به گزارش ایمنا، دکتر حاجی‌قاسم با بیان اینکه در بیماری‌های مغزی، تمرکز ما بر روی تومورهای مغزی است، گفت: در این راستا، فعالیت‌هایی را به صورت مشترک با سایر مراکز انجام می‌دهیم. اپی‌لپسی به بیماری می‌گویند که فرد مبتلا دارای تشنج‌های خودبه‌خودی و تکرارشونده‌ای است که نیاز به کنترل دارد. در مرکز تحقیقات ضایعات مغزی نخاعی حدود ۹ سال است روی این موضوع کار تحقیقاتی انجام می‌دهیم.
وی افزود: این تحقیقات بر روی بیمارانی انجام گرفته که پاسخی به داروی ضدتشنج ندادند. طی سال‌های گذشته ما در این زمینه مطالعاتی بر روی حیوانات داشتیم. با استفاده از نتایجی که به دست آوردیم، داروی جدیدی به نام "بومتاناید" را موثر یافتیم.
حاجی‌قاسم با بیان این که عمل جراحی، یکی دیگر از راه‌های بهبود بیماران مبتلا به اپی‌لپسی است گفت: طی عمل جراحی، قسمتی از مغز که کانون تشنج است برداشته می‌شود. برداشتن منطقه مذکور هم موجب ایجاد برخی آسیب‌ها می‌شود و هم این که هزینه‌های سنگینی دارد زیرا دارای تست‌هایی خاص و مرتبط با تشخیص نیمکره غالب فرد است. علاوه بر گران بودن تست‌ها، عمل جراحی هم ریسک بالایی دارد. تعدادی از بیماران بعد از عمل جراحی همچنان تشنج می‌کنند، اما معمولاً این جراحی باعث می‌شود بیماران پاسخ‌دهی خوبی به داروها پیدا کنند.
وی در پاسخ به سوالی درباره تعداد بیماران مبتلا به اپی‌لپسی در ایران گفت: متأسفانه ما سیستم رجیستری بیماران اپی‌لپسی را در ایران نداریم و راه‌اندازی این سیستم از جمله اولویت‌های ما است. طبق آخرین محاسبات ما حداقل بین ۳۰۰ هزار تا ۵۰۰ هزار بیمار مبتلا به اپی‌لپسی در ایران وجود دارد که جمعیت قابل‌توجهی است.
حاجی‌قاسم درباره علت ایجاد اپی‌لپسی و افزایش این بیماری در ایران گفت: معمولا کسانی که دچار آسیب شدید به سر می‌شوند، بعد از ۶ ماه، اولین تشنج را تجربه می‌کنند و معمولاً این تشنج‌ها به سمت صرعی شدن می‌رود و به اپی‌لپسی تبدیل می‌شود. این صرع از انواعی است که پاسخ ضعیفی به درمان می‌دهد. از آن جایی که حوادث جاده‌ای در ایران ضربات به سر را افزایش داده، احتمالاً میزان شیوع اپی‌لپسی در ایران افزایش یافته است.
وی درباره فعالیت‌های مرکز تحقیقات ضایعات مغزی نخاعی در زمینه تومورهای مغزی گفت: مطالعاتی که ما به کمک جراحان مغز و اعصاب انجام دادیم نشان می‌دهد میزان بروز بیماری گلیوبلاستوما (نوعی تومور مغزی) در ایران در حال افزایش است. این بیماری معمولاً درمان ندارد و از زمان تشخیص تا فوت بیمار، حدود یک سال و نیم تا دو سال طول می‌کشد، حیات کوتاه‌مدت بیماران مبتلا نشان می‌دهد این بیماری بسیار کشنده است.
حاجی قاسم یکی از عوامل بروز گلیوبلاستوما را استرس برشمرد و افزود: یکی از بزرگ‌ترین مشکلاتی که در سطح جامعه داریم استرس است. استرس باعث می‌شود فرآیندهای اکسیداتیو در سطح سلول افزایش پیدا کند. وقتی فرد به صورت طولانی مدت دچار استرس باشد، قطعاً آسیب می‌بیند. این آسیب را می‌توانید تحت عنوان اغلب بیماری‌هایی که در جامعه وجود دارد، شامل سرطان‌ها، افسردگی، ام اس و دیگر بیماری‌ها مشاهده کنید.
منبع: ایسنا
نظر شما