به گزارش خبرنگار ایمنا، استراماچونی فارغ التحصیل رشته حقوق است، او روی نیمکت اینتر، اودینزه، پاناتینایکوس و اسپارتا پراگ نشسته است و در هرتیم فقط یک فصل به عنوان سرمربی بوده است. ماسیمو موراتی رییس آن زمان باشگاه اینتر میلان در سال ۲۰۱۲ او را در ۳۶ سالگی‌اش به صورت غیرمنتظره‌ای جانشین رانیری کرد، اما قصه او با قرار گرفتن اینتر در رتبه نهم لیگ تمام شد.
مایک ویتاکر در ای اس پی ان در توصیف استراماچیونی در اینتر چنین نوشت: " آن‌ها در آغاز فصل با ترکیب چهره‌های نو و چند بازیکن قدیمی‌شان امیدوارکننده به نظر می‌رسیدند و روی کاغذ به نظر می‌رسید با یوونتوس در کورس قهرمانی لیگ رقابت خواهند کرد، ولو آن که هدف اولیه، قرار گرفتن در صف سه تیم اول بود. طرفداران پس از رفتن رانیری با هیجان از استراما حرف می‌زدند."
ولی آن حباب خیلی زود ترکید و همه دریافتند اینتر حتی در جوزپه مئاتزا هم نمی‌تواند پیروز شود. اولین برد خانگی تا آخر سپتامبر به دست نیامد و هرچند نراتزوری پس از آن طی ده دیدار نباخت و حتی نوار ۴۹ پیروزی پیاپی یووه را با پیروزی سه گله در تورین هم پاره کرد، اما ۳۶ دیدارهای بعدی در لیگ، جام حذفی و لیگ اروپا فقط با ۱۲ برد و ۱۷ شکست برای استراماچونی مصیبت بار بودند.
دفاع اینتر سامان نگرفت و در کل ۸۲ گل در همه رقابت‌ها دریافت کرد، در حالی که بهترین بازیکن تیم هندانوویچ درون دروازه بود.
تعداد مصدومان پرشمار بودند ولی خیلی‌ها اعتقاد داشتند برنامه‌های تمرین استراما بر بحران مصدومیت افزوده بودند. ناتوانی‌اش در وجه تاکتیکی سوی دیگر دشواری‌ها بود. ادعا می‌کرد به سیستم ۳٫۳٫۴ پایبند است، اما فقط در یک دیدار لیگ به این سیستم روی آورد و ده سیستم متفاوت را دنبال کرد، بی آن که به تغییری در جریان دیدارهایی که حریفان برتر بودند روی آورد.
موراتی انتظار داشت استراما جوان همان کاری را برای اینتر انجام دهد که گواردیولا برای بارسا انجام داده بود، اما حذف از لیگ اروپا در همان نخستین گام برابر هایدوک اسپلیت و سپس سقوط در جام حذفی برابر رم به رتبه نهم لیگ ختم شد که یعنی اینتر پس از پانزده سال از رقابت‌های اروپایی دور ماند.
نظر شما