به گزارش خبرنگار ایمنا، محله سیچان اصفهان بیشتر با حسینیه و عزاداری‌های پرشور در محرم شناخته می‌شود. این محله در قلب یکی از پر رفت و آمد ترین منطقه‌های اصفهان در ضلع جنوبی زاینده‌رود واقع شده است. سیچان درواقع کمی آن‌طرف‌تر از محله مسیحی نشین جلفا اصفهان با کلیساهای معروف و پرزرق برق قرار گرفته است. اما علاوه بر این‌ها در این محله یک مکان مذهبی مهم دیگر برای زرتشتیان اصفهان نیز قرار دارد.
آدُران یا آدریان یا آذران، همان آتشگاه یا آتشکده است، به روزگار ایران باستان این واژه از دو بخشِ آدُر و آن پی می‌گرفت؛ بخش نخست به معنای آذر یعنی آتش است. آدریان اصفهان را همه به نام آتشکده "درب مهر گوهر و مهربان" می‌شناسند، محلی که در دل اصفهان آرامش روحی و روانی را برای پیروان دین زرتشت به ارمغان می‌آورد. در اصفهان نیز همانند دیگر بخش‌های ایران همگی زردشتی و پرستنده خدای یکتا بودند و این رویه تا دوران ساسانی و وارد شدن اسلام به ایران وجود داشته است.
پس از ورود اسلام به ایران و آغاز دوران اسلامی آرام آرام آتشکده‌ها تبدیل به مسجد شدند و به جای حس داغی آتش بر صورت، نوای اذان گوش‌ها را نوازش داد. چه بسا که مسجد جامع اصفهان نیز روزی آتشکده‌ای مهم در مرکز ایران بوده است. در اصفهان نیز رفته رفته آتشکده‌ها جمع شدند و کوه آتشگاه نیز تبدیل به میراثی تاریخی شد، تا آتشکده "در مهر گوهر و مهربان" به تنها عبادتگاه زرتشتیان اصفهان تبدیل شود.
علت نام‌گذاری این بنا به این نام به دلیل بنیان گذاران آن هستند، بر اساس کتیبه نصب شده در سردرد خانه گوهر بهرام گشتاسبپور مهربانی و همسرش، مهربان رستم مهربانی زرتشتی بنیان گذاران این منزل هستند. این محل در سال ۱۳۵۲ توسط این زوج خریداری و به انجمن زرتشتیان اصفهان واگذار شد، همچنین این خانه در سال ۱۳۸۳ بازسازی و در سه طبقه تبدیل به عبادتگاه و خانه زرتشتیان اصفهان شد.
آدریان در محلی که به راستی می‌توان آن را چهارراه ادیان اصفهان نامید قد علم کرد و تاکنون به حیات خود ادامه داده است. برای ورود به این خانه باید کفش‌های خود را در آورد و با لباسی آراسته وارد شد، سپیدی نشانه پاکیزگی در فرهنگ ایران باستان است؛ به همین دلیل است که در هنگام ورود به عبادتگاه زنان روسری و مردان عرقچین‌های سفید بر سر می‌گذارند. سپس به سمت "پادیابسرا" که همان وضوخانه است و معنا جایگاه آب را می‌دهد، می‌روند تا وضو گرفته و به کتابخانه وارد شوند.
در ورودی آتشکده زرتشتیان اصفهان می‌توان عکس "گوهر" و "مهربان" زن و شوهر بنیان گذار خانه را دید. در کنار این عکس نیز تصویری از زرتشت در کنار گشتاسب شاه وجود دارد، همان پادشاهی که به آیین میتراییسم اعتقاد داشت. سپس به بخش "آتشدان" می‌رسیم که در آن آتش عبادتگاه نگهداری می‌شود. آتش، نماد نور و پاکی است و در ایران یکی از چهار آخشیج (خاک، آب، آتش و باد) بوده که بی‌حرمتی به آن‌ها منع می‌شود.
آتشکده "در مهر گوهر و مهربان" زرتشتیان اصفهان با ستون‌هایی از نمادهای ایران باستان در سیچان اصفهان می‌درخشد. اصفهان همواره شهری بوده است که نشان داده در هر محله و گوشه‌ای از جوباره تا سیچان و جلفا می‌تواند مهد تمدن و زیستگاهی برای هر شهروندی با هر دین و عقیده‌ای باشد. جامعه زرتشتی اصفهان هم اگرچه کم تعداد هستند، اما بخشی از این شهر و هویت شهروندی آن محسوب می‌شوند.
براساس گفته‌های موبدان اصفهان، آن‌ها علاقه‌مند هستند که در این محل بر روی عموم مردم باز باشد؛ خصوصا در ایام برخی جشن‌های ملی ایران که فراتر از هرعقیده‌ای متعلق به ایرانی‌ها است. اما برخی حواشی باعث می‌شود تا اقلیت‌های دینی اصفهان همچنان پشت درهای بسته بمانند.
نظر شما