاری همچون لباس محلی، غذای رسمی، توجه به اشعار، داستان‌های قدیمی و اهدای هدایای بیشمار و مؤلفه‌های بسیار دیگری استفاده می‌شد.
تراب‌زاده با بیان اینکه ایران در گذشته جشن‌های ارزشمند بسیاری داشته است، افزود: در شمال اصفهان و در منطقه کاشان، اردستان و نطنز جشنی به نام اسفندی داریم که تقریباً تاریخ آن با ولنتاین همزمان است و شب ۲۵ بهمن جشن اسفند رعیتی یا همان اسفندی است.
وی در خصوص مراسم محلی در منطقه شمال اصفهان، تصریح کرد: در تقویم محلی شمال اصفهان تقویمی به نام تقویم رعیتی وجود دارد که در آن یک سال ۳۶۰ روز است و به پنج روز پایانی سال را پنجه می‌گویند که حتی در شاهنامه هم به پنجه باستانی اشاره شده است.
این مردم‌شناس با بیان اینکه در شمال اصفهان و مناطق کاشان در ۲۵ بهمن جشن اسفندی رواج داشته است، اظهار کرد: در گذشته این جشن اسفندی که به نوعی یک آئین پیشواز نوروزی بوده را مردم مفصل‌تر از نوروز برگزار می‌کردند که در آن باید لباس نو می‌پوشیدند و غذای مخصوصی می‌پختند که این جشن امروز به طور محدود در روستاها دیده می‌شود اما متأسفانه دقیقاً در همین تاریخ ولنتاین را جایگزین چنین جشن‌های باشکوهی کرده‌اند.
تراب‌زاده با اشاره به اینکه در گذشته هر ۳۰ روز یک ماه برای خود اسم داشته است، افزود: جشن مهرگان در ۱۶ مهر و پنج اسفند روز سپندارمزدگان یا جشن اسفندگان است و جشن‌های فراوانی در ماه‌های سال بوده است.
وی در خصوص تأثیر زنده کردن جشن‌های ایرانی در شادابی مردم، اظهار کرد: همه جشن‌های ایرانی خاطرات را زنده می‌کنند و اگر بخواهیم دلیل شادابی و طراوت مردم در گذشته را بدانیم وجود جشن‌های فراوان در آئین کهن ایران بوده است و قطعاً جامعه امروز با وجود مشکلات و بحران‌های فراوان بیش از گذشته نیازمند برپایی چنین جشن‌هایی است و به هیچ وجه نیازمند جشن‌های غیربومی کشورهای دیگ نیستیم.
این مردم‌شناس وجود جشن‌های کهن ایران را زمینه‌ای برای زنده ماندن و رونق هنرهای بسیاری دانست و گفت: اگر جشن‌های قدیمی و آئین‌های خود را حفظ می‌کردیم امروز مؤلفه‌های بسیاری همچون پوشاک محلی، غذای محلی، داستان‌های محلی، ادبیات شفاهی و همه میراث ملموس و ناملموس ما حفظ می‌شد اما متأسفانه به این جشن‌ها و آئین‌ها بی‌اهمیتی شد و به مرور از بین رفت و لازم است در احیای این جشن‌ها تلاش کنیم.
نظر شما