به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، تعریف "شهر" در گذشته دور محدود به سکونتگاه‌های کوچکی از مردم بود که در واقع نمودی از ساختار، منظر و معماری امروزی نداشت. با گذشت زمان، شهرها از آکروپولیس‌ها به شهرهای مدرن امروزی با آسمان‌خراش‌های بلند و مناطق کلان شهری تغییر شکل دادند که بر خلاف گذشته به جای چشم اندازهای سبز، این ساختمان‌های مرتفع هستند که محوریت منظر شهر را تشکیل داده‌اند.
وضعیت فضای سبز در شهرها
درحالی‌که روزگاری مساحت عظیمی از جهان را پوشش گیاهی در برداشت، متاسفانه امروزه حتی یک شهر معمولی توسعه‌نیافته تنها دارای دو درصد حیات گیاهی است و ۹۸ درصد آن را سازه‌های بتنی تشکیل می‌دهد؛ این امر مسئله مهمی است چراکه آلودگی شهری و گرم شدن کره زمین را تشدید می‌کند .
در عصر شهر نشینی کنونی، صنعت ساخت‌وساز به طور پیوسته در حال توسعه است اما هنوز جای امید برای حفظ حیات سبز در این دنیای بتنی وجود دارد زیرا گام‌های کوچک اما موثر و خلاقی برای افزایش فضای سبز در بعضی شهرها برداشته شده است؛ اقداماتی سبز که نه در سطح افقی زمین، که بر قامت عمودی سازه‌های خشن شهری در حال انجام است و به عنوان "دیوارهای زنده یا باغ‌های عمودی" از آن‌ها یاد می‌شود.
اصطلاح فنی برای رویکرد باغ عمودی، هیدروپونیک (آب کشت) است؛ صنعتی که امروزه با سرعت زیادی در حال پیشرفت است و به عنوان ابزاری برای مقابله با چالش هوای سرشار از کربن و جزایر گرمایی شهری که پیامد سازه های بتنی است، مورد استقبال طراحان شهری قرار گرفته است. در ادامه نگاهی به سه پروژه دنیای واقعی در معماری منظر خواهیم داشت که با کمک این رویکرد، جهان را به مکان بهتری تبدیل کرده اند.
باغ‌های عمودی بزرگراه مکزیکوسیتی
کلانشهر مکزیکوسیتی در راستای حمایت از پروژه توسعه فضای سبز شهری، ستون‌های بزرگراه‌های خود را به باغ‌های عمودی تبدیل کرده است. پیش از اجرای این طرح، زیرساخت‌های بتنی اجرا شده در شهر باعث به هم ریختگی و اغتشاشات بصری شده بود و نبود پوشش گیاهی نیز منظره کسل‌کننده‌ای را خلق کرده بود.
هدف این پروژه که از آن با عنوان مسیر سبز (Via Verde Project) یاد می‌شود مبارزه با آلودگی هوا، بازگرداندن نشاط شهری و کاهش سطح استرس رانندگان و شهروندان است که منجر به بالا بردن بهره‌وری آن‌ها خواهد شد.
این دیواره‌های سبز که از گونه‌های مختلف گیاهی تشکیل شده است، اکسیژن را تولید وآلاینده‌ها را جذب می‌کند و در تعدیل میزان صدای ترافیک نیز نقش بسزایی را ایفا می‌کند. پوشش گیاهی این دیوارها با کمک سیستم آبیاری خودکار مبتنی بر باران تغذیه می‌شود.
باغ معلق بزرگراهی، سائوپائولو
بر اساس این پروژه، یکی از بزرگراه‌های شهر سائوپائولو که نمای نامناسبی داشت به یک فضای شهری شاداب تبدیل شد. بر اساس مفهوم باغ‌های عمودی، یک شرکت فرانسوی-برزیلی طرحی را ارائه داد که بر مبنای آن بخش زیرین پل Minhocao به طول سه کیلومتر که در سال ۱۹۷۱ ساخته شده، به یک باغ معلق تبدیل شود.
باغ معلق از فناوری هیدروپونیک الهام گرفته و از گیاهانی تشکیل شده که اکسیژن زیادی تولید می‌کنند و ۲۰ درصد از دی‌اکسیدکربنی را که توسط خودروها تولید می‌شود، فیلتر می‌کند. در این طرح فضای دلنشین و مطلوبی برای گذران وقت شهروندان، برگزاری رویدادهای محلی و برنامه‌های فرهنگی و غذاخوری شهروندان به وجود می‌آید.
وان سنترال پارک (One Central Park)، سیدنی استرالیا
این پروژه، مرتفع بلندترین باغ عمودی جهان با ارتفاع ۱۸۰ فوت است که توسط معمار ژان نوول (Jean Nouvel) و گیاه‌شناس طراح باغ، پاتریک بلان (Patrick Blanc)، طراحی شده و تلفیقی چشمگیر از معماری و طبیعت محسوب می‌شود. این باغ در اطراف پارکی زیبا به مساحت ۶۴ هزار مترمربع شکل گرفته که مکانی برای کسب آرامش، رهایی از زندگی شهری، برگزاری جشنواره‌های مختلف و موسیقی زنده است. در این باغ عمودی۴۵۰ نوع گیاه از قبیل ۲۵۰ گیاه بومی منطقه استفاده شده است تا زیبایی بصری را افزایش داده و نمایانگر مفهوم "معماری سبز" باشد.
علاوه بر آن ، این ساختمان با آینه‌های برقی و قابل تنظیم هلیوستاتی پوشیده شده است که نور خورشید را به باغ‌های اطراف هدایت می‌کند؛ هلیوستات دستگاهی شامل آینه است که نور خورشید را به هدف از پیش تعیین شده ای انعکاس داده و با دوران حول یک محور همواره در راستای اشعه خورشید قرار می گیرد.
باغ های عمودی را می توان به هر شکل و اندازه ای و با هدف پاکسازی هوا و ایجاد چشم‌انداز سبز شهری احداث کرد؛ پروژه‌های ذکر شده نمونه‌های بسیار خوبی هستند که نشان می‌دهد چطور طراحی منظر شهری می‌تواند ظاهر شهرهای ما را تغییر دهد و نه تنها از نظر بصری و زیبایی‌شناختی، بلکه چگونگی تعامل ما با آن‌ها و اینکه چگونه بر زندگی و رفتار ما به عنوان ساکنین کلان‌شهرها تأثیر می‌گذارند، مطمئناً الگویی برای پروژه‌های آتی در سراسر جهان هستند.
ترجمه از: حمید بهبهانی، خبرنگار ایمنا
نظر شما